Ülkenin en önemli sıkıntılarından birisi de halkın artık bu ülkede bir şeyler değişeceğine olan inancını yitirmiş olmasıdır.

    Daha doğrusu vatandaşlar, kendisinin bir şey değiştireceğine inanmıyor.

    Bu kötü işte… Hatta çok kötü…

    Halkın kendi gücünün farkında olmamasından daha kötü ne olabilir ki?

    Halbuki en büyük güç halktır, halkın kendisidir…

    Herkes tek başına “bu ülkede bir şey olmaz”, “bu ülkede bir şey değişmez” deyip durursa tabii ki bir şey olmaz, tabii ki bir şey değişmez.

    İşte tek tek değil de o teklerden oluşacak büyük kitleler ses verirse, kendini gösterirse bir şeyler değişir.

     Herkes bir başına sorununa çare arayıp durursa ve sonunda küçük kişisel menfaatler elde edip sesini çıkarmaz, kurtulacağını sanırsa, çok yanılır.

     Ülke insanı çok moralsiz, çok umutsuz…

     Ülkeyi yönetenlerin bir amacı da işte insanları böyle umutsuzluğa sevk edip, başını kaldıramayacak hale getirmektir.

     Bu ülkeyi yönetenler, ülke insanına hem umutsuzluk pompalıyor hem de korkutmaya çalışıyor.

     Bir şekilde insanları korkutmaya çalışıyorlar, çoğu kez korkutuyorlar da…

     1980’lerde, 1990’lı yılların büyük bölümünde olduğu gibi insanları korkutarak sindirmeye çalışıyorlar.

     “Başın belaya girecek” repliği yine dillerden düşmüyor.

      “Şunu kaybedersin, bunu kaybedersin” deyip duruyor birileri...

      Hak budama amaçlı yasa tasarılarını arka arkaya gündeme getiriyorlar.

      Çalışanı, işçiyi, emekçiyi sistemli bir şekilde fakirleştiriyorlar, çaresizliğe sürüklüyorlar.

      Toplu iş sözleşmesi gibi çağdaş bir hakkı bile ortadan kaldırmaya ya da işlevsiz hale getirmeye çalışıyorlar.

       Bu ülke insanına uymayacak şeyleri dayatmaya çalışıyorlar…

       Masum şeyler değil bunlar, onca soruna çare bulmazlarken, fazladan sıkıntı yaratılıyor bu ülke insanına, hem de devlet eliyle.

       Birileri koltuğunu koruyacak, saltanatını sürdürecek diye bu toplumu ezip eleyemez, umudunu tüketemez, yarınından endişe eder hale döndüremez.

      Yapılan budur maalesef, öyle içi boş demeçlerle, hamasetle, şükranla ülke yönetileceğini sanıyorlar.

       Her şeyi Türkiye’ye devredip de tasdik memuru rolünde devlet yönetileceğini sanıyorlar.

      İnsanlar sıkıntılar içinde, stresten, sıkıntıdan ülke insanı patır patır ölüyor, dikkat etmişseniz bugün iki ani ölüm daha vardı…

     Hiçbir sağlık sorunu yok gibi görünen insanlar artarda ölüp gidiyor, rastlantı mıdır bu?

     Ne isterse olsun bu halk kendi gücünün farkında olmalıdır, bunu unutmamalıdır.

     Gerektiğinde sokağa da çıkabileceğini, yönetenlerin kapısına da dayanabileceğini, hakkını söke söke alabileceğini bilmelidir.

     Birileri menfaatini alır susarsa ve böyle kurtulacağını sanırsa yanılır, toplumsal düşünmeliyiz ve hep birlikte kurtulmaya çalışmalıyız.

     Herkes kendi köşesinde oturup söylenerek bir şey elde edemez.

     Söylenmekten, yakınmaktan fazlasını yapmalıyız.

     Bugün sıkıntı yaşayanları uzaktan seyredenler, yarın benzer şeylerin kendi başına gelebileceğini de bilmelidir.

     Yönetenleri, size hizmet etsin diye seçtiniz, kölesi olasınız diye değil.   

      Onlar sizin hizmetçinizdir, siz onların değil…

      Seçtiklerinizin, haklarınızı budamasına, sizi sorunlara boğmasına, çaresizliğe sevk etmesine, kendilerinin de koltuklarda sefa sürmesine izin mi vereceksiniz? Açın gözünüzü de gerçekleri görün artık, tabii gücünüzün de farkına varın...