Yeni zamanın ilişkilerinin gençler için her zamankinden daha zor olduğunu düşünüyorum.

      Neden mi?

      Bizim dönemimizde ve bizden sonraki dönemlerde, gençlerin ilişkilerine yönelik toplumsal doğrular ve yaptırımlar iş başındaydı.

      Şimdi öyle değil. Özgürlük adı altında gençlere olgunlaşmayan kararları verme sorumluluğunu yüklüyoruz. Mesela, çok mu uzadı ilişkisi, x kişisi ile… Bunu sorun olarak getiriyoruz önlerine. “Ya bitir ya devam et, gerektiği gibi…”

      Oysaki günümüzde beklentiler pek değişmese de ilişkilerdeki roller farklıdır. Yani “durumsal ilişki” dedikleri bir şey var. Uzun sürse bile bitebiliyor. Gençlerimizin kalıcı ilişkilere ulaşma olasılığı eskiye göre çok daha zor. Ancak, ait olduğunu hissettiği bir ilişki arayışı da devam ediyor. Yıpratıcı olan, denemelerin çokluğunun sonucunda kişilerin kendilerini başlangıç noktasında bulmalarıdır belki de. Üstelik her biten ilişkide.

      Durum böyle olunca sevgili dostlarım, bizlerin, son eşini bulmak için çırpınan gençlerimizin yanında olmaktan başka bir işlevimiz yoktur. Neden derseniz, çok yabancı olduğumuz bir konu var: durumsal (geçici) ve kalıcı ilişkiler meselesi. Bizim zamanımızda bir şeyler yaşadıysak, -her neyse- toplumsal kurallar çalışır ve görünüşte kimsenin zarara uğramadığı ama özel hayatta belki olağanüstü mutsuzlukların yaşandığı ilişkiler onarılırdı. Şimdi öyle değil. Gençler durumsal ilişkiden kalıcı ilişkiye geçmek konusunda çok zorlanmaktadırlar. Ne yazık ki ayrılıklar çok fazla ve zarar görenler de öyle.

      Gençler, büyüklerinin etkileri ile, kısa veya uzun sürmüş bir durumsal ilişkiyi “kalıcı” veya “geçici” hale getirmek zorunda kalabiliyorlar veya zamanın uzunluğunu, ilişkide kalmanın baş rol oyuncusu yapabiliyorlar veya canları istediğinde çekip gidebiliyorlar. Düğün, dernek, çocuk ve boşanma sürecinin neden bu kadar sık yaşandığını ve neredeyse doğal karşılandığının farkındasınız.

      Bazen bir kaçamak olarak başlayan bir ilişki; sürekli ve tatmin edici bir ilişki haline dönüşebilir. Bazen de tersi olur. Uzun süreli ve başarılı görünen bir ilişki birdenbire dağılıverir. Bazı ilişkiler kalıcı gibi görünür bağlılık yoktur. Kimileri ise, ortada resmiyet veya toplumsal kimlik olmadan ömür boyu devam eder.

      İlişkiler sistemi oldukça karmaşık ve günümüzde toplumsal baskının ilişkiler üzerinde gerçekte fazla da bir etkisi yok. Bağlılık bile çok önemsenmemeye başlandı. Birlikte çıkılan, ortak ödenen, romantik tatiller ilişkileri beslemeye yeterli olabiliyor. Bazıları için en azından.

      Elini taşın altına koymadan yaşanan ve “tatmin edici” bulunan bu tip durumsal ilişkilere daha yakından bakmak gerek. Aidiyet duygusuyla beslenen, uyumlu ilişkilerin modası mı geçiyor acaba? Yoksa, değişen dünya koşulları “fast food” tarzı yiyeceklerin hazmını kolaylaştırdığı gibi; ilişkilerimiz de mi “fast food” benzeri bir yola giriyor?

      Haftaya bu konuyu biraz daha açalım.