Bu cemaat ıslah olur mu?

…

Kendi ahalisini eleştiri topuna tutanların başında herhalde bizim ahalinin insanları gelir…

…

Gerçekten de ahali ne yapacağını bilmediğinden olmalı, bir gün öyle bir gün böyle olabiliyor.

Ya da bir dönem ortalığı ayağa kaldırmaya hazır görünür, meclisi bile basar, bir dönem bundan vazgeçip en uysal toplumlara taş çıkartacak kadar uysallaşır…

…

Genellikle uysaldır da.

Hoş bu uysallığı tembellik olarak algılanmıştır tarih boyunca.

Kıbrıs’tan gelip geçen gezginlerin notlarına bakılırsa,

Kahve köşelerinde 3 sandalye birden zapt ederek oturanları gören yabancılar, böyle tembel bir ahalinin hiçbir yerde olmadığına kanaat getiriyorlardı.

Halbuki Kıbrıs tarihine bakıldığında azımsanmayacak sayıda isyanlar mevcuttur kelle pahasına.

Kellesi gidenler gider, isyana destek çıkanlar da dönüp kahvede otururlardı hiç bir şey olmamış gibi, üç sandalyeynan, gavelergene sade ta o zamandan!

Şeherliler şekerli içerdi ne halse!

…

Uysallığından olmalı her şeyi kabul eder görünür.

Görünür ama dedikodunun bini bin para.

Eskiden beri böyle.

Siyaseti de dedikodu üzerine kurar genellikle.

Görüş farklılıkları pek fark etmez.

Hepsi yapar bunu.

Gölek ve Samanbahça bölgeleri temsil ederdi memleketi ne de olsa!

…

Bu yüzden,

Herkes kendi kendini bildiğinden elbette toplumun mayası da gayet iyi bilinmektedir…

…

Hikmet Afif Mapolar’ın 1950’li yıllardaki yazılarına bakılırsa,

Dr. Küçük bile bu cemaatten bıkıp usanmıştı.

Ona göre hiçbir şey olmazdı bu cemaatten!

Mapolar ile Dr. Küçük’ün gazeteler aracılığı ile karşılıklı atıştıkları yıllardı.

Mapolar bir gün Doktor ile röportaj yapmış.

O röportaj sırasında Doktorun kendisine “Vazgeç! Bu cemaat ıslah olmaz! Ben şahsen bu işlerden bıktım usandım artık”dediğini yazar. (Ahmet An, Kıbrıslı Türklerin Siyasal Tarihi 1930-1960, s 387.).

…

Topluma liderlik eden bir kimsenin bile bu cemaatten bıkıp usandığını söylemesi,

Hani sıkça ne derler? Manidardır!

…

Aslında manidar falan değildir!

Gerçektir!

Bıkıp usanılmayacak gibi değildir bu cemaat!

Bağımsızlık ilan edildiğinde alkışlayan oydu, hatta yollara mersin dalları sermişti, büyük cümbüştü.

Taksim istendiğinde yine mersin dallarıyla meydanları dolduran aynı insanlardı.

KKTC ilan edildiğinde de nesil pek değişmemişti.

İlerleyen zamanlarda Annan Planına ayak uyduran da aynı cemaatin devamıydı.

Diyeceğim,

Yeter ki yol göster, o yürür!

…

Dolayısıyla bu cemaatin içine kim elini uzatırsa, arı kovanına uzatmış gibidir!

…

Denecek ki, aradan onca yıl geçti hiç mi değişmedi bu cemaat?

Başına saksı hiç mi düşmedi?

Bilemem doğrusu!

Elli yılı aşkın önce Doktor  “bu cemaat ıslah olmaz” demişse, bir bildiği vardı herhalde!