“ÖZGÜRLÜKLERİ” SİMGE OLMUŞTU… İNSANLIKTAN NASİBİNİ ALMAYANLAR; ÖZGÜRLÜĞE DE KURŞUN SIKTILAR… “EŞEKTEN AŞAĞA” LAFI TAM DA O TETİĞE BASANLARI TARİF EDİYOR…

ÇÖZÜM BASİT… EŞEKLER İÇİN KORUMA BİR ALAN YAPILACAK. AÇ VE SUSUZ KALMAYACAKLAR. VETERİNER KONTROLÜNDE POPÜLASYON KORUNACAK. BÖLGE TURİZME AÇILACAK, SAFARİ TURLARI DÜZENLENECEK. EŞEKLERİN SÜTÜNDEN, GÜBRESİNDEN PARA KAZANILACAK… BU…

Bu ülkede bir avuç toprak üzerinde bir arada yaşayamıyoruz. Ne insan, ne hayvan, ne bitki… Birbirimize tahammülümüz yok. Kendimize bile. İnsan denen varlık, yaşadığı yeri de, içinde barındırdığı her canlıyı da yok etmeye ant içmiş gibi.

Karpaz’da 14 eşek silahla vurularak katledildi. Bu sadece birkaç hayvanın ölümü değil, insanlığın çöküşüdür. Bölgede 1974’te insanlar göç etti, eşekler başıboş kaldı. Dipkarpaz’a doğru doğal ortamlarına çekildiler. Özgürlükleri simge oldu. Ama sonra tarım gelişti, bağ bahçe genişledi

Bir gerçek var. Her yıl eşekler aç kalır, yiyecek bulmak için ekinlere dalar. Köylü zarar görür. “Eşek zarar tazminatı” devreye girer… Sorunun kökten çözümü için sözler verildi, projeler çizildi, telli bölgeler hayal edildi. Ama hiçbir şey değişmedi.

Her yıl birkaç eşek vurulur. Birkaç ceset bulunur. Konu gündeme gelir. Köylü avcıları suçlar, avcı köylüyü. Siyasetçiler demeç verir, hayvanseverler isyan eder. Sonra unutulur. Ama bu kez durum farklı. Aynı anda 14 eşek katledildi. Bu, organize bir kıyım. Bir grup insan, oturup, plan yapıp, silahlarını alıp, gidip bu hayvanları öldürdü.

Bu ülkede hiçbir sorun kökten çözülmez. Hep günü kurtaran, hiçbir işe yaramayan pansumanlar yapılır. Yıllardır bu eşekler için çözüm arıyoruz ama koca memlekette bir tel örgü çekemedik. Ne devleti yönetenler ne de toplum olarak bizler, bu meseleyi ciddiye almadık. Sonuç? Yine kan, yine ölüm.

Evet, köylünün mağduriyeti var. Zarar görüyorlar, emekleri heba oluyor. Ama eşekleri katletmek, bir çözüm değil. Cezayı bir hayvana kesmek, en kolay yol. Asıl suçlu, yıllardır bu soruna kayıtsız kalan sistem. Ama bizde sorunlar birikince, patlama noktası hep en savunmasız olanı vuruyor.

Karpaz eşekleri, bu ülkenin vicdan aynasıydı. O ayna kan içinde. Çözüm bulması gerekenler ise, kayıtsız, kaygısız, en kötüsü de bu, kayıtsız… Taşkent Doğa Parkı, gerekli, kaynak sağlanması halinde, bu sorunu çözecek bilgi ve birikime sahip… Gerisi kaynak, bir zahmet devlet de bunu sağlasın…

Bir grup avcı mı yaptı, öfkeli birkaç köylü mü, yoksa başka birileri mi? Belli ki kimse üzerine alınmayacak. Herkes bir diğerini suçlayacak. Ama sonuç değişmeyecek. Ne mi olacak? Yeni bir haber düşecek gündeme. Yeni bir skandal patlayacak. Karpaz’daki 14 eşek katliamı unutulacak

Bir ülkede, doğanın parçası olan bir hayvanın yaşaması suç haline geldiyse, insanın o ülkede yaşaması da sorgulanmalıdır. Karpaz’ın eşekleri öldü, peki ya biz? İçimizde hâlâ bir damla insanlık kaldı mı? Ölen yine eşekler oldu. Ama öldürenler, eşekten de aşağı…

Çözüm basit… Eşekler için koruma bir alan yapılacak. Aç ve susuz kalmayacaklar. Veteriner kontrolünde sayıları kontrol altına alınacak. Popülasyon korunacak. Bölge turizme açılacak, safari turları düzenlenecek. Eşeklerin ise sütünden, gübresinden para kazanılacak… Avcı uzak, köylü uzak…