Koronavirüs salgını gösterdi ki biz yoksul bir ülkeyiz.

     Yoksul olduğu halde kendini varlıklı gibi göstermeye çalışan bir ülke…

     Bu salgın gösterdi ki, kabul etmekte zorlanıyoruz ama yıllarca “sürdürülemez bir düzende” ısrar ettik.

     Son birkaç yıldır Türkiye’den maddi kaynağın kısılmasıyla bunu aslında hissetmiştik ama bu kötü tablo yine de bir şekilde makyajlanıp, gizlenmeye çalışıldı…

     Salgın vurunca ne makyaj kaldı ne de takke…

     Her şey artık apaçık ortada.

     Devlet de yoksul, toplumun büyük bir kesimi de…

     Devlet, krize bir ay bile dayanamadı.

     Gün işleyip, gün yiyen ve krizde zora düşen işçiler bu dönemde çok konuşuldu ama gördük ki devletimiz de o işçilerden farklı değil.

     İşçiler gün işleyip gün yiyor, devletimiz aylık yaşıyor, bir ay topladıklarını harcayarak yükümlülüklerini yerine getiriyor.

     Çark bir ay çalışmadı mı sistem “tak” diye duruyor.

     Devletin kötü günler, zor zamanlar için ayırdığı parası yok…

     Devletin zor zamanlar için birikmiş bir parası olsaydı, bu parayla piyasaya, iç çevrelerine, dar gelirli kesimlere yardım edebilseydi bugün her şey daha farklı olacaktı.

     Devleti yönetenler, olmayan para üstünden planlar yapmaya çalışıyor, oradan alıp buraya, buradan alıp şuraya koyuyor ama sonuçta kimseyi tatmin etmeyen bir durum ortaya çıkıyor.

     Arzu edilen para olmasa da en azından olan ya da toparlanabilen üzerinden, kriz daha adaletli bir şekilde yönetilebilirdi.

      Öyle olmadı, yapılamadı…

      Yoksul ülkenin, adaletsiz gelir dağılımı, fırsat eşitliğinin başarılamadığı kötü sistemi, maalesef kriz döneminde de sürdürüldü.

      Hükümet edenler ezberini bozmadı, ülkeyi yönetmeye alıştıkları adaletsiz sistemi, krize de uyguladılar.

      Hükümet edenler, kriz öncesinde olduğu gibi yoksulluğumuzu gizlemeye çalışıyor, yoksulluğumuzu makyajlayıp, normal bir ülke izlenimi yaratmaya çalışıyor.

     İlk ekonomik tedbir paketi ve ondan sonra çalışamayan vatandaşlar için yapılmaya çalışılan 1500 TL katkı meselesinde maalesef “adaletli tedbirler” alınamamıştır.

     Ülkeyi yönetenler, normal zamanda halklar arasındaki uçurumun, kriz döneminde de sürmesini sağladı.

     Bu ülke halkının büyük bir kısmı yoksuldur, büyük bir kesim gıda temin etmekte bile zorlanmaktadır.

     Kendinizi kandırmayın, bugün hazırlanan gıda paketleri hem adaletli dağıtılmamaktadır hem de yetersizdir. Üstelik birçoğu şov amaçlı yapılmaktadır.

    O paketlerdeki gıdanın insanlara yetmediğini herkes biliyor.

    Emin olun ki kriz uzun sürerse, bu yardımlar da toplanamayacak, bu yardımları yapanlar da azalacak, bu halkı çok daha zor günler bekliyor.

     Durumu iyi gibi görünen ama banka borçları, kredi kartı borçları, evlatlarının eğitim harçları altında ezilmiş, aslında zorla hayatını devam ettiren büyük bir kesim de sıkıntılı durumdadır.

     Gereksiz, lüks harcamaları nedeniyle, iyi kazandığı halde büyük borçları olanlar da şu günlerde zorluklar içindedir.

     Hem çok sayıda gerçek anlamda yoksulumuz var, hem de “tüketim çılgınlığına” teslim olmuş, yarını düşünmeyen, tasarruf edemeyen, bir yere para koyamayan, yaşamını bankalara ipotek edip, şu anda ne yapacağını kara kara düşünen büyük bir kesim vardır.  

     Kötü sistemin dayattığı zorluklar nedeniyle borç içinde olan küçük işletmeler, küçük esnaf vardır.

     Devlet de batmış durumda, toplumun çok büyük bir kesimi de…

     Başka devletler, kriz nedeniyle halkı ve bazı sektörleri için ortaya ciddi paralar koyarken, biz onları uzaktan seyredip gıpta ettik, “hiç olmazsa bir ay bile bunu yapabilselerdi” diye düşündük.

     Tabii bu arada, iyi kazanca sahip ve bu krizden çok etkilenmeyecek olanlar da ağlayıp, sızlıyor, devlet adalet boyutunda, gerçekten zorda olanlarla olmayanları ayıramıyor…

     Biz altı haftada bu kadar döküldüysek, halen hükümetimiz beklenen ekonomik açılımları yapamayacak durumdaysa, sürdürülebilir bir sistemimiz olmadığını kabul etmeliyiz.

     Sağlık ekiplerimizin olağanüstü çabası ve halkımızın yardımıyla salgının sağlık boyutunda ciddi vakalar ve kayıplarımız yoktur diye hükümet edenler havaya girmemelidir.

     Salgının ekonomik boyutu da çok yakıcıdır…   

    “Devletiz, devletimiz var, devletimizi yaşatacağız” demekle olmuyormuş demek ki… O devletin gereklerinin de yerine getirilmesi gerekir.

    Umarız salgın uzun sürmez çünkü bu ekonomik gösterge, çok büyük perişanlık yaşayacağımıza işaret ediyor.