Ne güzel bir başlık…
Tek cümle ama yeterli bir açıklama.
Lakin ben yine de anlatacağım.
Sizden de anlatacaklarımı, eliniz göğsünüzün üzerinde okumanızı isteyeceğim.
Hani sevinince kuş gibi çırpınan, üzülünce tuz buz olan, sızlayınca uykularınızı kaçıran, kalbinizin, yüreğinizin üzerinde...

"Tutku" Diyerek başlayacağım sözlerime...
Tutku nedir bilir misiniz?
Zapt edilemez bir coşku, kontrol edilemez bir istektir bu.
Tutkunun olduğu yerde başka hiçbir şeyi görmez insanın gözü.
Yorgunluk nedir bilmez mesela.
Zaman, mekân, durum, olay mevhumları yok olur gider insanın aklından.

Alman filozof Hegel'in de dediği gibi “Dünyada harika olan hiçbir şey, tutku olmadan başarılmamıştır”. Öyleyse tutku, başarıya ulaşmak için işi bilmek kadar kıymetlidir…

Gelelim bizim hikayemize.
Size işini tutkuyla yapan birinden bahsedeceğim.
Üstelik bu tutkusunu sayısız başarı ve ödülle dünyaya kanıtlamış altın kemerli, ‘Demir Yumruk’ lakaplı Metin Turunç’tan bahsedeceğim.
Merak edenler için; evet, o bu ülkenin vatandaşı. 
Ringde birçok kez Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti bayrağı açmış, alkışlar arasında dakikalarca dalgalandırmış, ülkesinin adını dünyaya 'kendi imkanları' ile duyurmaya çalışmış biri Metin Turunç.

Ben onun hikayesini duyunca, (kendi adıma) öyle ezildim, öyle utandım ki anlatamam.
Ne yapabilirim diye kendi adıma düşünüp, kendimden ne kadar kısarım da bu başarılı adama mücadelesinde destek olabilirim diye düşündüm. 
Bizim sınıfın insanları böyledir çünkü. 
İçi acır, sızlar, el uzatmak, yardım etmek ister, başkasının derdini dert edinir kendine...
Bir de bizim üst sınıf var.
Kendi içinde ikiye ayrılan.
Krallar ve kralların adamları, kraldan kralcılar…

Krallara bizim ulaşmanız zordur ama onlar, bizi görür, duyarlar. 
Bir şekilde ve bir nedenden hayatlarımıza dokunmak, müdahale etmek isterlerse, kraldan kralcı adamlarına talimatlar verirler.
Ama o talimatlar; tıpkı bizim taleplerimizin onlara ulaşırken yaşadığı gibi, bize ulaşana dek sıklıkla evrilir, şekil değiştirirler.
Çünkü kraldan kralcılar, yorumlarıyla süslemeden aktarmazlar hiçbir bilgiyi.
Bir de oyun severler. 
Krallarıyla oyunlar oynamaya cesaret edemezler belki ama bizimle oyunlar oynar, bol bol eğlenirler…
Kedinin fareyle oynadığı gibi…
Gel derler, git derler, söz verirler, tutmazlar, kovalarsınız, kaçarlar, arasınız, açmazlar...
Onurunuzu, gururunuzu, adınızı, şanınızı hiç ama hiç umursamazlar.

Düşünün…
‘Demir Yumruk’ lakaplı milli boksörümüz Metin Turunç’u düşünün…
Geçenlerde İstanbul’da Dünya Şampiyonluk kemerini beline takan, vatanımızın evladı Metin Turunç’u.

Düşünün…
Şu ana kadar onu, hangi kralın yanında gördünüz?
Kaç kral akıl edip de bu değeri makamına çağırdı ve tebrik etti ya da uyduruk bir plaket verdi?
Halkı temsilen, hepimizin adına…
Hiçbiri…
Neden?
Çünkü kraldan kralcılar aşılamadı.
Gönülleri hoş edilemedi.
Kralın bizzat verdiği sözler bile yerine getirilmedi.
Bir Metin mi?
Daha kaç sporcumuz var, ülkemizi temsil etmeye ‘bireysel kredilerle’ giden biliyor musunuz?
İmkansızlıktan ailelerinin bile kendilerine eşlik edemediği.
Ama her defasında önemli ödüllerle dönen…

Düşünün…
Krallarınızı düşünün…
Krallarınızın adamları, kraldan kralcıları düşünün…
Havada uçuşan boş vaatleri, iyi ve güzel işler, icraatlar, projeler için var olan fonların limitlerini…
Bu limitlerin nerede, nasıl, kimlerle hiç edildiğini düşünün…

Şu cennet vatanda, bir elin parmağını geçmeyecek kadar az sayıda kalmış değerlerimizi düşünün…
Bu değerler ve bu değerler üzerinden oynanan oyunları düşünün…
DÜNYAYA ADIMIZI KRALLARDAN ÇOK DUYURAN…
KRALIN ADAMLARI, KRALDAN KRALCI ADAMLARDAN ÇOK ÇALIŞAN…
Şampiyonlarımızı düşünün...

Düşünün...
Eliniz göğsünüzde düşünün…
Kalbi bu vatan için kuş gibi çırpınan…
Yalnızlaştırılınca yüreği tuz buz olan…
Şu değerli insanları düşünün… 
Düşünün ve susmayın!
Değerlerimizi koruyun, sahip çıkın, hakkını arayın, hesabını sorun!
Krallar duyana dek!
Kalpleri sızlayana, uykuları kaçana dek susmayın!
Başarıya; tutkuyla, özveriyle adanmış, emek adına susmayın!
Bilin…
Biz susarsak, dünyamız karanlığa gömülür…