Beden Yaşımız İle Ruh Yaşımız Ayni Mi?

ads ads ads ads
16/12/2016

ads

Perihan Şahin Bal Perihan Şahin Bal


Keşkeler… Yaşanamamış hayatlar…

Hepimizin hayatında keşkeleri mutlaka vardır.Hatta çoğumuz bu keşkeleri yoksayabilmek için ‘’yaptığım hiçbir şeyden pişman değiliz’’ deriz.

Lakin buna kendimiz de inanmayız.

Sonbaharda doğa çok efsunludur.Çoğumuzun ruhuna da yansır bu büyü.Hüzün verir…huzur verir…geçmişi hatırlatır…hayatı hatırlatır…muhasebesini ederiz yaşantımızın.

Yine böyle bir sonbaharda, sararan yaprakların hışırtılı sesleri içinde parkta bir bankta, doğanın değişimini izliyordum. Yanıma 65 yaşlarında beyaz tenli, mavi gözlü, uzun boylu, o yaşta bile güzel ve dimdik bir teyze geldi. Oturmak için izin istedi…

Ve başladı anlatmaya…

Söze mevsimleri de insanlara benzeterek başladı… Yerdeki sararmış yaprakları kendi hayatına benzetti… Kendisinin kış mevsiminde olduğunu söyledi… ‘’Yaşanamamış, atlanmış bir yaşantı benim yaşantım kızım’’dedi. Umut hiç bitmeyen bir bahar gibidir.Hep çiçekler açtırır yüreğinizde ‘’diyordu…

Nasıl yani? Dediğimde… Derin bir iç geçirdi ve usul usul anlatmaya başladı…

Gençliğinde eşiyle çok zor şartlarda, sevdalarının büyük olduğunu düşünerek evlenmişler. İlk yıllar çok güzel geçmiş evlilikleri.

‘’Yokluk vardı ama sevgimiz aşkımız da vardı içimizi ısıtan’’ derken gözleri dalıp dalıp gidiyordu yaşlı teyzenin.

‘’Ee teyze sonraları’’ dediğimde…

‘’Ondan sonrası işte benim hayatımı çalanların hayatı oldu kızım’’ dedi…

Evine misafir olarak gelen, mağdur durumundaki köylüsü, epey uzunca bir süre geçmesine rağmen, misafirliği uzadıkça uzamış… Derken o istemediği görüntüyle karşılaşmış şanssız kadın… Bir gün işten eve erken geldiğinde kocasıyla misafir kadını uygunsuz halde bulmuş… Daha sonrasında mücadele ve bekleyişlerle geçmiş yaşamı yaşlı kadının.

Üç çocuğuna hem anne hem baba olmuş… Ama hep eşini severek ve onu bekleyerek… Ondan vazgeçmeden.

Ne acıdır ki hala onu seviyor ve ‘’Ben bir kere seven kadınlardanım kızım’’ diyordu…

Hayat ne acımasız… Ne hırçın ve ne kadar adaletsiz…

Vefa keşke, hep vefa sahibi insanları bulsa.

Yaşlı teyzenin en çok beni etkileyen ve bu yazıyı yazmama sebep olan sözü…

‘’Gönül yaşlanmıyor . Ama bedenim kocadı. Gücüm yetmiyor hayattaki yapmak istediklerime. Ruhum genç ama bedenim yaşlandı’ ’diyordu.

Yaşanamamış yaşantılarda yıllar geçse de gönül hep o kaybettiği yaşta kalıyor galiba… Vücut yaşı ilerlese de…

Bu teyzede gönlü genç kalırken, beden yaşı yaşlanmış;

Ya diğerleri…

Çevremiz kaybolmuş hayatlarla, yaşanamamış yaşamlarla dolu… Bedeni genç, ruhu yaşlanmış…

Sevdiği yaşasa da; yanında olamayanlar, ama umudunu da yitirenler,

Bütün geleceğini tek evladına odaklayan, bir doktor kontrolünde çocuğunun engelli olduğunu öğrenen ebeveynler,

Canından çok sevdiğini, acemi bir şoförün neden olduğu trafik kazasına kurban verenler, onu bir daha dünya gözü ile hiç göremeyecek olanlar,

Bir şehir eşkıyasının elinden çıkan, adres sormayan bir mermiyle en sevdiceğini kara toprağa gömenler,

Ya da sinsi sinsi ilerleyip basit bir rahatsızlıkla gidilen hastane kapısında öğrenilen kanser illeti… Sevdiklerinin arasından göçüp gidenlerin yakınları,

Askerlik yaşına geldiğinde, her şeyini bırakıp, herkesi ve vatanı korumak için cephede, kahpe bir teröristin kurşunuyla, yavrusunun şehit veren aileler,

Nöbetini bitirip evine gitmeden karısına telefon açıp ‘’yemekte ne var çok acıktım’ ’deyip de adi vatan hainlerinin bombasıyla şehit edilen, evine kendisi değil de şehit haberi ulaşan polisimizin eşi,

Geride kalanlar… işte onlar yaşanamamış hayatlara doğru yelken açıyor…hep hayallerde yaşanan bir yaşam, beklentilerde olan sevgili , can pareleri…vücut yaşı büyümeden gönül yaşı, sevdiğini kaybettiği o tarihte birden yaşlanmış…zaman durmuş, tarih işlememektedir…sanki kapı çalacak ve çıkıp gelecektir vakitsiz hesapsız giden sevdiceği….o zaman saatler çalışacak. Zaman ilerleyecektir bu hayatlar için.

Yaşanamamış ama umudu olanlar için; Gönüllerinde hep bitmeyen bir bahar beslerler… Bedenlerine kış gelse de gönülleri daha bahardadır

Birlikte yaşayacağı en kıymetlisini yitiren, umudunu kaybeden gönüller ise; birden kocar, bedenleri gencecik olsa da…

Çok az insana nasiptir beden yaşı ile ruh yaşını birlikte yaşlandırmak.

Sevdiklerimiz yaşarken kıymet bilen olmalıyız…

Yaşadığımız olumsuzluk ne olursa olsun mevcut duruma çabuk entegre olunur sa ruh ve beden yaşımız doğru oranda ilerleyecektir.

Bunu yapabilmek, söylemekten çok zor olsa da! 

16/12/2016 13:06
Bu habere tepkiniz:
Habersiz kalmamak için Telegram kanalımıza katılın
ad
ad
TAGS: perihan bal
MANŞETLER

HK Perihan Şahin Bal

© 2024 Haber Kıbrıs Medya Danışmanlık ve Matbaacılık Ltd.