ADİL, ŞEFFAF VE DEMOKRATİK BİR KAMU YÖNETİMİNDEN BAŞKA TALEBİMİZ YOK. BU İŞLER İYİCE ÇIĞRINDAN ÇIKTI

ÇOK ŞEY İSTEMİYORUZ.. DEVLETİN MALI ÇALINMASIN, PEŞKEŞ ÇEKİLMESİN, İKTİDAR OLANAKLARI YANA YANDAŞA PEŞKEŞ İÇİN DEĞİL TÜM TOPLUM İÇİN KULLANSIN

Çok mu şey istiyoruz gerçekten? Huzurlu bir ortam bizim talebimiz… Devletin malı çalınmasın, ihaleleri şeffaf olsun, bakanlık mevkisine gelen biri vizyonuyla ülkeye değer katsın, ihale takibi yapmasın ve elbette maaşı kendine yetsin. Unutmayın bu devlet kendisine hizmet eden her makama iyi bir maaş veriyor.

Artık, kamu mekanizması içindeki yargı sisteminin de devreye girmesi gerekiyor. Maliye teftiş, başbakanlık denetleme, Mali Polis, sayıştay, savcılık… Dilimizde tüy bitti. Kim koruyacak vatandaşı, kim savunacak? Kime güveneceğiz, en tabi vatandaşlık hakkımızı nerede arayacağız? Burası iyice üçüncü dünya ülkesi oldu, biz de maraba….

Hep birlikte dibe çöküyoruz maalesef. Yetkiyi elinde bulunduranlar seyirci pozisyona geçmiş, arsız güçlü konumunda. Bu korkusuzluk zırhı, “nasıl olsa hesap soran yok, rezil de olmam” rahatlığı bizi bitiriyor. Bunu görmek için gazeteci olmaya gerek yok. İktidar vekilleri de silkinip kendine gelmeli…

Vatandaş çoğu zaman, iktidarı eleştirmek yerine muhalefete yükleniyor. “Ne engellemediniz?” En çok sorulan soru bu. Elbette muhalefetin yapacakları vardır, ama kısıtlıdır. Unutmayalım ki, “haydi sokağa” dendiği zaman koşulsuz inen vatandaş sayısı son dönemlerde 300-500

Böyle bir tablo var maalesef. Korkusuz ve büyük bir cesaretle sorunların üzerine gidilecek yerde, maalesef hepimizi hayretler içerisinde bırakan ihale ve uygulamalar devam etmekte… Çıkar çetelerinin haklarını savunmaktan çekinmeyen bir siyasi yapı ile yüz yüzeyiz

Yaşadığımız hiçbir olaydan ders almıyoruz maalesef. Siyaset, proje üretemez, iş yapamaz ve daha da kötüsü bu ülke için neyin iyi neyin kötü olduğuna, hangi yasanın çıkması gerektiği, hangi yasada değişiklik yapılması gerektiği kararını vermekten aciz bir halde… O kadar kötü, pespaye, çaresiz... İktidarda kalma dışında düşünülen başka da bir şey yok

Ulusal birlik Partisi kurultaya hazırlanıyor. İnanılmaz bir heyecan var. Yaklaşık 5 bin kişi sabah akşam kurultayla uğraşıyor. Toplumun çoğunluğu değil ama, maalesef kamuoyu yönetmesi gereken herkes bu 5 bin kişi içerisinde.

Toplum için düşünen, proje üreten uygulamaya koyan, ekonominin gelişmesi için çabalayan tek bir kişi yok. Rum alıcılar perakende piyasasından çıktı. Dahası alışveriş hızla Güney Kıbrıs’a kayıyor. Bunun için en ufak bir şekilde kafa yoran, çözüm arayan var mı?

Yeni bir asgari ücret belirlemek için büyük bir kamuoyu baskısı var. Bu işten zerre kadar anlayan herkes alım gücünün artmasının hayati bir nokta olduğunu söyleyip duruyor. Her asgari ücret artışı bu ekonomik sistemde pahalılığı daha da körüklüyor

Maliye bakanımız zerre kadar yaptığı işten anlamıyor. Daha alışma devresinde. Ekonomi bakanımız küs. Halen daha ne makamıyla, ne başbakanıyla, ne de toplumla barışabilmiş değil. Bu saçma ortam içerisinde biz, birilerinin toplumun sorunlarına çare üretmesini bekliyoruz

Yaşadığımız sorunlarla ilgili tespitlerde sorun yok. Bizim esas sorunumuz çare üretmemek. Yasa yapmaktan korkan, karar almaktan aciz, denetim ve uygulama yeteneğini yitirmiş bir kamu yapısı ile sorunlara çare üretmemiz neredeyse imkansız