Kıbrıs konusunda çözüm umutları bir başka bahara kaldı.

Bu arada içte yaşanan sorunlar ise her geçen gün biraz daha büyüyor.

Okullar sorunlu açıldı.

Birçok okulda bakım-onarım çalışmaları bitirilemedi.

Sağlıkta sorunlar devam ediyor.

Vatandaşlıklar konusunda tartışma daha da büyüyecek gibi.

Yani uzun sözün kısası durum hiç de iç açıcı değil.

İktidarda bir koalisyon hükümeti var.

İki farklı parti. Ama hükümetteki esas kavga bu iki  farklı parti arasında değil.

Yaşanan tartışmalara bakıldığı zaman, UBP içerisinde bir hesaplaşma yaşandığı ve bunun da hükümete yansıdığını görürsünüz. Bu hesaplaşmanın DP ile UBP arasındaki farklılık ve tartışmaları gölgede bıraktığını…

Hesaplaşma öyle bir noktaya gelmiş ki, ayni parti içinde olsalar da, birileri birilerinin bir yanlışını gördüğü anda onu hemen medya ile paylaşıyor.

Bilgi ve belge sızdırıyor.

Böylece medyanın işi de kolaylaşmış oluyor.

Medya adına parti içinde herkes herkesin attığı adımları yakından izliyor.

Sonuçta da her gün gündem yeni bir skandal gelişme ile çalkalanıyor.

Bu gidişle daha çok şey medyaya sızdırılacak.

Parti içi ve parti dışı hesaplaşma ve kavga daha da büyüyecek.

Bu arada ülkedeki sorunlar da öyle.

Çünkü sorunları çözme konusunda sorumluluk sahibi olanların gündemleri ve öncelikleri farklı.

Ellerinin altında ülke sorunlarına ne tür çözümler üretebileceklerine dair bir ajandaları yok.

Bu yönde bir ajanda oluşturma niyetleri de…

Kişisel hesaplarla hareket ediliyor.

Sevgi, saygı, dayanışma, partidaşlık ve takım ruhu bitmiş.
Sevgisizlik egemen olmuş.

Bu arada muhalefet hala tatilde. Sivil toplum örgütleri ise bir başka alemde…

İçte durum maalesef böyle…

Sonuç itibarı ile Kıbrıs konusunda çözüm umudu kalmadığı, iç meselelerle ilgili de karmaşa ve belirsizliğin her geçen gün biraz daha arttığı bir ortamda ‘gemisini kurtaran kaptan olma’ anlayışı öne çıkıyor.

Siyasette de, sokaktaki vatandaşta da…

Böyle olunca da kişisel kurtuluş için pervasız bir kavga ve yarış görüntüsü ortaya çıkıyor.

Herkes bir şeyleri kapıp kendi hanesine yazma peşinde koşuyor.

Yarın sanki bir savaş çıkacak ve kıtlık olacakmış gibi ne kaldıysa alma kavgası kızışmış durumda.

Hem de çok acımasız bir şekilde.

Hiçbir etik değer ve kural tanımadan.

‘Ne alırsam’ ya da ‘ne koparırsam kardır’ anlayışı ile hareket ediliyor.

Kısacası ülkeyi, yarınları düşünen yok.

Siyasette bu eksende büyük bir kavga var.

Muhalefet ve sivil toplum örgütleri de ortada yok.

Herkes kendi derdine düşmüş, memleket ile ilgili gailesi olan kalmamış gibi bir durumla karşı karşıyayız.

Ve bu durum toplumun yararına değil.

Kısa vadede de çıkış yolu görünmüyor.