Tatar adaylığına ada dışında görüntü vererek ciddiyet kazandırma yolunu seçti.

Adada olduğunda da Türkiye’den gelenlerle seçime yönelik içi boş çalışma yapmayı fırsat olarak görüyor.

Geçen hafta sonu gerçekleşen Maraş toplantısı bunlardan en sonuncusuydu.

Herhalde aldığı geri bildirime de dayanarak adaylığının ciddiye alınması çabası içinde bu adımları atıyor.

Geçen hafta İngiltere’yi ziyaret etti.

Dönüş yolunda bindiği uçağın hızından daha hızlı bir şekilde adaya o gelmeden söyledikleri ile ilgili İngiltere hükümetinden yalanlama geldi.

Belli bir süredir de geçmişteki medya ve ilahi kardeşlik bağlantılarına dayanarak Türkiye’de artık tirajı bizim yerli gazetelerle yarışan medya organlarında kendisi ile ilgili haber yapılıyor, yazı yazıyor.

Tüm bunlar içerikten ziyade iletişim ve görüntüye odaklanılmış propaganda ve siyasetin gereği yapılan eksersizler olmakla sınırlı kaldı.

Toplumun büyük bir kesimi kendi ekonomik can derdinde, sinmiş, olan biteni ilgiyle ve gülümseyerek seyrediyor.

Halbuki Tatar iletişime yönelik seçim stratejisi yanında olur da seçilirse müzakere etmek durumunda kalacağı Rum kesimindeki siyasi temsilciler ve kamuoyu oluşturucuları ile bir araya gelmesi yerinde olmaz mı?

Örneğin görüş ayrılıkları olsa bile DİSİ ile asgari müşterek olarak AB çatısını ortak bir değer olarak benimsediklerini açıklayabilirler.

Liberal ekonomiyi savunduklarını, federasyon dahil varılacak her anlaşmanın her iki taraf için de pastayı büyütmeye ciddi katkı yapma potansiyeli olduğunu söyleyebilirler.

Tüm bunlar Tatar’ın açıkladığı seçim manifestosunda yaratmak istediği ‘’anlaşma ve AB yanlısı’’ olmaya yönelik algı ile olguyu buluşturmak adına daha yerinde olmaz mı?

Yalnızca bu iki maddeden oluşan bir ortak açıklamanın bile içeriye ve dışarıya yönelik verilmek istenen mesaja ve imaja katkısı olur.

UBP ve DİSİ köklerindeki ayrıştırıcı unsura değil de değişen konjonktürü fırsat olarak görüp ortak unsurlardan hareketle, iki partinin çözüm iradesi ortaya koyma cesareti göstermesine Tatar aracılık edemez mi? Tatar’ın Başbakanlığını pek göremedik. Cumhurbaşkanı olarak ne yapabileceğinin potansiyelini ve performansını görmüş oluruz.

Bu yöndeki bir açılım yeni bir sayfa açmasa da yeni bir paragraf olur diye düşündüğümü daha önce yazdım.

Böyle bir ziyaretin oluşturacağı diyalog, Akıncı ve diğer görüşmelerde tecrübe sahibi olan adaylar karşısında Tatar’ın adaylığını farklı bir boyuta ve kareye taşıma potansiyeli İngiltere’ye yapılan ziyaretten ve Maraş toplantısından çok daha fazla vardır.

Akıncı’nın ilhak ile ilgili son malum demecine Anastasiades ’in partisi DİSİ ile böyle bir ortak irade koyarak cevap vermek daha akılcı ve ezber bozan bir hamle olmaz mı?

Akıncı’ya karşı seçimi kazanmak Türkiye’den gelen, içinde Atatürk olmayan milliyetçiliği savunanların, beylik laflarından geçmez.

Akıncı’nın artık umut vadetmediğini, altını doldurma niyeti ve çabasını gösterdikleri, alternatifini koymaktan geçer.

Tatar seçildiği takdirde en azından 3 yıl müzakere masasına oturacağı Anastasiades’in parti yetkilileri ile böyle bir ziyareti yapmış olması BM kriterlerinin ötesine geçip federasyon dışındaki modelleri de konuşmak istiyoruz niyetinin başlangıç noktası olarak referans alınabilecek bir fırsat da olmaz mı?

Anlaşmalı ayrılık ya da konfederasyon yoluyla AB çatısı altında iki ayrı devlet politikası izlenecekse bunu Rum tarafında sizi dinlemeye meyilli kesim ile temas kurarak bir adım atabilirsiniz.

UBP’nin seçim manifestosunda yazıldığı üzere anlaşmalı ayrılık yoluyla AB çatısı altında iki ayrı devleti savunuyorsanız gerçekçi olmak ve elinizdeki tüm diyalog olanaklarını kullanmak durumundasınız.

Ortada niyet ve en azından bir çaba olması lazım.

UBP’de her ikisi de yok, ama başka bir şey var.

Şova ve bir an önce sonuca dayalı hareket etme ihtiyacı olduğu görüntüsünde UBP ve Tatar. Maraş konusunu ele alışlarında da ortaya çıkan görüntü bunun eseridir.

Tabiri caizse siyasette ‘’foreplay’in’’ de bir yeri var, ama hazırlık yapılmadan ve kendisinin de istemediğini söylediği makama ansızın aday olunursa bu tür erken enerji boşalmasının yaşanması da normaldir.

Adaylığın ciddiye alınması ve umut vadetmesi bir yerden bir yere hazırlıksız hızlı gitme isteğiyle ilgili değil ne kadar uzağa gidilebileceği ile ilgili yaptığınız hazırlıkla ilgilidir.

Siyasette ciddiyetin ve umut olmanın öznesi öncelikli olarak hız değil uzaklıktır.

Umut vadetmek kabuğunu kırıp ileriye doğru yolculuk yapabilmeyi sağlamaktan geçer. 38 yıl geçmişe gidip Üniversitesi bahçesinde poz vermekten, bindiğin uçak daha Ercan’a inmeden yalanlanmaktan geçmez umut vermek.