ÜRETİM ŞARTLARINI EŞİTLE, MALİYETLERİ DÜŞÜR SONRA GEREĞİNİ SERBEST PİYASA KOŞULLARINA BIRAK. BU KOŞULLARDA ŞARTLAR SADECE ÜRETİCİ VE İTHALATÇININ DEĞİL, TÜKETİCİNİN DE ALEYHİNE İŞLEMEKTE

SOKAK LAMBALARINI DÜZENLEMEKTEN ACİZ KIB- TEK TAMAMEN İHALECİLERİN VE ÇETELERİN ELİNDE. HÜKÜMET SEYREDİYOR. GÜNEŞ ENERJİSİNDEN FAYDALANMAK İSTEYEN YATIRIMA HAZIR SANAYİCİLERİN TAMAMINA “HAYIR” CEVABI VERİLİYOR. KIB- TEK HALKIN ÖYLE Mİ? KOCAMAN BİR YALAN

Haksız rekabet koşulları ülke üreticisinin ve ithalatçısının daha pahalı koşullarda üretim yapmasına neden oluyor. Bunun sonunda da hayat daha pahalı, piyasa dengesiz, ekonomik istikrar ise imkansız hale geliyor.

Ülkede yaratılan koşullar daha ucuza üretim yapmayı neredeyse imkansız hale getiriyor. Bunun üzerine bir de ülke gümrük uygulamalarındaki denetimsizlik ve rahatlık sonrasında yaratılan pahalılık tamamen üreticinin de tüketicinin de aynı anda mağdur olmasına neden oluyor

Bilmemiz gerekir ki, kötü yönetiminin faturasını her zaman vatandaş öder. İktidar kötüdür, demokrasi zarar görür, bedelini halk öder. Üretim pahalıdır, bu konularda adım atılmaz, bedelini de faturayı da halk öder. Bu döngü hiçbir zaman değişmez

Ülke üreticisinin rekabet gücü hızla elinden alınıyor. Bunu hükümet görmüyor mu? Her köşede partililerle yapılan ballı toplantılar, sazlı- sözü, yemeli- içmeli eğlencelerde bu konular hiç gündeme gelmiyor mu? Siyasiler birbirini uyarmıyor mu?

Sadece bir örnekten yola çıkalım… Ülke üreticisinin ve ithalatçısının en büyük girdisi nedir? Enerji. Bugün sadece elektrik maliyetleri yüzde 50 daha ucuz olsa, düşünün piyasadaki ucuzluğu… Tam aksine, enerji girdileri önlenemez bir şekilde yükseliyor

Sokak lambalarını açık tutmaktan aciz Kıb- Tek yönetimi, tüm organizasyonları ile birlikte resmen “çetelerin” elindedir. Topluma hiçbir faydası yoktur. Kıb- Tek halkın falan da değildir, çetelerindir, ihalecilerindir, ufak ufak halkı soyanlarındır…

Yılın her ayında güneş alan ülkemizde ülke sanayicisinin güneş enerjisinden faydalanmasını sağlayacak yatırımlarına izin verilmiyor. Samimiyetsizlik burada. Yatırımı vatandaş yapacak, “hayır sen fatura öde” deniyor ısrarla. Ya da çok düşük kapasitelere izin veriliyor, dalga geçer gibi…

Türkiye’de enerji kullanımını üretici lehine çeviren uygulamalar vardır. Daha önce de yazmıştım. Gece vardiyasında sabaha kadar kullanılan elektrik 1.5 TL seviyesindedir. Böyle bir imkanda üretim yapılmaz da ne yapılır?

KKTC üreticisi elektriği 9.5 TL kws civarında satın almaktadır. İthalatçı soğuk hava depolarında yer alan ve marketlere sevk edilmeyi bekleyen yüzlerce çeşit ürün 9.5 TL kilowatt saatine ödenerek muhafaza edilmekte. Bu şartlarda piyasanın ucuzlamasını beklemek, “ölü gözünden yaş beklemekle” eşdeğerdir

Yurt dışından ülkemize gelen bir çok ürün, çok daha ucuza raflarda yerini almakta. Ülke üreticisi ise, “daha çok fon” diye adeta ağlamakta… İthalatçı ise fona karşı çıkmakta. Bu kavga da senelerdir bu temelde devam ediyor.

Ülke üreticisi ve ülke ithalatçısı birbiri ile kavga ederken, siyasetçiler ve bürokratlar da ülke yatırımcısı ile adeta dalga geçmektedir. Karar vermemiz gereken konu nettir: Ülkede üretim istiyor muyuz yoksa ithalata dayalı bir ekonomi sistemi mi dizayn edilecek?

Burada yapılması gereken basittir. Üretim girdi maliyetlerini düşürmek siyasi karar mekanizmasının görevidir. Girdiler bu kadar yüksekken, üreticinin ithal ürünlerle rekabet etmesi mümkün değildir. Hem personel, hem enerji, hem de hammaddeye ulaşım maliyetleri ülke üreticinin aleyhinedir

Bu nedenle birçok alanda küçük orta boy işletmeler, haksız rekabetin mağdurudur. KKTC hükümet ve bürokrasisine düşen görev bellidir. Üretim şartlarını eşitle, maliyetleri düşür sonra gereğini serbest piyasa koşullarına bırak. Bu koşullarda şartlar sadece üretici ve ithalatçının değil, tüketicinin de aleyhine işlemektedir