ÖDEDİKÇE BORCUMUZ ARTIYOR. DÜNYANIN BAŞKA YERİNDE BÖYLE BİR ÜLKE VAR MI? HÜKÜMETİN ELİ KOLU BAĞLI, VATANDAŞIN BATIŞINI SEYREDİYOR. STERLİNİN 30 TL OLMASI, KKTC İÇİN YENİDEN VE YENİDEN ÖLÜM DEMEK

HER 3- 4 SENEDE BİR BİRİKİMİMİZ YOK OLUYOR. DURDUĞUMUZ YERDE FAKİRLEŞİYORUZ. KAÇ KEZ DAHA SIFIRDAN BAŞLAYACAĞIZ? DAHA NE KADAR BU YOK OLUŞA İZİN VERİLECEK?

Kimse, hiçbir alanda ne yapacağını bilmiyor. Aynı cümleyi belki defa defa kurduk ama, ne kadar kötü örnek varsa en kötüsünü yaşamaya devam ediyoruz. Son bir haftada beş yıl geri gittik. Emeğimiz, birikimimiz, hayallerimiz, kısacası geleceğimiz tarumar oldu

Türkiye enflasyonu önemsemeyen, Kıbrıs Türkü’nü de darmadağın edecek bir faiz, döviz politikası uyguluyor. Uyguladığı teşvik, kredi ve hibe programları ile az da olsa yatırımcının yaralarını sarıyor, ama bizde durum çok daha farklı. Türkiye ile KKTC arasında enflasyon farkı yaklaşık %30

Türkiye ciddi şekilde üretim yapıyor. Tarımdan sanayiye kendi iç piyasasına yetecek dünya kadar mal üretiyor. Büyük metropol şehirlerinin dışında gıda tüketimi de barınma da bize göre çok daha ucuz. Sterlinin 30 TL olması, KKTC için yeniden ve yeniden ölüm demek

Örneğin ülkemiz gururla söylediğimiz bir eğitim odası. Okul harçları döviz, ev kiraları döviz, yaşamın her alanını kendini dövize göre dizayn etmiş durumda. Düşünün kampüste bir öğün yemek 100- 150 TL arası. Hangi öğrenci ilk tercih olarak KKTC’yi düşünür ki, hele TC Vatandaşı ise?

Vatandaş evini dövizde borçlanmış, 30 günde bir bankaya gidip 800-1000 Pound arası ortalama ev taksiti ödüyor. Böyle bir vatandaşın öğrenci ya da üniversite düşünecek hali mi var? Öyle bir ortam ki herkes kelle koltukta ayakta kalmaya çalışıyor

Hepimiz gerçekçi olalım. Türkiye ekonomisi grip ise bizimki kanser. İstikrarlı bir para birimi yok, Merkez Bankası siyasileşmiş, adil bir vergi sistemi yok, kriz anında özel sektörü destekleyen bir ekonomi politikası yok, sağlıklı enerji politikası yok… Böylesi bir memleket…

Her şeyden önce güçlü bir merkezi hükümet yok. Türkiye’den gelen kaynak oranında hükümet de ortaya bir güç koyuyor. Koyduğu güç ile ancak kamu maaşlarını ödemeye yetiyor. Türkiye ile birlikte planlanan bir çok proje yarım kaldı bir kısmı tamamlanamadı, bazısı rafa kalktı

Eskiden kriz dönemlerinde bazı tedbirler alınırdı. Tamam, bizim dövize müdahale edecek gücümüz yok. Para politikasını biz belirlemiyoruz. Türkiye’nin alacağı tedbirleri bekliyoruz. Hiç mi tedbir alamaz bir ülke? Vatandaşını bu kadar savunmasız bırakır mı?

Maalesef KKTC’de kurulan yapı ancak hamaset üzerine. “cesurum geldim aldım”, “ benimdir vermem”, “ bayrak inmez ezan susmaz…” Tamam da, bunlar birilerinin iktidar kalmasını makam tutmasını sağlıyor ama vatandaşın huzur ve refahına gram katkısı yok

Kamu maliyesi güçlü olsa, maliye ve ekonomi bakanlıkları yeterli olsa, kamuda güçlü bürokrasi, liyakatli bir sistem olsa, ne yapacağını bilir, gerekli adımları da hızla atardı. Oysa, bizde şimdi uygulanan tek politika var. SALDIM ÇAYIRA, HEPİNİZİ MEVLAM KAYIRA… AMİN…

Öyle sorunlar var ki, Türkiye para verince de çözülmüyor. Türkiye kamu maliyesine para vermiyor. Yatırımlara kaynak aktarıyor. O yatırımların planlaması da KKTC’de yapılmadığı için çoğu zaman vatandaşı da ilgilendirmiyor. Kalkınmaya da faydası olmuyor.

Vatandaşın günlük sorunları vardır. Alım gücü düşüyor, eğitim dökülüyor, sağlık sistemi inanılmaz derecede yavaşladı. İlaç yok, elektrik kesintileri çoğaldı, yol alt yapısı zaten berbat, şimdi arabalara da yetmiyor. Maalesef bütünlüklü bir politika yok

Döviz artışı bir kez daha bizi acı sonumuzla yüzleştirdi. Her 3-4 senede bir tüm birikimiz yok oluyor. Hamasi nutuklar, anlamsız siyasi dayanışmalarla bu sorunun çözülmesi mümkün değil. Kimsenin mecali kalmadı, yazıklar olsun…