BİR SÜREDİR ÜLKEYİ AKIL VE BİLİM DEĞİL, PANİK YÖNETİYOR. UZMANLARIMIZA GÜVENMEK, ÇIKAN RAPOR VE BİLGİLERE İTİBAR ETMEK GEREKİYOR

SİYASETİN SAĞLADIĞI GÜVENSİZLİK, DEPREMLE BİRLİKTE ÜLKE ÜZERİNE KARABASAN GİBİ ÇÖKTÜ. HİÇBİR ŞEYİ BEĞENMİYOR, HİÇBİR ŞEYE DE İNANMIYORUZ. NASIL OLACAK?

Hayat hiçbir şekilde normale dönmeyecek. Ailelerin acıları dinmeyecek, “keşke”ler hiç bitmeyecek. Ancak, bu adada yeni nesiller yetişmeye devam edecek ve bizlerin, “aynı hataları bir daha yapmama” gibi bir sorumluluğu var

“Kamu sistemi çökmüş” derken, aslında bu ülkenin ayağa kalkması için yapılan en doğru tespit de bu. Eğitimden sağlığa, teknik dairelerden hizmet dairelerine, denetim yapması gereken devlet kurumlarından, vergiye kadar her alanda sistem sorgulanmalı

Bu ülkede, bir çok alan, “işini tam yapan, sorumluluğunu fazlası ile yerine getiren” kamu çalışanlarının yüzü suyu hürmetine ayakta kalabildi. Bir de, denetimi, izinlendirilmesi özele verilen, sivil toplum örgütleri ile işbirliği yapılan alanlar

Daha da ayakta kalan bir tek devlet kurumu yoktur. Örneğin, ülkenin en yetişmiş kamu çalışanlarının olduğu vergi dairesinde, “tahsilat” dediğimiz alanda görev ve yetkisi bulunan vergi memurlarından daha fazla, “iş takipçisi siyasetçiler” devrededir

Devletin gelirlerinin artırılmasına yönelik hiçbir çalışma yoktur. Devletin alacaklarının peşine düşecek, bunları tahsil edecek hiçbir mekanizma yoktur. Devlette işi olan gariban vatandaşa uygulanan “vergi borcu yoktur” denetimi, aha gene gariban vatandaşla sınırlı kalmaktadır

Eğitimde yıllarca yapılan ihmaller, şimdi karşımızda “güvensizlik” olarak duruyor. Sadece akademik anlamda eğitimi aşağıya düşürmedik. Okul binalarımız da alt yapı anlamında tel tel dökülmekte, şimdi aileler deprem travması ile birlikte çocuklarını okula göndermekten vazgeçmektedir

Evet, yanlış duymadınız. Namık Kemal Lisesi’nde başlayan “okula öğrenci göndermeme” bugün de Geçitkale Cumhuriyet Lisesi’nde devam edecek. Rum’dan kalan ve üzerine boyadan başka tamirat yapılmayan bir çok okul, bugün sorgulanır vaziyettedir

İşin içerisinde bir de güvensizlik vardır. Mesela dün yaşadım, Namık Kemal Lisesi’nde gözlem yapan uzmanlar, devamında Mağusa Türk Maarif Koleji’ni incelediler. Çok sayıda veli, “uzmanlar elleri cebinde inceleme yaptı” diye isyan etti, telefonlara sarıldı

Herkesin gözü kulağı bu denetimlerde, anladık ama… Biraz da güven gerek. Biraz da uzman sözüne, raporuna itibar gerek. Maalesef birçok velimizi de akıl- bilim değil, panik yönetiyor. Nasıl olacak? Sonuca nasıl ulaşacağız?

Bir çok bina, tamiratla güvenli hale gelecek, bir çoğu da güçlendirme ile. Geriye kalan az sayıda okulda ise yıkım olacak, o da kısım kısım. Bu gerçeği kabul edelim. Düne kadar tehlikeli olmayan okullar, bir günde içine öğrenci giremeyecek hale geldi?