Henüz iletişim olanakları pek kısırdı.

Bu yüzden haberleşme de zayıftı.

Telefon bile yaygın değildi.

Telgraflar geç gelir,

İstihbarat birimleri bile zor çekerdi.

Durum bu olunca yanlış anlamalar da olurdu,

Ya da gerçekler daha sonra anlaşılırdı…

…

Gazeteler köy otobüsleri ile köylere dağıtılırdı…

…

Ahali sanki de tamtam sesleri ile,

Ya da ne bileyim bir yerde duman tüterse o şekilde haberleşirdi.

Ama doğrusu, her şey söylentiler yolu ile duyulurdu…

…

Kara haberler tez yayılırdı.

Bir ölüm olayı olursa,

Bir cinayet falan,

Garptan şarka anında herkes duyardı.

Bu nasıl yayılırdı,

Bu ne biçim işti; şaşırtıcıydı,

Gazeteler olayı ta yazsın,

Herkes kara haberden haberdar olurdu.

Ne telgraf, ne telefon, ne radyo…

…

Şoför diğer şoföre söyler,

Komşu diğer komşuya fısıldar,

Ve söylentiler kapıları, sokakları, mahalleleri, köy ve kasabaları aşa aşa her yere ulaşırdı.

Dağ taş haberdar olurdu…

…

Toplumsal duyarlılık böyle oluşurdu…

…

Ama gün gelecek iletişim olanakları hızla gelişecek,

Internetin bulunması baş döndürücü bir dünyanın kapısını aralayacak,

Bu işler o kadar gelişecekti ki insanların cebine girecek,

Öyle olacaktı ki,

Anında gelen haberlerden millete gına gelecek,

Gına geldiği için de en önemli haberler karşısında bile insanlar vurdumduymaz bir duruma düşecekti.

Hatta ölüm ilanları bile okunmaz hale gelecek,

Neredeyse kimsenin kılı kıpırdamayacak,

Ve hatta öyle olacaktı ki,

Kimin öldüğü sonradan anlaşılacak,

Cenaze törenlerini kaçıranlar olacaktı.

Böylece kapılar kapıları,

Sokaklar sokakları,

Mahalleler mahalleri görmezlikten gelecek,

Hatta köyler ve kasabalar bile birbirlerini unutacaklar,

Tarafına bile bakmayacaklardı…

…

O esmer günler hızla geride kaldı…

…

Mektup yazarken duygular zapturapt altına alınırdı.

Her sözcük değerliydi,

Her kelimenin bir ağırlığı vardı,

Hangi kelime hangi cümlenin neresinde kullanılmalıydı,

Başlı başına bir meseleydi,

Edebiyatı bile ilgilendirirdi,

Diyeceğim,

Çok önemliydi; bir yanlış anlamaya meydan verilmemeliydi,

Sözcüklerin kalpten çıktığı anlaşılmalıydı…

…

O esmer günler,

O siyah beyaz dönemler geride kaldı artık.

Kapılar birbirlerini çoktan unuttu.

Ne o sokakları, ne o adresleri bilen var.

Çıngı kadar memlekette,

Artık postacılar da adres sorar…