Geri kalmış ülkelerin, gelişmiş ülkelerden en önemli farklardan biri de, danışma kültürünün benimsenmemesi ve yaygınlaşmamasıdır.

Gelişmiş ülkelerde, sorumlu makamlarda bulunan kişiler, herhangi bir konuda karar verirken, o konuda bilgi ve deneyimi olanlara danışmakta,görüş alış verişi yapmakta ve en doğruyu bulmaya çalışmaktadır.

Çağdaş ülkelerde danışma, bilgi ve görüş zayıflığı veya yetersizliği olarak algılanıp görülmez.Başkalarının görüşüne muhtaç olduğu için danıştığı da düşünülmez.

İşte bu nedenle kendi alanında uzman olan kişiler bile , ayni konuda yetişmiş meslektaşları ile sorunları tartışarak en isabetli çözüm şekillerini bulmaya çalışır.

Ülkemizde ise, iş yapmak ve ülkeye hizmet etmek fazla önemsenmediği için, devlet yönetiminde, uzman kişilerin görüş ve uyarıları pek dikkate alınmaz.

Çeşitli meslek grubunda görev yapan uzmanların, kendi aralarında sorunları tartışması ve birbirleri ile istişare etmesi benimsenip yaygınlaşmamıştır.

Üstelik akademik kariyere sahip uzmanların görüşlerinden yararlanılmaması bir yana, herkes her konuda başkalarından daha yeterli ve bilgili olduğunu göstermek istercesine, her konuda uzman gibi konuşur ve açıklama yapar.

Bu nedenle de, Gilbert Wells’in ifade ettiği gibi ‘herkesin kendini bir şey saydığı yerde,hiçbir şey olamaz.’

Geri kalmış ülkelerde, herkes her konuda başkalarından daha iyi bildiğini,daha isabetli karar verebileceğini düşünür,başkasına danışmayı zayıflık ve yetersizlik kabul eder.Kendi konusunda uzman kişilere de, genellikle değer verilip danışılmaz.Görüşleri dikkate alınmaz.

Oysa,önemli işlerde, deneyimli ve bilirkişilerin görüşlerini alanların, doğru karar verme olasılığı artar.

Kuran-ı Kerimde de Yüce Allah (c.c) vahiy alan peygamberine bile, yapacağı işlerde çevresindeki kişilere danışmasını emretmiştir.Müslümanların doğru karar vermesi için kendi aralarında birbirlerine danışmaları tavsiye edilmektedir.

Hz.Ali (r.a) da ‘ danışma doğru yola ulaşmanın gözüdür.Yalnız kendi görüşü ile karar veren, tehlikeli ve hatalı yola sapabilir.’buyurmuştu.

Danışma, kişileri başarıya götüren çok güzel bir ahlaktır.Bunu kazanmanın yolu da önemli konularda karar verirken, konunun uzmanlarının görüşlerini almayı alışkanlık haline getirmektir.

Ülkemizde,her konuda herkesin deneyimli bir uzman gibi açıklama yapmaktan çekinmediği görülür.

Çok değerli ve konularında iyi yetişmiş uzmanlara danışılmaz, ortaya koydukları görüşler de önemsenmez ve dikkate alınmaz.

Bu hatalı alışkanlık sonucu, bir yandan mevcut beyin gücünden ülkeye yarar sağlanamamakta, öte yandan da en basit sorunların çözümünde bile beklenen düzeyde başarı elde edilememektedir.

Maalesef bu olumsuz davranış biçimi tüm meslektaşlar arasında ve devlet yönetiminde de oldukça yaygındır.

Örneğin ülkemizde nerdeyse çeyrek asırdan beri gündemimizde bulunan sorunların çözümü için, hükümetlerin şimdiye kadar üniversitelerdeki bilim adamlarının görüşlerine veya uzmanlara baş vurulduğu görülmemiştir.

Ayrıca,hükümetler, uzman kişilerin açıklamalarını dikkate almamakta ve ülkenin zarara uğratılmasına sebep olmaktadır.

Örneğin yakın geçmişte ülkemize hurma ağacı ithaline izin verilmesi üzerine , konunun uzmanları, yetişkin ağaçlarla bizde bulunmayan böcek ve hastalıkların da getirilebileceği uyarısı yapmıştı.

Uzmanların yapıcı uyarısının dikkate alınmaması sonucu,gelen hurma ağaçları ile ülkemize bizde bulunmayan palmiye kırmızı böceği bulaştırıldı.Ülkemize getirilen palmiye kırmızı böceği nedeniyle, çok sayıda hurma ağacımız kuruyup yok olmaktadır.

Bu örnek, fazla önemli olmayan konularda bile uzmanlara danışılmaması ve onların görüşlerinin dikkate alınmamasının sonucunun zarar, olumsuzluk ve başarısızlık olacağını gösterir.

Özellikle devlet yönetiminde siyasi iktidarların başarılı olabilmesi,ülkeye hizmet edebilmesi ve sorunları çözebilmesi için,her konuda deneyim ve kariyer sahibi kişilere danışmalı.Ekonomik konuları ekonomistlerle, siyasi konuları diplomatlarla ve hukukçulara danışarak karar vermeli.