2017de yapılan bir çalışma;bunun aslında bebekleri moleküler seviyede etkileyebileceğini ve etkilerinin yıllarca sürebileceğini söylüyor. Çalışmaya dayalı olarak,daha az fiziksel temas kuran ve erken yaşta daha sıkıntılı olan bebeklerin , gen ekpresyonunu (ifadesini) etkileyen moleküler işlemlerde değişikliklerle sonuçlanıyor. Kanada’dan British Kolombiya üniversitesinden bir ekip,bu çalışma için hala çok erken günler olduğu ve değişime neden olan şeyin tam olarak belli olmadığını vurguladı. Ama bilim insanlarına dokunmanın epigenomu (-vücuttaki gen ekspresyonunu etkileyen biyokimyasal değişimler) nasıl etkilediği üzerine faydalı içgörüler verebilir. Çalışma süresince, 94 bebeğin aiesinden,doğumdan 5 hafta sonra dokunma ve sarılma alışkanlıklarının bir günlüğünü tutmaları ve aynı zamanda bebeklerin de uyuma,ağlama ve bunun gibi davranışlarını kaydetmeleri istendi. 

Dört buçuk yıl sonra çocuklardan, DNA metilasyonu adı verilen biyokimyasal modifikasyonu(değişim) analiz etmek için DNA bazları alındı. Bu; kromozomların bazı bölümlerinde küçük karbonlar ve hidrojen molekülleri ile etiketlenen ve genellikle genlerin çalışma şeklini değiştiren ve ekspresyonunu(ifadesini) etkileyen EPİGENETİK bir MEKANİZMADIR. Araştırmacılar;-fazla temas kuran-çocuklar ile -düşük temas-kuran çocuklar arasında, Beş belirli DNA bölgesinde DNA metilasyon farkları buldular.Bunlardan ikisi genlerin içerisindeydi:biri bağışıklık sistemi ile bağlantılı ve diğeri metabolik sistemle. DNametilasyonu aynı zamanda normal biyolojik gelişim ve işleyişler için, onunla birlikte devam eden bir belirteç (markör) olarak hareket eder ve dış,çevresel faktörlerden de etkilenir. Sonra epigeneticyaş,kanın ve dokunun biyolojik yaşlanması vardı. Bu belirteç; bebekken daha az temas kuran ve gerçek yaşlarına kıyaslandığında erken yaşlarında daha çok sıkıntı yaşayan çocuklarda daha düşüktü.

Ekipten Michael KObor, ^^ Çocuklarda daha yavaş epigenetik yaşlanmanın daha az olumlu gelişmisel ilerlemeyi yansıttığını düşünüyoruz^^ dedi. Aslında benzer bulgular,farelere ne kadar dikkat ve özenin veridiğini araştıran bir çalışmada farkedildi. Epigenetik yaş ve kronolojik yaş arasındaki boşluk ,geçmişteki sağlık problemlerine bağlanmıştı,ama yine bu tür sonuçlara varmak çok yakın: bilim insanları bunun çocukların ilerideki hayatlarını nasıl etkileyeceğini henüz bilmediklerini kolayca kabul ediyorlar. Üstelik biz çalışmada 1002den daha az bebekten bahsediyoruz ama görünen o ki,yakın temas ve sarılmalar bir şekilde vücudu genetik seviyede değiştiriyor. Tabiki insan dokunuşunun her türden gelişim şeklimiz ve bizim için iyi olduğu kabul ediliyor,ama bu insan bebeklerin epigenetiklerini nasıl değiştirebileceğini araştıran ilk çalışma. Neden olduğunu çözmek ve sonuç olarak sağlıkta uzun süreli değişimlerin görünüp görünmeyeceğini araştırmak sonraki çalışmaların işi olacaktır. Araştırmacılardan SARAH MOORE, “Bu çocuklarda gördüğümüz ‘biyolojik gelişememe’nin sağlıkları için, özellikle psikolojik gelişimleri için geniş etkiler taşıyıp taşımadığını takip etmeyi planlıyoruz”.“ Sonraki araştırma başlangıçtaki bulguları doğrularsa,özellikler sıkıntılı bebeklerde fiziksel temas kurmanın önemini vurgulayacaktır.”

Editör / Yazar: Esra KAŞ
Kaynak: https://www.sciencealert.com/cuddling-babies-alters-genetics-dna-for-years