Haber Kıbrıs’ımız 15 yaşına bastı, 36 yıllık gazetecilik yaşamımda beş basın- yayın kurumunda çalıştım, tek ayrılıp geri geldiğim kurum Haber Kıbrıs’tır…

   Bu güzel kurum yeni yaşına basınca tabii ki biraz nostalji yapmak, gerilere gidip yeniden bugüne dönmek lazım. Malum yaşımız da ilerleyince hep eskileri konuşmak istiyoruz…

   Meslek yaşamıma 1987 yılında Halkın Sesi Gazetesi’nde başladım, 1995 yılında Yenidüzen Gazetesi’ne geçtim, 1998’de de Kıbrıs Gazetesi’ne… En uzun çalıştığım kurum Kıbrıs Gazetesi’dir, tam 22 yıl… İnsan 22 yıl bir yerde çalışınca orada emekli olacağını hayal eder… Öyle olmadı, bazı şeyler 22 yılın ardından ayrılmayı gerektirdi…

    22 yıl bir yerde çalıştıktan sonra nereye gideceksiniz? Yeniden başlamak hem iyidir hem de endişe vericidir… Alıştığın ortamdan, alıştığın insanlardan ayrılıp yeni bir maceraya atılıyorsunuz sonuçta…

    Bu yeni yer 2020 yılında Haber Kıbrıs oldu… Yalnızca iş değişmiyor, medyanın başka bir tarafına adım atıyordum… Kâğıda basılı geleneksel gazeteden dijital medyaya geçtik… 200 kişinin çalıştığı dev bir aileden, 15 kişinin yer aldığı mütevazi bir aileye katıldım…

    Haber Kıbrıs’ı seçmemin iki sebebi vardı; birincisi kardeşim Hüseyin Ekmekçi’nin orada olması, ikincisi de Haber Kıbrıs’ın en fazla takip edilen dijital gazete konumunda bulunmasıydı…

    Birinci nedene “duygusal”, ikinci nedene de biraz “bencilce” diyebilirsiniz…

    Önce duygusala bakalım; Hüseyin Ekmekçi, gazetecilik mesleğini benden esinlenerek seçti, köylümdür, aslında abileri arkadaşımdı, o da arkadaşlarımın küçük kardeşi… Bilirsiniz arkadaşlarımızın küçük kardeşleri adeta sizin kardeşiniz gibidir. O da öyleydi, peşimden hiç ayrılmazdı, benimle haberlere gelirdi, önce “senin haberlerinin fotoğrafını ben çekeyim” dedi, sonra “haberi de ben yazayım” diye tutturdu ve en sonunda o da benim gibi Halkın Sesi’nde işe başladı…

   Belki ben ona mesleği sevdirdim, bu meslekte yer almasına vesile oldum ama o da bana “risk almanın önemini” öğretti. Halkın Sesi’nden Yenidüzen’ne, Yenidüzen’den de Kıbrıs Gazetesi’ne hep onun ısrarları ile geçtim, benden önce gidip bana yol açtı oralarda… Tek birlikte çalışmadığımız kurum Havadis’tir… Ekmekçi, orada da çalışayım diye çok ısrar etti ama ben o günlerde Kıbrıs Gazetesi’ndeki misyonumun tamamlanmadığına inanıyordum, kapısından muhabir olarak girdiğin bu kurumda gece editörü, haber müdürü, yazı işleri müdürü ve genel yayın yönetmeni görevlerini yapmak hedefimdi, öyle de oldu, tüm görevlerde bulunup öyle ayrıldım. Nihayetinde de Hüseyin ile 2020 yılında Haber Kıbrıs’ta yeniden buluştuk. Yani kardeşimin Haber Kıbrıs’ta olması bir motivasyondu benim için… (Ha bu arada bizim köye Alaniçi’ne gittiğimde bazı köylüler, Hüseyin Ekmekçi’yi işaret ederek; “Be Ali boynuz kulağı geçti” derler. İnanın bu sözleri duyduğumda üzülmem, tam tersine gurur duyarım. Zaten onlara da buna sevindiğimi, gurur duyduğumu söylerim.)

     Haber Kıbrıs’ı seçmemin bencil nedenine gelince; yıllarca Kıbrıs Gazetesi, en fazla satan, tirajı en yüksek gazeteydi… Ben ayrıldığım güne kadar da öyleydi. En geniş halk kesimine ulaşmak insana farklı bir haz verir, okunursunuz, izlenirsiniz, herkes sizin haberlerinizi, yazılarınızı konuşur… Eleştirenler, kızanlar, tepki gösterenler de olur tabii ki… Ancak bu da sizi motive eder, bilirsiniz ki takip ediliyorsunuz. Yaptıklarımıza karşı derin bir sessizlik olmasından çok daha iyidir. Zirvede olmak güzel bir duygudur, gazetecilikte zaten fazla para kazanmazsınız, manevi duygular ağır basar…

     Yani geleneksel medyanın zirvesinden dijital medyanın zirvesine geldim. Olaya o gözle de baktım… Haber Kıbrıs’ta haberlerimiz, köşe yazılarımız, web TV programlarımız çok geniş kitlelere ulaşıyor. Binlerce insana hitap ediyoruz, izlendiğinizi hissedince şevkiniz de artıyor. Buna sakın popülist bir yaklaşım demeyin, bencilce diyebilirsiniz ama gazetecilikte artık bu kadar bencillik de olsun… Tabii zirveye çıkmak ne kadar zorsa orada kalmayı başarmak bir o kadar daha zordur, o nedenle Haber Kıbrıs ekibini takdir ediyorum.

    Haber Kıbrıs’ta 2020’den 2023’e kadar çok güzel günlerim geçti. Bir önceki kurumumda üzerimde yığınla stresle ayrılmıştım, o stresleri attım, hafifledim ve çok keyifli üç yıl geçirdim. Beni aralarına aldıkları için Mete Tümerkan ile Hüseyin Ekmekçi’ye müteşekkirim ve tabii ki oraya gitmeme en ufak bir tereddüt göstermeyen Dimağ Çağıner’e de…

    2023’te bana Bağımsız Gazete projesi teklifi gelince bu insanların kapılarını çaldım ve “İzin verirseniz gideyim” dedim, dostça ayrıldım. “Kapı açık, istediğin zaman dönebilirsin” dediler. Bağımsız Gazete projesinde de sıfırdan bir kurum kurma deneyimi yaşadık, o da çok güzeldi…

     Oradan ayrıldıktan sonra da “sana her zaman kapımız açık” dedikleri için Haber Kıbrıs’a geri döndüm… Haber Kıbrıs, sımsıcak bir aile yuvasıdır. Haber Kıbrıs’taki arkadaşlar, 2020’de çalışmaya başladığımda sanki 40 yıldır orada çalışıyormuşum gibi sıcak karşılamıştı beni. Gidip de geri döndüğümde ise hiç ayrılmamış gibi kaldığımız yerden devam ettik.

   Haber Kıbrıs, çok önemli başarılara, birçok ilklere imza attı, halkın güvenini kazandı, en yüksek takipçi sayısına ulaşıp, zirvede kalmayı başardı.

   Patronundan maddi destek almadan, sübvanse edilmeye ihtiyaç duymadan, kendi gelirleriyle kendi kendini idare etmenin şartlarını da zorlayan ve çoğu kez bunu başaran ender kurumlardan birisidir Haber Kıbrıs… Belirsizliklerin ve türlü krizlerin olduğu bir ülkede medya sektöründe bunu başarmak kolay değildir.

   Bu yazıyla Haber Kıbrıs’ı mı yoksa kendimi mi anlattım, yaşlılık belirlileri mi gösterdim? Galiba hepsi birbirine karıştı ama sözün özü; Haber Kıbrıs’ımızın yeni yaşı kutlu olsun, biz burada oluruz olmayız, nice yıllar başarıları daim olsun…    

   Haber Kıbrıs siz halkımıza en iyisini, en kalitelisini vermeye, hep size layık olmaya devam edecektir, Hüseyin Ekmekçi’yi ve güzel ekibini bu vesileyle bir kez daha yürekten kutlarım…