İHTİYACIMIZ OLAN TEK ŞEY YURDUMUZDUR… HUKUKUN ÜSTÜNLÜĞÜNÜN HAKİM OLDUĞU, DEMOKRATİK BİR ÜLKE… BU NE YA? HİÇBİR ALANDA KALİTELİ HİZMET YOK

BİNLERCE İNSAN ŞUURSUZCA SINIRLARIMIZDAN İÇERİYE GİRMEYE DEVAM EDERKEN, GENÇLERİMİZ BAVULUNA EŞYA, YÜREĞİNE UMUT DOLDURARAK ADAYI TERK EDİYOR. LANET OLASI BİR DÖNEMDEN GEÇİYORUZ… BİR TUHAFLIK YOK MU?

Ülkemizdeki soygunların mali boyutuna baktığımız zaman, aslında en çok kamu kaynaklarının çalındığını görüyoruz. Halka hizmet için devletten maaş alanlar gerek görevlerini kötüye kullanarak, gerek yasalara uymayarak, gerek savurganlık yaparak, ve elbette denetim görevlerini yerine getirmeyerek soygunun ya öznesi ya da zemin hazırlayıcısı

Böyle bir tabloda ülkede hukukun üstünlüğüne de inanç kalmamış. Yargı sırasını bekleyen onlarca yolsuzluk dosyası var. Bunlara ek olarak dikkate alınmayan Sayıştay raporları, Ombudsman uyarıları hatta, “kovuşturmaya gerek yoktur” denilerek unutturulan soygunlar…

Dahası, devletin vaz geçtiği alacaklar? Vergi Dairesi arşivlerine bir bakın. Kapatılan dosyalar, kılıfına uydurulan katma değer vergisi oyunları, silinen vergiler, devletin alacağından vazgeçmeler. Tüm bu örnekler aslında varolan soygun düzeninin ispatı.

Yeri gelmişken bir kez daha hatırlatmak isterim. Kamu ciddi bir maaş yükü taşıyor. Ne zaman bu ülkede biraz vergi toplansa bu kaynak örgütlerden gelen istihdam baskısına kurban gidiyor. Kurultay kazanmak isteyen, seçmeni kamu kaynağı üzerinden finanse ediyor…

Şu an maaş ve benzeri giderler aylık 2 milyar 300 milyon Türk Lirası civarı. Peki toplumun aldığı hizmet, ödenen bu maaşın karşılığı mı? Hiçbir iş yapmadan kamudan her ay maaş çekenlerin bu soygun düzenindeki payını varın siz hesaplayın… Darılmaca, gücenmece yok…

Geldiğimiz noktada Sosyal Sigortalar reçete soygunu da bu anlayışın bir devamıdır. Nasıl olsa hiçbir soygun ceza almadı. Tamamı polis soruşturması, savcılık araştırması aşamasında zamana yenik düştü. Bunu görerek büyüyen nesiller, bu yozlaşmadan “payına düşeni alma” derdinde

Bu nedenle bu soruşturmaya toplum olarak yüksek hassasiyet gösterdik. Önemli meslek sahibi insanların hiçbir şekilde ceza almayacaklarını olan inanç, aynı zamanda hukukun üstünlüğü prensibini de sorgulattı. Şimdi dört gözle bu apaçık soygunun cezalandırılmasını bekliyoruz

Ekim ayı içerisinde bir başka önemli kamu davası var. Kıbrıs Türk Elektrik Kurumu ambarlarlarına sahte mal dolduran bir şirket, bu ihaleye izin verenler, devamında da denetlemeyenler… Ekim sonuna doğru mahkeme avlusu bu davayla inleyecek

Takım elbiseli, siyasi kariyer hayal eden, parti gücünü kullanarak kamuda önemli görevler yapan, yeni görevler düşleyen bir çok isim bu davada hakim karşısına çıkacak. Suçlandıkları konu görevlerini kötüye kullanma. Göreceğiz. Bu ve benzeri davalar artmadığın sürece bu ülke düzelmeyecek

Sadece akaryakıt vurgunu nedeniyle 12 milyon 500 bin dolar; Sayıştay raporuna göre birilerinin cebindedir. Teknecik yeterli üretim yapamıyor diye son iki ayda Güney Kıbrıs’a yapılan fazladan ödeme 300 milyon Türk Lirası. Dikkatinizi çekerim, fazladan ödeme diyorum; anlıyor musunuz?

Peşkeş çekilen kamu arazileri, devletin vatandaş iş kursun, ülkede kök salsın diye sağlamış oldu avantajlari alıp paraya çevirenler, taşıma izni, kiralık araç izni, üniversite iznini, satıp satıp paraya çevirenler… Hep yapanın yanına milyonların kaldığını görerek büyüdük…

Şimdi adalete inanmak istiyoruz. Susadığımız adaleti doya doya yaşamak istiyoruz. Hukukun üstünlüğünün hakim kılınacağı bu topraklarda geleceğe umutla bakmak istiyoruz. Demokrasinin ancak hukukun üstünlüğü ile sağlanacağını bilecek kadar ömür törpüledik.

Kamunun hizmet veremediği, sağlık, okul altyapısının çöktüğü, binlerce insanın şuursuzca sınır kapılarından içeriye girdiği, bu ülkenin yüzakı gençlerinin ise bir valizle, kocaman umutlarla bu adayı terk ettiği lanet olası günlerden geçiyoruz. İhtiyacımız olan tek şey yurdumuzdur