‘Engelli Maaşı’ Polemiği

ads ads ads ads
08/10/2014

ads

Bülent Dizdarlı Bülent Dizdarlı


Bu ülkede ciddi anlamda bir Engelli sorunu var. Aman sakın yanlış anlamayın. Engelliler sorundur demiyorum.  Engelli sorunu var diyorum. Bu gün o sorunlardan bir tanesini irdelemeye çalışacağım.

Kayıtlara göre ülkemizde otuz bin özürlü bulunuyor.

Sosyal Yardım Dairesine her gün onlarca insan kendilerine devletin “ Özürlü Maaşı” bağlaması için başvuruyor. Hastane kayıtlarına göre 2014 yılı başından beri başvuran 538 kişiden 410 engelliye  “Özürlü Maaşı” bağlanabileceği yönünde sağlık raporu tanzim edilmiş.

Ülkemizdeki mevzuata göre, Sağlık kurulu,  ilgili tüzük gereği puanlandırdığı kişilere “Engelli maaşı” bağlanıp bağlanmamasına karar verir. Yine ilgili tüzüğe göre %40 engelli saptanan kişiye, Sosyal yardım dairesince asgari ücrete yakın aylık bağlanır.

Buna karşın, ülkemizde güya yürürlükte olan bir yasa daha vardır.Sayı 121 YASALAR 23 Kasım 1993 “Özürlüleri Koruma ve Rehabilite Yasası”  23 Kasım 1993  sayılı bu yasanın 6. Ve 7.Maddesini dikkatle okuyalım:

6. (1) Özürlüler, özürlülük dereceleri ve eğitim durumları göz önünde istihdam tutularak işyerlerinde işe yerleştirilirler.

    (2) Özürlülerin işe yerleştirilmelerine ilişkin Sağlık işlemleri ,bedensel yeteneklerin ve iş için gereksindikleri güçlerinin araç ve gereçlerle

artırılmasına ilişkin olanaklar, çalışma, eğitim, maliye ve sağlık işleriyle görevli Bakanlıkların işbirliği ile gerçekleştirilir.

(3) İstihdam edilen özürlülerin iş ve iş ortamına uyumlarını sağlamak amacıyla,  devlet ve/ veya işverenler gerekli önlemleri almakla yükümlüdürler.

(4) Özel sektör ve kamu sektöründe işverenler, çalışma dairelerine kayıt yaptırarak iş talebinde bulunan ve meslek, beden ve zihin durumlarına göre işyerlerine sevk edilecek olan özürlülerden işyerlerinde istihdam ettikleri her tam yirmibeş kişiye karşılık özürlü çalıştırmakla yükümlüdürler.

( 5) İlgili işyerlerinde malülen ayrılmak zorunda kalan ve sonradan malüllüğü ortadan kalkan veya bu yasa bakımından çalışabilecek özürlü kişiler, eski iş yerlerinde yetkili müfettişlerle istihdam olanağı saptanması halinde hemen; Yoksa söz konusu iş yerinde münhal açıldığı anda başka uygun bir işte veya aynı işte istihdam edilir.

( 6) İstihdam olanağı bulunmayan özürlüler için Devletce korunan özel işyerleri açılır. Bu konuda aynı amaca yönelik Dernek, Federasyon ve Vakıflarla ilgili Bakanlık ve Resmi kuruluşlarla, Belediyeler, Sendikalar ve Kooperatiflerle iş birliği yapılır.

Sosyal 7. (1) On sekiz yaşını dolduran ve çalışamayan özürlü kişiler ve on sekiz Güvence yaşından küçük ve bakıma gereksinim duyan özürlülerin ailesine veya refakatçisine maddi ve psikolojik destek sağlanır.”

Yasa son derece makuldür. Nettir. Engelli vatandaşa iş bulunması gerektiğini söylüyor ve bunun koşullarını açıkça ortaya koyuyor. Buna karşın ancak  iş bulunamazsa veya hiç bir koşulda çalışamayacak olana devletin yardım etmesi gerektiğini söylüyor. Uygulama ise böyle  değil. Engelli olana iş bulmak yerine yardım maaşı bağlama yoluna gidiliyor. O zaman da o vatandaş kendini psikolojik olarak daha  gereksiz , işe  yaramaz hissediyor. Oysa yasa tatbik edilse herkes  daha huzurlu daha mutlu olacak.

Özel sektörde şirketlerde çalışan her yirmi beş kişiden bir tanesi özürlü olmalı. Peki buna kim uyuyor?  Hangi banka? Hangi Otel? Hangi şirket? 

Peki devlet ne yapmaktadır?  Denetimleri yapmakta zorlanan devlet biraz da olaya ivme vermek adına,  Engellileri koruma, rehabilite ve istihdam yasasında değişiklik yaparak , “özürlü” kelimesi yerine “engelli” kelimesinin kullanılmasını yasallaştırmıştır.  Kötü mü olmuştur? Tabii ki hayır. Ama  buna gelene kadar ilgili konuda yapılması gereken o kadar çok iş vardı ki?

Hiç denetim yapılmıyor demiyorum. Yapılıyor ama yetmiyor. Daha sık daha ciddi denetim yapılmalı, engellilere uygun işler mutlaka sağlanmalıdır. Yasal mevzuata uymayan, engelli istihdam etmeyen kurumlar mutlaka cezaya tabi tutulmalıdır.  Hepimiz çok iyi biliyoruz ki, sadece Yasayı yapıp bir kenara koymakla sosyal devlet olunmaz.   Denetim ve uygulama da şarttır.

ANLAYAMADIKLARIM

Ne yalan söyleyeyim. Bazı yerlere asılı olan “Fotoğraf Çekmek Yasaktır” levhalarını hiç anlamamışımdır. Gözle görünen bir şeyin fotoğrafını çekmek neden yasak olsun? Hele de bu devirde. Kardeşim fotoğrafını çektirmek istemiyorsan sakla gizle onu. Değil mi ama?

 

           BİR KİTAP: KATIRCILAR

Bu hafta yerli bir romandan  bahsedeceğim size. Bekir Kara’nın “Katırcılar” adlı son eserinden bahsedeceğim sizlere.. İkinci Dünya Savaşı Yıllarında Kıbrıs ve etrafındaki coğrafyada ki hayatı anlatıyor öykü. Seksen kusur yıllık ömre bu dünya savaşı yanında Zehra, Yonanda, ve Cemile üçlüsüne değişik zamanlarda duyulan aşkı sıkıştıran Ahmet Paşa Doğan’ın hikâyesi akıcı bir dille anlatılmış. Romanın bir başka özelliği ise Kıbrıslılara has dede torun ilişkisini ortaya koyarken, yine Kıbrıs’a ait bazı ören yerlerinin ansiklopedik olarak tanıtılmasıdır. Öneriyorum…

Kapak tasarımı Cem Kara’ya, Redaksiyonu Fatma Sevem’e  ait olan kitap 272sayfa olup yazarın kendi yayınıdır.                      

08/10/2014 09:36
Bu habere tepkiniz:
Habersiz kalmamak için Telegram kanalımıza katılın
ad
ad
TAGS: bülent dizdarlı
MANŞETLER

HK Bülent Dizdarlı

© 2024 Haber Kıbrıs Medya Danışmanlık ve Matbaacılık Ltd.