TOPLUMDAKİ AHLAKİ ÇÖKÜŞÜN TAMAMI OKULLARA YANSIMAYA BAŞLADI. SOKAK NEYSE, OKUL DA O… SOKAKTAKİ ANNE- BABA NEYSE, OKUL DA O… MAĞUSA’DA İKİ ERKEK ÇOCUK BİR BAŞKA ERKEK ÇOCUĞA TECAVÜZ ETMEK İSTEDİ… DURUM BU KADAR CİDDİ… DİSİPLİN MEKANİZMASI DA BU KADAR CİDDİ OLMALI…

AKRAN ZORBALIĞI, ARTIK YALNIZCA FİZİKSEL ŞİDDETLE SINIRLI DEĞİL. PSİKOLOJİK, CİNSEL VE SOSYAL ŞİDDETİN DE TIRMANDIĞINI GÖRÜYORUZ. ÇOCUKLAR BİRBİRLERİNİ İNCİTMEKTEN ÇEKİNMİYOR

Mağusa’da bir okulumuzda, iki erkek çocuk, başka bir erkek çocuğa tecavüz etmek için plan yapıyor. Çocuğu arkadaşı ile eski bir sinema salonuna sokmayı başarıyor. Birini döverek bayıltıyor, diğerine defalarca tecavüz girişiminde bulunuyor…

Çocuğun öğretmenine şikayeti, ile olay ortaya çıkıyor. Peki şikayet etmeyen öğrenci var mı? Öncesini biliyor muyuz? Bu son derece korkunç bir olay. Ülkenin tamamındaki yozlaşma ve ahlaki çöküntü aynen okullara da yansıyor. İhale, istihdam ve rant dışında gündeme gelmeyen iktidarın böyle bir derdi var mı?

Tecavüz girişimine maruz kalan çocuğun ailesi Kıbrıslı Türk… Tecavüz için plan yapan ve gücünü birleştiren çocuklar ise depremzede bir ailenin oğlu ile işçi bir Türkmen ailenin oğlu… Maalesef yaşanan olay memleketin aynası…

Mağusa’da yaşanan korkunç olay, eğitim sistemimizin ve toplumun içinde bulunduğu çöküşü gözler önüne seriyor. Henüz çocuk yaşta olan bireylerin böylesine vahşi bir suça kalkışması, yalnızca onların suçu değil, onları yetiştiren toplumun da aynasıdır.

Eğitim Bakanlığı’nın bu konuda sessiz kalması, sorunu daha da derinleştiren bir etkendir. Ne bekleniyor? Toplumdaki ahlaki çöküşün tamamı okullara yansımaya başladı. Sokak neyse, okul da o… Sokaktaki anne- baba neyse, okul da o…

Akran zorbalığı, artık yalnızca fiziksel şiddetle sınırlı değil. Psikolojik, cinsel ve sosyal şiddetin de tırmandığını görüyoruz. Çocuklar birbirlerini incitmekten çekinmiyor, şiddeti bir güç göstergesi olarak görüyor. Bu durum, eğitimin ve toplumsal değerlerin ne denli erozyona uğradığını gösteriyor.

Mağdur olan çocuğun yaşadığı travma, bir ömür boyu sürebilir. Ailesi, arkadaşları ve öğretmenleri, onun ruhundaki derin yaraları nasıl saracak? Bir çocuğun, güvende hissetmesi gereken okul ortamında böylesine bir saldırıya maruz kalması, hepimiz için büyük bir utançtır.

Zorbalık, yalnızca mağduru değil, tüm okul ortamını etkileyen bir olgudur. Çocuklar kendilerini güvende hissetmez, korku içinde büyür. Zorbalar ise cezasız kaldıkça güçlenir, şiddet sıradanlaşır. Bugün müdahale etmezsek, yarın daha büyük felaketlerle karşılaşacağız.

Bu noktada devletin ve eğitim sisteminin sorumluluğu büyüktür. Okullar, yalnızca akademik başarı için değil, etik ve ahlaki değerler için de bir eğitim yuvası olmalıdır. Disiplin mekanizmaları işletilmeli, çocuklara empati ve saygı bilinci kazandırılmalıdır.

Aileler de bu süreçte en büyük sorumluluğu taşıyan kesimdir. Çocukların ne tür içeriklerle beslendiği, nasıl bir ortamda yetiştiği çok önemli. Şiddet gören, sevgisiz büyüyen, denetimsiz bırakılan çocuklar, topluma öfkeyle karışıyor. Onları yönlendirmek, sağlıklı bireyler haline getirmek devletin görevimidir

Bu olayın üstü örtülemez, geçiştirilemez. Yetkililer derhal harekete geçmeli, suça karışanlar yaşlarına uygun şekilde hesap vermeli, mağdura ise en iyi psikolojik destek sağlanmalı. Eğitimdeki çürümeyi durduramazsak, yarının yetişkinleri bugünkünden daha vahim olabilir.

Okullarımız, yaşadığımız hayatın aynasıdır. Eğer bu aynaya baktığımızda çürümüş bir toplum görüyorsak, sorumluluk hepimizin omuzlarındadır. Çocukları eğitmek, korumak ve onları vicdanlı bireyler haline getirmek, kaçamayacağımız bir zorunluluktur. Hey hükümet!!! Orda mısın?