Bayılıyorum bu ülkeye!

Öyle şaka falan değil

Havasına, suyuna, toprağına…

Buz gibi aşığım!

Bir daha gelsem dünyaya yine buraya kaçarmışım gibime geliyor…

“Kaçmak” kelimesini öylesine kurmadım.

İstanbul gibi adına şarkılar, şiirler, öyküler yazılan koca bir kenti

Ardıma bile bakmadan terk ettim ben.

Bu toprakların mavisi, yeşili, turuncusu ve pembesi için…

Tek bir an bile sızlamadı içim!

Kalabalıktan kaçtım, riyadan kaçtım, öfkeden, nefretten, hasetten, umutsuzluktan…

Bir kent dolusu insanın sürekli birbiri ile yarışmasından,

Hayatta kalma mücadelesinden kaçtım…

İş buralara gelmeden evvel, kaçışlarım daha da bir küçüktü tabii.

Misal; cuma mesai bitti mi dağlara zor atardım kendimi.

Sırtımda bir garip çadır, heybemde bir kalıp peynir iki somut ve şarap

Uzaklaşa bildiğim kadar uzaklaşıp insanlardan

Bir ağacın gövdesine yaslayıverirdim sırtımı.

Ancak böyle mutlu hissederdim kendimi.

Mutlu ve güvende…

Gelelim benim güzel memleketime…

Karnımı doyuran, yüzümü güldüren, gönlümü şenlendiren…

Öyle seviyor, öyle kıskanıyorum ki bu memleketi

Bu yükselişlerim, tersleyişlerim, aksiliklerim hep bunun eseri.

Fakat sanmayın insanlarına karşı da aynı hassasiyete sahibim.

Değilim, olamıyorum…

Benim bu memlekete sevdam arttıkça, insanına öfkem büyüyor.

Düşünsenize; Akdeniz’in incisisin, dünyanın her yerinden oluk oluk insan sana taşıyor

Sen ise denizine ayak sokmuyor, bahçendeki havuzunla övünüyorsun…

Küçük bir ekonomiye sahipsin, üretimin yok denecek kadar az

Ama market alışverişi yaparken yerli üretime elini dahi uzatmıyorsun…

Ganimet sahibisin, varlıklısın, zenginsin ama memleketine üç kuruşluk hayrın yok.

Mülklerin atıl yatıyor, memleket hayalet şehir havasından kurtulamıyor ve sen çarşına pazarına inmiyor alışveriş için, gezmek dolanmak için sınır aşıyorsun…

Sabah 8, öğlen 3 sallana sallana mesai yapıyor, daha fazlasını vermemek için diretiyor,

İkide bir greve çıkıyorsun.

Sektörde iş beğenmiyorsun…

Arza cevap vermiyorsun…

Talebi bizzat ellerinle yönlendiriyorsun…

Sonra işsizlik arttı diye söyleniyorsun…

Biraz gerçekçi ol, rica ederim!

Tamam çok iyi eğitim aldın, güzel okullarda okudun, iyi yetiştirildin….

Ama bir de dünya gerçeği var!

Adalet-i hakiki var…

Biraz düşün kendi kendine…

Sen yanmazsan

Ben yanmazsam

Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa?