Atatürk’le ilgili bir öykü vardır, hani yetimken ve ailesi zor günler yaşarken nasıl yetiştiğini, nasıl hayatın çemberinden geçtiğini ve genç yaşına ve  kısacık hayatına rağmen neler başardığını.

“Sen de başarılı olmak istersen böyle azimle çalışmalısın” diye biter öykü.

Bu öykünün beni en çok etkileyen bölümü 1923 yılı ile 1933 yılları arasındaki Atatürk’ün 10 yılda yaptıklarıdır.

Osmanlı İmparatorluğunu tasfiye edip, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasına liderlik yaptı.

Hukuk sistemini baştan sona değiştirdi.

Medeni yaşamı da öyle.

Kıtlıkla ve parasızlıkla boğuşan bir ülkeyi saltanattan çıkarıp, modern bir demokrasi haline getirmeye çalıştı.

Tüm bunları 10 yıl gibi kısa bir süreye sığıştırdı.

Atatürk’ün en çok devrimci yönünden etkilendim hep.

Ancak devrimci bir ruh 10 yıl gibi kısa sürede tüm bunları başarabilirdi.

Hele şimdi 40 yıldır çözemediğimiz kronik sorunlarımıza baktıkça yaptıklarının ne denli önemli daha iyi olduğunu anlıyorum.

***

Bugün 10 Kasım ve kesinlikle matem günü değil.

Sözü Aziz Nesin’e bırakalım:

Aziz Nesin’in Atatürk’e hitabı

atam, hala yaşıyorsak:
edepsizlik sayesinde!
altı oku soruyorsan,
politika dehlizinde!
hele partin senden sonra,
devrimlerin tavizinde!
vasfedeyim halimizi,
kalemime ver izin de!

yobazlarla gericiler,
onlar bizden daha zinde!
‘atam, atam…’ derler ama,
bir adınız var sizin de…

halkçılıkla devletçilik:
anlatamam, çok hazin de…
çoktan beri sahteciler,
ağır çeker her vezinde!

tek umut var, o da yalnız,
amerikan dövizinde!

sorma ata’m, halimizi,
hal mi kaldı anlatacak…
işte geldik dizindeyiz!

yata yata çok yorulduk,
tatil yaptık, izindeyiz!

sanayide henüz daha,
cafer için lazım diye,
amerikan bezindeyiz!
geçeceğiz avrupa’yı
ama şimdi izindeyiz!

hocamız var, hacımız var,
uçan kuşa borcumuz var,
el oğlunun ağzındayız!
ama bizi zor bulurlar,
bahar, yaz, kış izindeyiz!

evet, doğru söylemişsin:
‘türk milleti çalışkandır! ‘
biz de senin tezindeyiz!
dinlenmekten yorulduk da,
onun için izindeyiz!

zinde kuvvet diye söz var,
kimse bilmez adresini,
ah izindeyiz, vah izindeyiz!
bugün değil, bu yıl değil,
çoktan beri izindeyiz!

ilerledik ata’m öyle,
şimdi görsen tanımazsın:
amerikan tarzındayız!
arasan da bulamazsın,
otuz yıldır izindeyiz!

hani “türk, öğün, çalış, güven” demiştin ya… biz ilkinde takılıp
kaldık. o yüzden çalışmaya vakit kalmadı. kimselere de (kendimiz dahil)
güvenmiyoruz.
seninle övünüyoruz. adına barajlar, yollar, köprüler yapıyoruz.
balolar, heykeller, hatalar yapıyoruz. klipler, zamlar, işkenceler,
darbeler…
öyle bir kargaşa yarattık ki senin adına darbe yapanlar, senin
adına yönetimde olanları devirip, senin fikirlerinle açıklıyorlar
bunu…. ve de devrilenler yine senin fikirlerinle savunuyorlar kendilerini…
herkes seni bir dönemki görüşlerinle tanımlayıp başka başka
anlatıyor bize… asker, demokrat, dindar, ateist, laik, çapkın,
milliyetçi… liste uzayıp gidiyor, biz tartışıp gidiyoruz.
hala “izindeyiz” ve bu izin hiç bitmeyecek gibi görünüyor.
“izinde” olduğumuzdan kabrine çok ziyaret yaptık, ama sana layık
bir film yapamadık. 66 yılda… belki kimseleri sana benzetemediğimizden,
belki parayı denkleştiremediğimizden…
adına yaptığımız köprülere akın akın koşuyor yurttaşların…
intihar etmek için…
cumhuriyeti emanet ettiğin gençler, polis copundan kafalarını
kaldıramaz haldeler.
zorlu savaşlarla kurulan türkiye cumhuriyeti devletinde bugün
çetelerin gölgesi var.
dev posterlerini yaptık ama doğru dürüst bir belgeselini yapamadık
ata’m…!
arkandan ağlamaktan gözlerimiz şiştiği için yazılarını,
konuşmalarını doğru dürüst bir kitapta toplayamadık. adına kurduğumuz kültür merkezini yangından koruyamadık. senin adına iktidara el koyanlar mirasını çiğnedi, ses çıkartmadık. kurduğun partiyi kapatıp, arşivini yaktılar… alkışladık…
çünkü biz izindeyiz ata’m…
her sabah güne “türküm, doğruyum, çalışkanım” diye bağıran, geri ve tembel
nesiller yetiştirdik. sesimiz gür çıkıyor ama eğitimde başarı oranlarımız
yerde sürünüyor.
köşklerin bakımsızlıktan dökülüyor…
kocaman resimlerinin asıldığı kamu binaları içinde memurun aç..
“beni emanet ediniz” dediğin doktorların biliyorsun seni “geç
teşhisten” erken yolcu ettiler.
merak etme “izindeyiz” ata’m…
o dönemde söylediğin bazı sözler bugün 7 kilit altında. din
üzerine, düşünce özgürlüğü üzerine yazdıklarını yazmaya, söylemeye kalkanlar
mahkemelerde sürünüyorlar. o gün yazdıklarını, bugün ağıza alamayacak haldeyiz.
seni aşmaktan vazgeçtik, sana ulaşamıyoruz ata’m… heykellerin o
kadar büyük, posterlerin öyle kocaman ki, ardında bir dolu adam kendi
pisliğini gizleyebiliyor. pislik büyüdükçe heykelleri de büyütüyorlar.
şu “izindekiler”in listesini bir görsen inanamazsın ata’m…
kendini tanıyamazsın.
özlü sözlerini paylaşamıyorlar.
yılgınlığa düşmememiz için söylediğin “küçük kıvılcımlar, büyük
yangınlar doğurabilir” sözünü itfaiye kapısına asmışlar.
bağışla bizi… izindeyiz ata’m…!