CİHAN BİZE EMANETTİ KALDIRIMDA YÜRÜRKEN ÖLDÜ… BÜŞRA AĞIR YARALI… HİÇBİR SUÇU OLMAYAN ÇOCUKLAR… CANIM ACIYOR

GÖKMEN 20 YAŞINDA, ALTINDA BİR CANAVARLA ÖLÜM SAÇTI… EN AĞIR CEZAYI ALSA, YEDİ YIL… CİNAYET DEĞİL KAZA… YASAMIZ BUNU SÖYLÜYOR

Cihan Yüksel 22 yaşında… Büşra Yavuz 21… Begüm Döşkaya 21… Türkiye’den ülkemize sağlık sisteminin bir neferi olmak, iyi bir eğitim almak, vatanları Türkiye insanına hizmet vermek için güzel hayallerle geldiler. Hayalleri hemşire olmaktı…

Bir çok öğrenci gibi ciddi imkansızlıklar içerisinde, zaman zaman kendi imkanları yaratarak, dayanışma içerisinde, huzurlu ve mutlu eğitim hayatlarına devam ediyorlardı. Mezun olacak, Mardin’e dönecek, devamında da ülkenin herhangi bir yerinde görev alacaktı

Gökmen Güniken 20 yaşında. Altında modifiye edilmiş bir araba, alnı terlemeden sahip olduğu bir sürat makinesi. Her türlü kuralı unutmuş, gaz pedalına bastıkça basmış… Aracından çıkan gürültünün etrafa verdiği huzursuzluğu aldırmadan, havası yerindeydi

Cihan, Büşra ve Begüm, Girne Barış Parkı’nda kurulan iftar çadırına doğru yürüyorlardı. Belki oruçluydular, belki öğrenci olmanın da verdiği dayanışma ruhuyla akşam yemeğini birlikte yemek için, sohbet ederek gülerek kaldırımda ilerliyorlardı. Her şeyden habersiz, mutlu huzurlu

Gökmen, az sonra hayatının geri kalan kısmına bir katil olarak devam edeceğinden habersiz… Altındaki sürat canavarı modifiye arabanın pedalına bastıkça basıyordu. 20 yaşında eli dümene doymadan, sürüş tecrübesi olmadan trafikte ahkam kesiyordu… Havalı havalı…

Yeşil ışıka kadar hız yapacak, yaklaştığı zaman da ani fren yapacaktı. O sırada trafikte seyreden arabalar, kaldırımdaki yayalar, kafelerde oturanlar umurumda bile değildi. Gökmen, havasını atacak, herkes onun arabasına bakacak, keyfi yerine gelecekti

Öyle olmadı. Aracının en süratli olduğu anda kontrolü kaybetti. Gökmen 20 yaşındaydı, seyahat ettiği yol ise trafik pisti değildi. Kontrolü kaybetti, yoldan çıktı ve kaldırımda yürüyen, her şeyden habersiz Cihan, Büşra ve Begüm’ü ezdi, sürükledi…

Cihan’ın, Büşra ve Begüm kadar şansı yoktu. Ortada yürüdüğü için süratle gelen araç ve kaldırımda var olan ağaç arasına sıkıştı. Orada can verdi. Büşra ağır yaralı olarak hastanede canıyla cebelleşiyor. Umarım bu kavgayı kazanacak ve hayatına devam edecek. Begüm şükür iyi…

Gökmen, 20 yaşında, en az yedi yıl gün yüzü görmeyecek, güneşe hasret kalacak bir sürecin ilk günlerinde. Gençti, toydu gibi saçma sapan sıfatları hak etmeyecek bir hata yaptı. Başkalarının canını hiçe saydı. Sorumsuzca, serserice davrandı. Bedeli Cihan için çok ağır oldu

İşin kötüsü, Gökmen gibi Dümene oturduğu zaman kendini yolların hakimi, süratın prensi hisseden onlarca genç bu hataları yapmaya devam edecek. Yeni Cihanlar, hiçbir suçu yokken, sadece yolunda yürürken veya araç sürerken canından olacak…

Nasıl hesap vereceğiz Cihan’ın annesine? Ne diyeceğiz babasına? Yarım kalan hayallerinin hesabını kimden soracağız? Gökmen’in alacağı yedi yıl hapis hangi gözyaşını dindirecek? Hangi acıya merhem olacak? Hapiste olması Gökmen’in, hangi vicdanı rahatlatacak?

“Uslanmıyor, akıllanmıyoruz” gibi kelimeler de yetersiz artık. Hiçbir suçu olmayan, hiçbir günahı olmayan, eğitim için ülkemizi seçen gençlere nasıl bir ortam sunduğumuza iyice bir bakın. Uyuşturucu, şiddet, kazalar. Yollar sokaklar kendi haline bırakılmış, hiçbir tedbiri yok

Teknolojinin bu kadar ilerlediği bir dönemde, onlarca üniversitenin bulunduğu bir ülkede, yollarımızı ve sokaklarınızı halen güvenli bir hale getiremedik. Yazılım sistemleri, kameralar ile yollarımızı daha güvenli bir hale getirecek yerde, iktidar kavgalarına huzur ve refahın önüne koyduk

Sonuç bu. Bir kez daha utandık. Bir kez daha mahcup olduk. Bir kez daha kahrolduk. Bir kez daha bir gencimizin hayalleri yarım kaldı. Bir kez daha gencimizi koruyamadık. Bize emanetti, misafirimizdi, masumdu… Hangi yüzle vir tabuda koyup ailesine teslim edeceğiz? Ah ki ne ah?