Mete Hatay’dan Duygusal Veda "Işıklar içinde uyu, Müstakbel teyze"
21/05/2025












Gazeteci-yazar Mete Hatay, Müstakbel Uluç’un vefatını annesinin “Müstakbel hanımı kaybettik” sözleriyle duyduktan sonra, çocukluk yıllarının çatışmalarla örülü Kumsal Mahallesi'ne, komşuluk ilişkilerine ve ortak belleğe kazınmış mahalle annelerine dair derin bir yazı kaleme aldı. Hatay, annesinin “Müstakbel hanımı kaybettik” cümlesini duyunca çocukluk anılarının gözünde canlandığını yazdı. Savaşın gölgesinde büyüyen bir kuşağın hafızasına kazınmış mahalle yaşamını ve dayanışma kültürünü anlattığı yazısında, Uluç’un sadece komşuları değil, mahallenin annesi olduğunu vurguladı. Hatay, “O yıllardan kalan son annelerimizden birini kaybettik bugün,” diyerek hem kişisel hem toplumsal bir kayba dikkat çekti.
Gazeteci-yazar Mete Hatay'ın paylaşımı şöyle:
Annemin “müstakbel hanımı kaybettik” diye Facebook'taki paylaşımını görünce birden çocukluğum geldi aklıma. Mevzilerle, toprak yığınlarıyla çevrelenmiş Kumsal’daki mahallemiz… Kuzey'e baktığımızda göz göze geldiğimiz, bize çevrili silahların konuşlandığı Kızılbaş Mahallesi canlandı zihnimde — yalnızca 300 metre ötedeydi ama biz ancak 1974’ten sonra adım atabilmiştik oraya. Güney ise Kanlıdere’nin sessizce aktığı, patlamış mermileri avuçlarımıza aldığımız, barutun metalik kokusunu soluduğumuz yerdi.
Mücahitlerin açtığı dehlizlerde, çocuk aklımızla heyecanla ama içimizde derin bir korkuyla sürünürdük.
Müstakbel hanım, annemin 62 yıllık komşusuydu. Dip komşusu. Dedemin iplik fabrikasının hemen yanındaki eski evinin yanındaki evde yaşardı. Dedemin o evi ve mahalle; Kıbrıslı Türklerin büyük bir aileye dönüştüğü getto yıllarının da hatırasıydı. 1980'lerde satıldı sonra araba park yerine dönüştürüldü yanına yapılmış banka tarafından.
Sokaklarda koşuşturan onlarca çocuğun, her birimizin annesi saydığı kadınların olduğu zamanlardı. Babalar nöbetlere giderdi; mahalle çocuklarıysa kadınlara, o sessiz ama dirençli koruyuculara emanet edilirdi. " çocuklar yemek hazır" sesini duyana kadar oynardık sokaklarda. Kimin annesi yakınsa onun sofrasına ilişirdik.
İşte o yıllardan kalan son annelerimizden birini kaybettik bugün.
Işıklar içinde uyu, Müstakbel teyze.
Tüm ailenin başı sağ olsun. Sabır diliyorum.






