Bugün 8 Mart... Dünyanın dört bir yanında emekçi kadınların hakları için yürekler bir olurken, Kuzey Kıbrıs’ta utancın tablosuna bakıyoruz. Kuzey Kıbrıs’ta kadına yönelik şiddet, bir kâbus gibi gün geçtikçe artıyor. Ortaya dökülen rakamlar bu gerçeği tokat gibi yüzümüze vuruyor

Bu ülkede her gün ortalama üc kadın şiddete maruz kalıyor. Bir yıl içinde binden fazla kadın şiddet görüyor. Polis kayıtlarına yansımayan olayları da düşünürsek tablo daha da vahim bir hal alıyor.

Kadınlar en çok eşlerinden şiddet görüyor…

Kadınların sesi yükseldikçe, şiddet de artıyor. Sonra da kadın haklarından, eşitlikten bahsediyoruz. Her 8 Mart’ta bir sürü açıklama yapılıyor 9 Mart’ta hiçbir şey olmamış gibi devam ediyoruz.

Bu ülkede kadınlar kendilerini bu kadar güvensiz hissediyorken yetkililer ne yapıyor? Yasal düzenlemeleri ne zaman hayata geçireceksiniz?

Kadına yönelik şiddet sadece bireysel bir sorun değil, toplumsal bir hastalık.

Cezasızlık, sessizlik ve görmezden gelme bu hastalığı büyütüyor. "Kadınlar bizim baştacımız" demekle olmuyor. Kadınların çalışma hayatında, sokakta, evinde güvende olması gerekiyor.

8 Mart kutlama günü değil, bir yüzleşme günü olmalı.

Kadına şiddet konusunda istatistikler yerine, çözümler konuşulmalı. Yasalar etkin uygulanmalı, şiddet gören kadınların korunması için ciddi adımlar atılmalı. Artık bahanelere yer yok.

Unutmayın, şiddetin bahanesi olmaz. Sessiz kalmak suçtur.  Gerçek değişim ancak "Artık yeter!" dediğimizde başlayacak.