Bu lanet düzende gazetecilik
11/02/2017
Başaran Düzgün
Çok isterdim, milli gelirin 45 bin doları aşan İsveç’te gazetecilik yapmayı.
Bilir misiniz, İsveç’te yıllık intihar oranı binde 3’tür ve dünya rakamlarının altındadır.
İsveç’te gazetecilik yapsaydım eğer her üç haftada bir intihar haberi yazmazdım yüreğimi dağlayarak.
KKTC’de binde 15’e varan intiharların nedenleri ve sonuçları peşinde kahrolmazdım eğer İsveç’te gazetecilik yapsaydım.
Ve “niye intihar haberlerini yazıyorsunuz” diyenlerin kuşkulu sorularıyla muhatao olmazdım.
İntihar toplumsal bir soruna dönüşmezdi eğer İsveç’te gazetecilik yapsaydım. Gazetelerde sadece 2 sütuna 3 santim ebatında bir haber olurdu.
***
Çok isterdim Finlandiya’da gazetecilik yapmayı.
Finlandiya’da işsizlik oranı eksi 0.3’tür.
Yani Finlandiya’da devlet ve işverenler deli gibi işçi aramaktadırlar her gün sayfa sayfa gazete ilanlarıyla.
Evine ekmek götürememenin derdinde değildir Finlandiyalılar ve alnına bir silah gibi dayalı değildir ekmeği.
Bilir misiniz KKTC’de yüzde 20’leri aşan işsizlik vardır ve gençler ya parti kapılarını aşındırmaktadırlar iş bulmak için ya da göç yollarında tükenmektedirler.
Onuruyla bu topraklara sahip çıkan Kıbrıs Türk’ü rica ve minnet düzeninde politikacıların peşinde koşturmaktadırlar çocuğuna üç kuruş maaş sağlamak için.
Politikacıların oluşturduğu bu rica düzeninde bir iş yüzlerce oya eşit sayılmaktadır ve her seçim zamanı onuru kırılmaktadır insanlarımızın.
Bilir misiniz bu durum yoktur Finlandiya’da.
Çünkü Finlandiya’da işsizlik ve rica düzeni yoktur.
Eğer Finlandiya’da gazetecilik yapsaydım, işsiz ve aç insanların haberini koymak zorunda kalmayacaktım gazeteye.
***
Çok isterdim Norveç’te gazetecilik yapmayı.
Bilir misiniz Norveç’te her yıl yüz binlerce çocuk devlet tarafından tatile gönderilmektedir yani çocukların hemen hemen tümü tatil yapmaktadır her yaz.
Norveç’te gazetecilik yapsaydım eğer Lefkoşa Sarayönü’nde okulda olması gereken saatlerde mendil satan çocukların dertleri ile uğraşmak zorunda kalmazdım.
Niye Lefkoþa’nın arka sokaklarında fakirliğin kol gezdiği sorusuyla kahrolmazdım, kumsalda oynayan gürbüz ve mutlu çocuklar girerdi gazetenin birinci sayfasına.
***
Canımızdan çok sevdiğimiz bu ülkede gazetecilik zor meslek vesselam.
Her köşesinde mutsuzluk ve her noktasında sorun.
İnsanların kahrolduğu bu düzende gazetecilik zor zanaat.