HÜKÜMET İŞ TAKİBİNİ BİTİRİP AZACIK MEMLEKETE ODAKLANSA, BU ÜLKE CENNETE DÖNECEK. HER SORUNUMUZUN ÇARESİ VARDIR. YETER Kİ, “SEVİN BE BU MEMLEKETİ…”

GENÇLİK KİMSENİN UMURUNDA DEĞİL. GENÇ SİYASETÇİLERİN DE ÜLKE UMURUNDA DEĞİL. MAKAM HEVESLERİ KADAR DEĞERİMİZ YOK… GÖÇ EDİYOR GENÇLER, HEPSİ SEYREDİYOR

İddia ediyorum her zaman, söylemeye de devam edeceğim. KKTC’de çözümlenemeyecek sorun yoktur. Beyni alınmış, ülkeyi düşünmeyen siyasetçiler vardır. Bu ülkeyi sevseler, bu ülkeyi düşünseler, “hade be arkadaşlar başlıyoruz” deseler, dünyanın en mutlu insanları olabiliriz

Türk Lirası, yine hepimizi “fakfakir yapıyor”, öyle günlerden geçiyoruz. Enerji alt yapımız çöktü. Tarım alanları inşaata kurban gidiyor, eğitimde alt yapı dahil ciddi sorunlar var, sağlıkta binalar çürük, koordinasyon yok, kamu hizmet veremiyor…

Peki ülke siyasetinin gündemi ne? Vatandaş mı? Öğrenciler mi? Eğitim sistemi mi? Sağlıkta revizyon mu? Kamuda reform mu? Hayır… Tam bir acizlik, tam bir koordinasyonsuzluk… Üstüne de “işaret edilen iş insanlarının” iş takipçiliği, bakanların önemli görevleri arasında yer alıyor

Hükümette YDP ve DP’nin işi bu. Tam buna konsantre olmuşlar. UBP’den aldıkları güçle, hükümet içerisinde “şirket” gibi çalışıyorlar. Yerli yatırımcı, yerli sermaye döviz ve girdi maliyetleri savaşırken, deniz aşırı işaret edilen her şirkete devletin tüm imkanları seferber ediliyor

Geçen bir cümle kurdum, “Sterlinin 24 TL olması bu ülke gençliğine bu ülkeden defolup gidin demek” diye… Yurt içinden hayata tutunmaya çalışan, yurt dışına göç eden o kadar çok gençten tepki aldım ki… Gençler o kadar çok icraata muhtaç ki. Bu ihale takipçilerine nasıl anlatacaksın?

Hükümet, El- Sen’i yendi. Peki El- Sen’i mi yendi gerçekten? Ülke enerji politikasında “ihale takibi” dışında yeni bir politika var mı? Başbakanlık müsteşarlarına görev veriyorum. Rum Elektrik İdaresi’nin yönetim kurulu üyelerinin CV’sine bir bakın, bir de bizimkilere… Başbakanın önüne koyun…

Maalesef iş takipçisi siyasetçiler, kurumların başına atadıkları kişilerin de özelliğinin bu olmasını istiyor. Enerji bilmez, ekonomi ilmez, hayatında şirket ayakta tutmamış… Kimin umurunda. Bu ülkenin evlatları, bu ülkeyi sevenler de bir köşede atıl beklesin.

Ülke, insan kaçakçılarının cenneti oldu. Ülke kara paranın cenneti oldu. “Vergi cenneti” söylemini belli ki biz yanlış anlamışız. Basit dokunuşlarla bu ülkenin bir cennet olması mümkün. Bir ihale takibini bitirseler, sata sata tüketseler, memlekete de bakacaklar ama, iştahlar kabarık…

Maalesef, ülkedeki “zümresel çıkar” odakları da memleketi düşünmüyor. Üretenle tembeli birbirinden ayıramayan, “sürekli isteyen, istediğini de alan” bir kitle yaratılmış. Sonra, gelişim, değişim, sosyal adalet, hukuk, demokrasi gibi kavramlar içi boş söylemden öteye gidemiyor

Bir gencin ev sahibi olması bir ülkede imkansız hale geliyorsa, ülke siyasetinin Türkiye’den gelen siyasetçilerin vaadi dışında tek bir sosyal konut projesi yoksa bir kez daha durum düşünmek gerekiyor. Sözlerim ağır gelebilir ama, tablo da maalesef budur, umurunuzda değil

Mesela bir siyasetçinin doyum noktası nedir? Makamın mutlu etmediği, makama gelip hizmet vermeyen bir siyasetçinin banka hesabında ne kadar para olmalı? Bilsek, peşinen ödesek de memlekete yönelik bir iş yapsalar, hazır makamdayken. Bu makam işgalidir başka bir şey değil

Ciddi bir fakirleşme maalesef kötü siyasetçiler eliyle dayatılıyor. Birileri ülkemizin kaynakları ile, cebimizden de para alınarak zengin edilirken, imtiyazlar hep hatırlı kişilere verilirken ülke hızla fakirleşiyor. Yetmedi mi?