Pazar Sohbetimdir: (Atatürk’le Yaşarken Dünden Bugüne…)

ads ads ads ads
12/11/2017

ads

Eşref Çetinel Eşref Çetinel


Atatürk adını yeni yeni işitmeye başladığımda beş altı yaşlarındaydım. Rahmetlik pederim bildiği duyduğu kadarıyla sık sık “ondan” bahsederdi. Ne kadar büyük ve kahraman olduğunu anlatırdı. Türkiye’yi yedi düvelin askerlerini yenerek nasıl kurtardığını, savaşırken karlar içinde yattığını, Yunanı denize döktüğünü..

Bir 10 kasım günü olmalıydı. Babam Mağusa’nın Akkule mahallesindeki eski Osmanlı hanından bozma iki buçuk kemerli sundurmasında bir aşağı bir yukarı volta atarken şöyle dediydi bana. “Bilir misin, Atatürk’ün ölüm haberini aldığımızda bubam (dedem) başını bu kemerin sütununa dayadı hünk vurdu ağladıydı…

“Hünk”ün  bir anlam karşılığını bulamadım. Ama belli ki bu kelime,  içten ta ruhundan, kalbinden, beyninden kopup gelen bir büyük üzüntüyü, gözyaşlarını pekiştiren bir “ses” olarak kullanılıyordu o büyük yası ifade ederken…

SONRALARI az biraz daha büyüyecek, okullarda, ulusal günlerde Atatürk şiirleri okuyacaktım.. Ve yıllar birbirini kovalarken, ben Atatürk’ü öğrenmeye devam edecek, öğrendikçe de hayranlığım  artacaktı..

Nitekim gün gelecek okullardaki tarih kitapları dışında Atatük’le ilgili kitaplar satın alacak, bu kez bizzat  okuyup, öğrenip,   kendim anlamöaya çalışacaktım Atatürk’ü… Ve çok sonraları, bugün de Atatürk’le ilgili yayınlanan kitapları satın almaya devam edecek,  bazılarını okuyamadığım halde kitaplığımda en değerli kitaplar olacaklardı..

FAKAT:   İlk bilinçli okuduğum Atatürk kitabı  büyük üstat Şevket Süreyya Aydemir’in “Tek Adam” adlı kitabı olacaktı. İlk kez önümde “asker Mustafa Kemal ile  Türkiye Cumhuriyetini kuran “devrimci” Atatürk”ün  mücadelesi, dehası, çağdaşlığı sayfa sayfa açılacak, “gerçek vatansever kimdir, nasıl olur idrak edecek ve bir kez daha Atatürk  gözümde büyürken, sevgim, saygım, tutkum kat be kat artacaktı…

NİTEKİM:  Bu “bilinç” ve “sevgide” bütünleşen Atatürk’ü ilkokullardaki minik öğrencilerime hep anlatacak onlara  biz Kıbrıslılara özgü   kelimeleri uzata uzata ve üzerlerine abartılı biçimde basa basa diyecektim ki “Çocuklar bir asker Mustafa Kemal vardır bir de devrimci Atatürk…” Ve soracaktım öğrencilerime:  “Kimdir Atatürk?” “Hep birden cevap vereceklerdi. “Atamızzz…”  Devam edecektim sormaya: Ne yaptı peki? “Yurdu düşmanlardan kurtardı öğretmenim…” Başka? “Padişahlığı kaldırdı yerine Cumhuriyeti kurdu…  Bir öğrencim öteden heyecanla atılacak “Arapçayı kaldırdı bize Türkçe yazma okumayı öğretti öğretmenim” diyecekti…  Ve ben “evet, evet” derken öğrencilerim peşi peşine ayağa fırlayarak hep birden bağırarak, birbirleriyle yarışırcasına “bize yazmayı öğretti..” “Fesi attı şapka giydirdi..” Kadını çarşaftan peçeden kurtardı..” “Kadına erkekler kadar hak tanıdı..” Diyeceklerdi çığlıkı çığlığa…

SONRA: Liseyi bitirecek İstanbul Sahaflarda Atatürk’ün  şimdilerde yeni neslin okuduğunda o dönemdeki “eski Türkçe kelimelerini” anlayamayacağı için sonradan “sadeleştirilmiş ve Türkçeleştirilmişi” yayımlandığı kitabın asli olanının iki cildini satın alacak ve okuyacaktım..

Ve çok  uzun yıllar sonra diyecektim ki “Türkçe dili en azından Atatürk’ün Nutkunu okuyup anlayacak kelimeleriyle korunmalı, Türkçeleştirme adına kıyım kıyım kıyılarak yabancı kelimeler ve uyduruk ifadelerle tarihimiz geçmişimiz kısırlaştırılmamalıdır…”

Sonraları ve çok uzun süre şimdi dilime pelesenk “arapça farsça kökenli kelimeleri”  işte gençliğimin o günlerinde, “Nutuk kendi yazılışı yani Atatürk’ün yazdığı gibi okunup anlaşılmalı” düşüncemden kaynaklı bir inatla  yazılarıma da  oturacak  ve bu günlere kadar  benimle yaşamaya devam edeceklerdi. Halâ devam ettiklerince tabi!

Ve bunları yaşarken,   Atatürk sevgisiyle  büyüklüğünü tartışmak zorunda kalırken   anlayacaktım ki  “özellikle Türkiye’de Atatürk’ü sevmeyenler de var hem de çok!” HATTA son Türk büyüğü Abdülhamit’tir diyenlerle çok tartışacaktım  oralarda.. Çünkü muhafazakâr kesimler Atatürk’ün “laikliği” Cumhuriyetin temel taşı yapmasına fena halde içerliyorlardı! Bir yandan son padişahla halifeliğin elden gittiğine üzülüyor, öte yandan “dini akidelerle yetişmişliğin yobazlığa varan düşüncelerinde” geleneksel yaşam tarzları ve  okullardaki müfredatlar da değişirken, “özümüzden koptuğumuz” yargısında büyük hiddete kapılacaklardı!

Öte yandan Atatürk’e kadar “din üzerinden” nemalanan hacılar hocalar, kendilerine ulema dedirtenler “laik Türkiye”de değirmenin suyu kesildiği için işsiz ve itibarsız  kalmanın küskünlüğünde sürekli Atatürk düşmanlığını besleyeceklerdi!  Halâ devam ediyor, Nurculuk olayı  ispatı!

ŞİMDİLERDE  de hâlâ “Atatürk üzerinden tartışmaların devam ettiği cümle alemin yakından izlediği bir başka Atatürk istismarcılığı var…

Kaldı ki daha 1960’da bizim bünyemizde de vardı Atatürk düşmanlığı! Abdülhamitçiler, Nakşibendiciler..  Onlarla tartışırken bir gün  önüme İsmet İnönü ile Lozan barış müzakerelerine “heyetle” birlikte katılan Dr. Rıza Nur’un halen Türkiye’de yasaklı olan Atatürk hakkında yazdığı kitabı koyacaklar,  altları kurşun Kalemle çizilmiş cümleleri  okumamı söyleyeceklerdi hem de gülerek ve büyük keyifle! O anlatımlar bugün de bazılarının Atatürk’ün kendisine ve ailesine ailesine hakaret edenlerin  benzeri sövgüler ve yalanlarla çok çirkin iftiralardı!

 VE “beşer” dediğimiz “insanlığı” düşündümdü yıllar önce Atatürk’le! “Ne olursanız olunuz, kurtulamazsanız sengi hezimetten hele siyasi kimliğiniz de varsa ve bir devletin “Atatürk”ü iseniz…

YILLAR sonra   bizim Marksist Leninistlerin arasında bir süre ben de dolanacak, aşağı sarkık moğol bıyıklarım, uzun saçlarım, koyu renk  gözlüklerimle “komünizme” aşık o dönemlerin gençlerinden biri olacaktım.  Behice Boran’ların güler yüzlü Sosyalizmlerinden, Mao’culuktan falan geçecektik…

FAKAT: Hiç biri Atatürk ve Atatürkçülük kadar büyük ve radikal olmayacaktı derunumuzda! Hiç biri tek bir kelimede Atatürk’ün “kemalizmi” kadar “çağdaş, muassır medeniyetler seviyesinde ve dünyada en hakiki mürşit ilimdir derken, “köylüyü” bir kral tacı gibi  milletin başına “efendi” olarak  koyamayacaktı..

Hiçbiri hiçbir “izm” Atatürk ve Atatürkçülük kadar olamayacaktı…

Büyük Atatürk’ü bir kez daha saygı sevgiyle anarım..

12/11/2017 12:37
Bu habere tepkiniz:
Habersiz kalmamak için Telegram kanalımıza katılın
ad
ad
TAGS: Pazar Sohbetimdir: (Atatürk’le Yaşarken Dünden Bugüne…), eşref çetinel
MANŞETLER

HK Eşref Çetinel

© 2024 Haber Kıbrıs Medya Danışmanlık ve Matbaacılık Ltd.