Dün, gün boyu, Mohammed Elewa’nın neden Kuzey’e geçtiği ile ilgili bir şeyler bulmaya çalıştım.

Beyarmudu’ndan tanıdıklarımı aradım.

Polisten ulaşmaya çalıştım.

Velhasıl…

Elimde bir takım bilgiler var.

Lakin…

Bu bilgiler, yaratılan intibaa ile ölçüşmüyor.

Size bir şey söylesem şok olursunuz.

Tanıl Cinayeti’ni işlediği gerekçesi ile 8 yıl hapis yatan, ardından Mısır’a gönderilen Elewa, uzun süredir Larnaka’da yaşıyor.

Eşi Kıbrıslı Türk.

Eşinin babası kanser ve eşi de bu nedenle sık sık Pile’den geçerek, Mağusa’ya gidiyor.

Mohammed de, Beyarmudu sınır kapısına aşina olmuş…

Sık sık oraya kadar geliyor, hatta zaman zaman polislerle de sohbet ediyor.

Beş vakit namazını kılıyor Mohammed.

Ezan okununca, Beyarmudu Camii’ne gidiyor.

Hatta…

Bu ilk defası değil.

Zaten ben burada şok…

Daha önce de güneyden kuzeye geçip, Beyarmudu Camii’nde namaz kılıyor.

İmam ise, bir şekilde Mohammed’in geçmişini öğreniyor.

“Gelme başımı belaya koyacaksın” diyor.

Sonra, Mohammed yine gidiyor camiye…

İmam da, “Seni polise vereceğim” diyor.

O da, kapıdaki dostluğa güveniyor.

“Yürü beraber gidelim” diyor.

İmamın peşine takılıyor.

Eşini arayıp, “geliyorum” diyor

İmam polise giderek şikayet ediyor.

Mohammed de güneye geçmek yerine, imamın ardından polise gidiyor.

Polis de Mohammed’in ifadesini alıyor.

Serbest kalacağını düşünen Mohammed bu arada eşini arıyor.

“Ben polisteyim, ifade veriyorum, az sonra eve gideceğim, merak etme” diyor.

Ama işler Mohammed’in istediği gibi gelişmiyor.

Şikayet üzerine tutuklanıyor.

“İntikam” falan değil…

Benle konuşan kişi diyor ki:

“Mohammed safın teki. Zaten bu kadar saf olmasa hapis de yatmazdı.”

Haliyle, herkes endişe ediyor.

Cinayetten hüküm giyen birisi…

Üstelik kuzeyde “intikam alacağını” ifade etmiş geçmişte…

Olayın bir de bu yüzü var.

Perde gerisinde yaşanan bu…

Mohammed, çok gitmez, “yasal yollardan gelmediği” için 3-5 yatar.

Larnaka’daki evine gider…

Tanıl ailesi neden hep sustu?

Konu açılmışken…

Hasan Hastürer, Havadis’te çalıştığı dönemde, Yaser Amer ile röportaj yapmıştı.

Amer, her aşamada suçunu kabul etmedi.

Tanıl ailesine çağrı yaptı.

“Katiller elini kolunu sallayarak geziyor” dedi.

“Gelin beraber gerçek katili bulalım” dedi.

Hatta, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nden de “adil yargılanmadığı” için Türkiye’yi mahkum ettirdi.

O röportaja dönelim.

Amer, Hastürer’e dedi ki:

“Ciddi bir haksızlığa uğradığımı hep söylerim. Bu haksızlığın tarafları da bana göre vardır. Kimseyi tehdit etmedim. Tehdit ettimse ne zaman kimi aradığımı açıklasınlar. Biri benim adıma kendilerine gidip bir şey söylediyse onu açıklasınlar. Suçlu değilim ki kaçayım.”

Hastürer, Amer’e sordu:

“Mustafa Tanıl cinayetinde masum olduğunu söylüyorsun…”

Amer cevap verdi:

“Evet söylüyorum. Mustafa Tanıl’ı ben öldürmedim. İlk günden beri bunu söylüyorum. Haksız yere mahkum edildim. Adil yargılanmadığımı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi de kabul etti. Şimdi adil koşullarda hesaplaşmaya, yeniden yargılanmaya varım. Ben büyük bir komploya kurban gittim. Türkiye bana tazminat ödemek istedi. Parayı almak için hiç bir şey yapmadım. Çünkü benim derdim para almak değil. Benim derdim adaletin yerine gelmesidir.

“Katil mutlaka vardır”

Amer’in Hastürer’e kurduğu bir başka cümle de şu:

“KKTC dışında dünyanın her yerinde özgürce dolaşma hakkım var. Yeni bir hayat kuruyorum. Ancak Mustafa Tanıl, cinayete kurban gitti. Ben öldürmediğime göre katili mutlaka var. Ben susarsam gerçek katil elini kolunu sallayarak gezmeye devam edecek. Ailesine çağrı yapıyorum. Gelsinler benle birlikte mücadele etsinler ve gerçek katilin ortaya çıkmasını sağlayalım…”

Yargılama bitti.

Amer müebbet yedi.

Her fırsatta Tanıl ailesine çağrı yaparak, “Katil ben değilim, esas katili merak etmiyor musunuz?” diye sordu.

Tanıl ailesi ise, bu çağrıya hiç rağbet etmedi.

Yargı sonunu bekledi.

Amer ve Elawa’nın cezasını çekmesini istedi.

Hiç konuşmadı…