Hamama Değil Evlerine Dönüyorlar

ads ads ads ads
27/07/2017

ads

Başaran Düzgün Başaran Düzgün


Cumhurbaşkanı’nın koordinasyonunda son derece isabetli bir karar alındı ve Kormacit’ten sonra tüm Maronit köyleri  iskana açılıyor.

Kıbrıs sorununda arada kalan ve sürekli mağdur olan Maronitler için bu önemli bir gelişme.

Umarım, gerekli altyapı kısa sürede tamamlanır ve gerçek iskan başlar.

Aşağıdaki yazıyı 9 Ağustos 2011’de bu sütunda yayınlamıştım.

Gelinen aşamayı çok iyi yansıtıyor bence.

Yeniden hatırlatıyorum…

***

Havadis’ten Duygu Alan güzel bir habere imza attı.

Kormacit (Koruçam) köyündeki Maronit’ler ile mülakat yaptı.

Yıllardır konuşulan fakat  gazete sayfalarına yansımayan bir talep böylece ilk kez gündeme gelmiş oldu.

Kormacit’te yaşayan Maronitler seçme ve seçilme hakkı istiyorlar.

“Bu topraklarda biz de yaşıyoruz ve bu bizim hakkımızdır” diyorlar.

Kuzey Kıbrıs’ı  saf Türklerden oluşan bir bölge haline getirmeye çalışan aşırı milliyetçi anlayış aslında Kıbrıslı Maronitlere çok çektirdi.

1974 sonrası, Kuzey’de Türkler ile birlikte yaşamak istemelerine rağmen, evleri yağmalandı, toprakları ellerinden alındı ve Kuzey’de kalmamaları için ne gerekirse yapıldı.

Bir ara köyün nüfusu 50 kişiye kadar düşmüştü.  Muhtar Tsosukkis  “bu köyün en genci benim” diyrodu ve 71 yaşında olduğunu söylüyordu.

Maronitler Kıbrıs’ın en eski etnik topluluklarıdırlar.

“Biz Türkler’den ve Rumlardan daha önce bu adayı vatan yaptık” demelerinde tarihi gerçeklik vardır.

Bunu söylerken bu toraklara ne kadar sahip çıktıklarını ifade ediyorlar sadece.

Kıbrıs’ın tek Katolik topluluğudurlar.  Bu yüzden Ortodoks Rumların çok gazabına uğradılar.

Hz. İsa’nın konuştuğu Aramice dilini hala sürdürürler.

Bunun yanında Arapça, Rumca, İngilizce ve Türkçe de konuşurlar.

Kormacit’teki  Maronitler  muhtarlarını kendileri seçmek istiyor.

Bu en doğal haklarıdır.

Hele bu devirde bir köy ahalisini temsil edecek kişiyi seçemeyip de atama yapılması en basit tanımlamayla demokrasi ayıbıdır.

Maalesef  Kormacit’ta muhtarı kaymakamın ataması gibi bir utançla yüz yüzeyiz.

Onları vatandaş yapıp kültürel zenginliğimizi artıracağımıza ısrar ile dışlamaktayız.

Kapıların açılmasından sonra durumlarında göreceli olarak iyileşmeler yaşandı.

Evlerin önemli bir bölümü iade edildi.

Şimdilerde evler tamir ediliyor ve köyde vakit geçiren nüfusta artış var.

Fakat köyde okul yok. 

Dipkarpaz’daki az sayıda Rum için açılan okul Kormacit’teki Maronitlerden  esirgenmiş.

İnşallah bu ayıplar en kısa sürede giderilir.

                                                                                              ***

Hamam işine gelince.

Yıllar önceydi.

Koruçam’da tanıdığım bir Maronit aile gözyaşları içinde ziyaretime gelmişlerdi.

Kardeşlerinin evi bir gece boşaltılmış, eşyalar sokağa atılmış ve lojman yapılmıştı.

Aile sokakta kalmıştı.

Benden yardım istiyorlardı.

O günün yetkililerinden birini aradım ve  durumu anlattım.

“Yazıktır insanlar bu kış-kıyamette sokakta kaldılar, ne yapacaklar” dedim.

Aldığım yanıt ibretlikti;

“Söyle gennere hamama gitsinler…”

O Maronit aile hamama gitmedi.  Eşyalarını toplayıp Güney’e adeta iltica etmek zorunda kaldı.

Şimdi köylerine geri dönmenin mutluluğunu yaşıyorlar.

Fakat, bizdeki mantık değişti mi?

Emin değilim…

27/07/2017 10:44
Bu habere tepkiniz:
Habersiz kalmamak için Telegram kanalımıza katılın
ad
ad
TAGS: başaran düzgün
MANŞETLER

HK Başaran Düzgün

© 2024 Haber Kıbrıs Medya Danışmanlık ve Matbaacılık Ltd.