Bir ülke düşünün başarılı olabilecek insanlarının önünü kesen.



Kendi değer ve bilgi birikimlerini yok sayan…



Kendi insanını itibarsızlaştırmak için yapmadığını bırakmayan.



Sorunlarına çözüm üretmek yerine, var olan sorunların kangrenleşmesi için elinden geleni yapan.



Her olaya olumsuz yaklaşmayı beceri sayıp, meselelere doğru teşhis koymak ve çözümler üretmek yerine, boş tartışmalarla zaman harcayan.



Bir ülke düşünün mahkemelerinde altmış bini aşkın alacak verecek davası olan.



Cezaevini büyüteceği için bakanların övündüğü bir ülke düşünün…



Yolları çukurlardan geçilmeyen, yol güvenliğinin neredeyse hiç olmadığı ama Ulaştırma Bakanının her gün yeni bir proje açıkladığı bir ülke…



Eğitimi adı konulmadan özelleştirilen…



Sağlıkta sistemsizlik nedeni ile çökmüş yapıyı yeniden kurgulayıp düzeltmek yerine adını koymadan özelleştirme sürecini başlatan.



İyi yetişmiş gençlerinin göç etmek zorunda kaldığı...



Siyasetin hesap verme diye bir zorunluluğu olmadığı ama vatandaşın da bu konuda duyarlı olmadığı…



Aslında cennetten bir parça olup kötü yönetim ve sahip çıkılmaması nedeni ile bozulan, dağılan, yıkılan…



Hayallerin tüketildiği bir ülke düşünün.



Ulusal davaya sahip çıkma iddiasındakilerin insanlarını kendi değerlerinden soğuttuğu…



İnsanı, üretimi ve emeği siyasetin odağına oturtması gerekenlerin beceriksizlikleri nedeni ile alternatif olmaktan çıktığı…



Bilgiye, birikime önem verilmeyen, iş yapabilmeye, sorunlara çözüm üretmeye yetkin insanların kolaylıkla harcandığı…



İş bilmezliğin ve partizanlığın tavan yaptığı bir ülke.



Yozlaşmanın ve yolsuzlukların doğal karşılandığı…



Doğru söyleyenin kovulduğu…



Çok ama boş konuşulan…



Herkesin her konuda uzman olduğu…



Basının bir şekilde etkinliğini kaybettiği...



Denetim mekanizmalarının çalışmadığı…



İdarenin kararlarının sorgulanamadığı…



Bir mazeretin arkasına saklanıp neden bir şeylerin yapılamadığının, sorunların çözümlenemediğinin ortaya konulduğu bir ülke…



Sosyoekonomik dengelerin alt üst olduğu…



Umutların artık yeşeremediği…



Siyasetin hiçbir soruna çözüm üretemediği...



Bürokrasinin çökertildiği bir ülke…



Evde tüketilen gıda maddelerinin insan sağlığına tehdit oluşturup oluşturmadığının dahi kontrol edilemediği…



Rast gele bir yaşamın sürdüğü bir ülke…



Öyle bir ülke ki bu durumdan sorumlu olanların yüzü kızarmıyor.



Öyle bir ülke ki herkes bir şekilde bozuk düzenin bir parçası haline gelmiş.



Geleceğini dünden tüketmiş bir ülke.



Böyle bir ülkede güzel bir şeyler yazmak gerçekten çok zor.



Ve maalesef biz böyle bir yerde yaşıyoruz.



Ya da yaşamak zorunda kalıyoruz...