ESNAFIN, YATIRIMCININ HAREKET ALANI DARALDI. ELEKTRİĞE, MAAŞA, VERGİYE, HAMMADDEYE PARA YETİŞMİYOR… KALDI Kİ ÜRÜN VE HİZMET KALİTESİ ARTACAK… EKONOMİ GÜNEYE KAYDI, SEBEBİ BUDUR… DEVLET ZERRE EKONOMİYLE İLGİLİ PLAN VE PROJE ÜRETMİYOR, KAYNAK YARATMIYOR

MAKAMDAN BAŞKA BİR ŞEY DÜŞÜNMEYENLER EKONOMİ VE MALİYEDEN SORUMLU. ÇÖZÜM DEĞİL SORUN ÜRETİYORLAR. HALKA DEĞİL MAKAMLARINA AŞIK OLMUŞLAR… HAYATLARI MAKAM PAZARLIĞI… SEN DE SORUNLARLA BOĞUŞ…

Ekonomi hızla Güney Kıbrıs’a kayıyor. Bu konuda yeni bir tespit yapmamıza gerek yok sanırım. Fiyatlar ortada. Peki ekonominin Güney’e kaymasında tek gerekçe fiyatlar mı? Ya kalite? Ya ürün çeşidi? Ya hizmet kalitesi? Peki ya sunum? Bakmamız gereken tek nokta elbette fiyatlar değil

Ülkemizde esnaf öyle bir noktaya getirildi ki, istese de ne hizmet kalitesini artırabilir ne de ürün kalitesini… Elektrik parasını mı ödeyecek? Maaş mı ödeyecek? Vergilere mi yetişecek? Hizmet kalitesini mi artıracak? Maalesef ülke esnafı da resmen 50 parçaya bölünmüş

Fazla bir şey yapmaya da gerek yok. Güney Kıbrıs’a geç, ne yapıyorlar bir bak. Sadece Avrupa Birliği standartları da değil. İnsana ve insanına, ülkene gelene ve turiste duyman gereken bir saygı var. Bunun için de kaynak yaratılması gerekir.

Rumlar işletmeyi biliyor da Kıbrıs Türkler bilmiyor? Emin miyiz? Elbette Kıbrıslı Türk yatırımcılar daha kaliteli ürün sunmayı da, daha kaliteli hizmet vermeyi de en az Kıbrıslı Rumlar kadar iyi biliyor. Bunu defa defa ve hayatın her alanında ispat ettik. Şimdi mi unuttuk?

Peki ne oldu? Güney Kıbrıs’ta bir restoranda sabahtan akşama kadar klimalar çatır çatır çalışırken, Kıbrıslı Türk bir esnaf neden klimalarını kapatıyor? Güney Kıbrıs’ta çok daha kaliteli salatalık, domates, marul, kereviz… Aklınıza ne gelirse neden en kalitelisi?

Bunların tamamı ekonomik bir aklın ürünü. Giriyorsunuz bir restoranta, çok sıcak. Mekan sahibine diyorsunuz ki, “be gardaş ne var yani bir klima daha koysan bunun içine?” Cevabı belli: Elektrik faturam her ay 100 bin Türk Lirası. Nasıl ödeyeceğim? Benim aklım kesmez mi?

Çok basit bir örnek olabilir. Ama geldiğiniz noktada durumun özeti bu. Ülke esnafı, yatırımcısı elektriğe, suya, vergiye para yetiştiremiyor. Kaldı ki personel ödeyecek, hizmet kalitesini artıracak yatırım yapacak, kendini geliştirecek…

Peki bu ülkenin ekonomi ve maliye bakanlığı ne yapıyor? Kendine güveni olmayan, icraat yaparak siyasette kalacağına inanmayan iki insan… işleri güçleri operasyon, pazarlık, bir sonraki seçime hazırlanma… kimse kusura bakmasın ama bu ülkeye zerre kadar faydaları yok. Maaşları beş okka…

Oysa birilerinin bu tabloda oturup memleketi Lefgara işi işler gibi, nakış nakış düzenlemesi lazım. Memleket nasıl ucuzlar? Devlet hangi vergilerden vazgeçebilir? Kime ne katkı yapabilir? Teşvikler hangi alanlarda yeniden düzenlenir? Buna kafa yoran var mı? Bence hayır

Bu ülke esnafı eşek değil. Maalesef kendi alanlarında yetişmiş, Türkiye ile de Güney Kıbrıs ile de rekabet edebilecek noktaya gelmiş dünya kadar insanımız var. Güney Kıbrıs’ta esnaf olmak kolay. Ambargo yok, turist yağıyor, teşvik yağıyor. Bu odada Türk esnaf olmak zor…

Biz sabahtan akşama kadar pahalılık nedeniyle esnafı suçluyoruz, yatırımcının üstünde mamurluyoruz. Peki bu ülkeyi yönetenler? Dini imanı makam ve mevki olmuş, kendi siyasi ikbalinden başka bir şey düşünmeyen, makamı kaybederse öleceğini zanneden pısırıklar…

Sevin bu memleketi. Sevin. Bu memleketi sevmezseniz, hizmet de etmezsiniz. Makamınızı severseniz, şoförünüzü, sekreterinizi, makam arabanızı kaybedince öleceğinizi düşünürseniz, elbette siyasetçi değil ihaleci, vatansever değil vatan soyar, geleceği değil kendinizi düşünürsünüz

Geldiğimiz noktada ülkenin özeti budur. Siz fırsat verin, bu ülke insanı üretsin. Girdileri ucuzlattın bu ülkeye turist de gelsin, Rumlar da alışveriş için güneye dönmesin. İşin sırrı burada. Bu ülkeyi sevmeyenler, makamı ve aile bütçesini daha çok seviyor. Gerçekten yazık…