İKTİDAR- MÜTEAHHİT, PAYLAŞIM KAVGASI YAPARKEN, HALKIMIZIN ALIM GÜCÜ İYİCE YERLERDE SÜRÜNÜYOR. BİR HALK UMUDUNU KAYBEDİYOR, EN KÖTÜSÜ BUDUR

BİR KİLO SÜT 15, BİR KİLO YOĞURT 45 TL OLMAZ. OLUYORSA DENETİM YOKTUR, VİCDAN YOKTUR, HALKÇILIK YOKTUR. BUYURUN AÇIKLAYIN…

Bundan Tam bir yıl önce, UBP Büyük Kurultayı’nı tamamlamıştı. Yüzde 64 oyla, büyük bir güç kazanan Faiz Sucuoğlu, UBP’nin yeni başkanı olmuştu. 1 kez hükümet kurdu, başına yıktılar. Sonra bir deneme daha… Olmadı… Derken Ünal Üstel hükümeti kurtarıcı olarak kuruldu

Hükümet, kurulurken, “icraat” hükümeti olarak kurulmuştu. “İhale” hükümeti olarak devam ediyor. Her tartışmalı ihalenin altında, hükümetin bir yakınının kavgası, talebi duruyor. Her ihalede, üç partiden biri, birilerini işaret ediyor

Anlamadılar, anlamayacaklar. Bu ülke müteahhidi de anlamadı. Ülke müteahhidi paylaşım kavgası yapıyor diye, artık ihaleler Ankara’da açılıyor. KKTC’de açılan ihaleler, kırıntı bile değil. Düşünün açılan en büyük ihale 206 milyon TL…

Girne Hastanesi için açılan ihale durdu. Ertelenmedi, iptal edilmedi, ama durdu… Neden? İhaleyi alan firmaya yönelik Rekabet Kurulu’nda itiraz var. Eğer, bu ihale tamamlanamazsa, bu Kıbrıslı Türk müteahhitler için de yeni bir güven testi anlamında olacak

Müteahhitler “ben” kavgasına düşmüşken, siyasetin de gündemi maalesef, “benim adamım…” Orada kocaman bir halk sağlık hizmeti bekliyor, insanlar Girne- Lefkoşa yolunda, ambulans içerisinde yaşamını kaybediyor, kimin umurunda?

Devletin kaynaklarının paylaşımı için işadamı- siyasetçi arasında çarklar kurulurken, vatandaş ne durumdadır? Esas sorun da budur. Alım gücü giderek düşerken, piyasada pahalılık daha da artmaktadır. İğneden ipliğe zam, hızla devam etmektedir

Size Basit bir örnek vereceğim. İneği, koyunu sağdınız. Sütü bir tamam sattınız. Hayvancının eline geçen para kilo başına 15- 20 TL… Yanlış okumayın ya. 1 kilo süt, 15- 20 TL. 1 kilo sütten bir kilo yoğurt çıkıyor, al sana 45- 50 TL. Bunu açıklayacak bir ekonomist var mı?

Maalesef, et de aynı. Düşünün, piyasayı güneyden kuzeye geçen Rumlar ayakta tutuyor. Oysa, et konusunda güneye geçebilen herkes, ihtiyacını orada karşılıyor çünkü, güneyde et daha ucuz değil, çok daha ucuz. Güneyde marketler kasap istihdamına başladı, Kıbrıslı Türk…

Bizim hükümetlerin uzunca bir süredir anlamadığı budur. İhtiyaç, piyasa denetimidir. Makul- mantıklı fiyatlarla alım gücünün korunmasıdır. Dar gelirlinin, barınma, beslenme sorununda hükümetin aldığı tedbirlerle insanının yanında olmasıdır.

Ötesi laf kalabalığıdır. Bu ülke insanı giderek daha fakir, daha umutsuz, daha karamsar bir noktaya evriliyor. Yaşama sevincini yitiriyor. Umudu kaybettirmek, bir ülkeye, ülke insanına yapılacak en büyük kötülüktür. Yapmayın…