İki yılın sonunda İsias davasında beklenen karar nihayet açıklandı. Bu karar bizleri tam anlamıyla tatmin etmese de, mücadelenin sürecek olması vicdanlarımıza bir nebze olsun su serpti.

En azından katiller serbest kalmadı, bu da adalet yolunda bir umut ışığı olarak önümüzde duruyor. Kıbrıslı Türklerin birlik ve beraberliği, KKTC devletinin davasına verdiği destek olmasaydı, acaba bu sonuç mümkün olur muydu?

Şayet bu dayanışma ve örgütlenme olmadan bu dava yürütülseydi, katiller belki de çoktan salıverilmiş, dava gözden düşmüş ve kaybettiklerimiz unutulmuş olabilirdi.

Bu gerçek, çok önemli bir ders içeriyor: Adalet ancak dayanışma ile ayakta kalır. İsias davasında Kıbrıslı Türklerin gösterdiği dayanışma, sürecin adil bir şekilde işlemesi için hayati bir rol oynadı. Bireylerin sesi, bir halkın sesi haline geldiğinde nasıl bir güce dönüştüğünü hep birlikte izledik.

Bu dönemde herkesin omuz omuza verip sesini yükselttiği bir gerçeklik yaratıldı ve bunun sonuçlarını görmek, hepimize umut verdi. Ancak mücadele henüz sona ermedi. Adalet arayışı bir maraton…

Katillerin yargılandığı, ancak hak ettikleri cezalara çarptırılmadığı bir sistemde, adaletin yerini bulduğunu söylemek mümkün değil. Hepimizin bu mücadelenin bir parçası olması gerekiyor. Toplumsal dayanışma sadece bir dava sürerken değil, her zaman devam etmeli. İsias davası, sadece bir dava değil; bu, bir toplumun hakkına sahip çıkışının, adaleti talep edişinin bir sembolü haline geldi.

Bu nedenle, bu mücadelenin önünde duran herkese bir kez daha seslenmek istiyorum: Birlikte oldukça başarılmayacak şey yoktur. Bu dava unutulmayacak ve kaybettiklerimiz için adalet yerini bulana dek bu savaş sürecek.