Doğrusu Rum tarafının hayal gücüne hayranım. Tabi azimlerine de!

Bu naturalarının bir yeni örneği geçtiğimiz gün Akel Genel Sekreteri Kiprianu’nun  açıklamalarında ispat buldu. Bizdeki “hemen çözüm” yanlılarının bile ifade edemeyeceği  bir çözüm önerisinde bulundu ki ya sinirden kudurarak veya gülmekten çatlayarak “ne kadar kolay bir çözüm” diyesiniz gelir!

Bizim basında küçük bir haber olarak yayımlandı ama içeriği önemliydi çünkü “Bir  devrelerde CTP’nin de canı gönülden savunduğu “1977-79 BM’ler Doruk Anlaşmalarına da atıf vardı…        Garantilerin kaldırılması, askerin ayrılması yanı sıra, Hem toprağı, hem halkı, hem kurumları, hem de ekonomiyi birleştirecek çözüm de vardı!          İki bölgeli iki toplumlu ve BM’ler metinlerinde tarif edilen siyasi eşitlikle tek egemenliği, tek uluslar arası temsiliyeti ve tek vatandaşlığı ile Birleşik Kıbrıs da vardı!

BAŞLANGICIN TEKRARI: Başından beridir  Kıbrıs siyasi sorununa Güney’den  ve Kuzey’den  ya sağ gözlükle yaklaşanlar vardır yahut sol gözlükle  bakanlar!” (Ancak Rum tarafı garantilerin kaldırılması ve askerin gitmesi konusunda bütünleşir ve Türkiyesiz bir Kıbrıs çözümü hedeflerken, bir yandan da Kuzey’e yeniden dönmenin mücadelesini sürdürür!) Buna karşın bizim Sol ile Rum Solu iki halkı ısrarla “birleştirme” sevdasında uzlaşırlar!

NİTEKİM:  Kiprianu hâlâ benzer ilkelerde  ve aynen bizim gibi “iki bölgeli, iki toplumlu, siyasi eşitliğe dayalı bir Kıbrıs hayal ediyor!”  Sonra dönüyor, “Ekonomisi, toprakları, halkı, kurumları birleştirecek bir çözüm” diyor!”

Evet ama bu çözüm şekli  1960 “Kıbrıs Cumhuriyeti”  ile denenmedi miydi? Kurumlarla birlikte halklar da iç içe değiller miydi?  Kiprianu bunu söylemiyor ama çelişkili bir düşüncede “iki bölgelilikle iki toplumluluğu ve siyasi eşitliği savunuyor…”

Anlıyorsunuz ki kafasının bir tarafında “halkların her konuda  birlikteliğine dayanacak bir çözüm şekli var, diğer tarafında ise masaya konan “kurucu devletlerle, iki bölge iki toplum esasında şekillenmesi gereken bir federatif sistem var!”

DOBRASI: Kibrianu önerilerinin sonunda şunu da  söylüyor. “İlerici Kıbrıslı Türkler de ülkemizi yeniden birleştirme mücadelemizde doğal müttefikimizdi, olmaya da devam edecekler…”

Tutun ki Allahtan umut kesilmez, Kiprianu umduğu çözümüne kavuşur. Fakat öylesi çözüm umduğu  gibi yürümez, iki halk arasındaki hırgür bitmez, gün gelir beteri  olur ve Kiprianu sadece hayalleriyle değil, birleşik Kıbrıs tasavvur etmenin yanlışlarıyla da yıkılır!

_______________________________________________________________________________

Ol Alem Devam Ediyor!

Gazeteleri izliyorum. Artık birinci ikinci sayfalardan taşan illegal olaylarla trafik kazaları, mahkeme kararları, uyuşturucu haberleri, çevre pislikleri  onuncu sayfalara kadar taşınmış taşmış hatta!

Araya serpiştirilen bir iki açıklamanın, üç beş köşe yazısının ötesinde pek bir şey yok! Siyasi soruna yönelik haberler bile çekmiş gitmiş, bazı Rum politikacılarının müzakerelerle ilgili bitmeyen eleştirilerinden kırıntılar yer almış!  Uzatmalı sorun haline gelen  kamu hekimlerinin sorunlar, televizyon dizileri gibi periyodik aralıklarla haber olmakta!

Bir iki üreticinin söyledikleriyle fotoğrafları sayfalarda yer alırken artık işitmekten bıkıp usandığımız  ayni sorunların çözümsüzlüklerin de devam etmekte olduğunu öğreniyoruz!

Ve şunu görüyoruz: “Büyük düşünce kalmamış, büyük olay kalmamış, büyük icraatlar kalmamış, insanlar olaylarla birlikte küçülmüş, çözümsüzlükleri sürüp giden basit sorunlar arasında sıkışıp kalıvermişler!

Ne olacak şu trafik? Ne olacak şu pislik? Ne olacak şu çarpık yapılaşma? Ne olacak şu sağlıktaki sorunlar? Ne olacak  şu pahalılık?.. Diye diye geçiyor günler!

Ne bir büyük sanayi tesisinin açılışı ne tarım kesiminden şu kadar ürünün ihracatı haberi! Ne denetim adına sevindirici bir haber ne kurumlar adına umut verici değişimler!

Ol alem geldiği gibi gidiyor!  Yaratamıyor, övgüye layık “büyük icraatların” ülkesi olamıyoruz! En kabadayısından yaptığımız köylerdeki  festival adlı panayır bozması   akmazsa damlayan sosyal etkinlikler!

Denecek ki “gazetelerin orta sayfasına hiç bakmadın mı?” Mümkün mü? Hem de hayran hayran! Sevinç duyarak! İnsanlarımızın eğer imkânları varsa nasıl eğlenebildiklerini, nasıl gülüp oynadıklarını görebilmek ne kadar güzel! Keşke tüm toplum katları böylesi eğlenecek kadar kadar huzurlu, mutlu ve tuzu kuru olabilselerdi!

Büyüdük! Çok katlı binalar, lüks oteller, üniversiteler ülkesi olduk! Fakat günlük sorunlardan  temizlenemedik, arınamadık, tertiplenemedik, aklanamadık! Kıbrıs Türk halkı olarak “yurttaşlık” görevlerimizi yerine getirmedik! Hırslarımız çıkarlarımız uğruna gelip giden iktidarları da yüzsüz ettik, kendi kişisel kumpaslarımıza araç yaptık!

Ve asıl facia şu ki ol alem devam ediyor!

_______________________________________________________________________________

Yılın bu günlerinde yeniden hatırladığım için yüreğimde bir sızı duyarım.. Acıyı bir kez daha yaşarım. Oysa 15 Ağustos 1974 Mağusa’nın Rum muhasarasından  kurtuluşudur.. Özgürlüğe egemenliğe kavuştuğumuz gündür.. Sevinemem ama! Çünkü böylesi bir günde Rum, Sandallar, Muratağa, Atlılar köylerinden kaçarlarken çocukları, kadınları, topluca vurarak çukurlara gömdüler! O çocuklar bir ders  yılında benim de öğrencilerim oldulardı. Kız erkek yirmi öğrencim vardı.. Hepsini kurşunlayarak, anneleri ve yaşlı dede nineleriyle birlikte şehit ettiler, toplu mezarlara gömdüler!

Bugünü Türkiye’nin Barış Harekâtı ile ikiye böldüğünü iddia edip TC Büyükelçiliği önünde protesto gösterileri yapan gençlere neler yaşadığımızı, Rumlar tarafından nasıl katledildiğimizi, eğer asker gelmese o Muratağa’daki öğrencilerim gibi her yörede Türk olduğu için kurşunlanarak  toplu mezarlara gömeceklerini nasıl anlatmalıyız ki?

Geçmişini bilmeyen öğrenmek de istemeyen, kafalarındaki iki paralık “izm”ler dalgalarında afyonlanmış beyinlere nasıl anlatmalıyız ki en iyi çözüm kesinlikle iki devletli çözümdür!”

Şehitlerimize rahmet, gazilerimize sağlık dilerim.