Türkiyeli yazarlardan Demirtaş Ceyhun 80’li yılların sonunda bir toplantı için Şam’a gitmiş.

Ama uçağın indiği yer Damascus diye bir yer.

Hayret etmiş bir Şam yolcusu olarak.

Gerçekten bir yanlışlık mı olmuştu?

Hayır olmamıştı.

Meğer Şam diye bir yer yokmuş!

Suriye’nin başkenti Damascus’muş.

Şaşırıp kalmış yazar.

O güne kadar bilmiyormuş bunu.

Nihayetinde Osmanlı o topraklarda yüzyıllarca kalmıştı.

Ve yüzyıllardır Türkçede Suriye’nin başkenti Şam olarak biliniyor, öyle yazılıyor öyle söyleniyordu.

Yazar, hayretini gizleyememiş sağa sola sormuş, bakmış ki kimsenin Şam diye bir şey bildiği yok, birkaç eski tüfek de “Şem” diye hatırlıyormuş “Şam”ı bir zamanlar…

…

Halbuki Türkler ne çok Şambabalar üretmişti!

Damascus’u Şam bellediklerinden beri!

…

Bu arada Şambaba, tatlısı bir yana, vefasız, sevgi ve bağlılığını yitirmiş anlamında kullanılıyor…

…

Aziz Nesin bir yazarlar topluluğu ile Tiflis’e gitmiş.

Gürcüler şaraba o kadar meraklıymışlar ki, kalkıp oturup şarap içerlermiş.

Yurda dönüşte Aziz Nesin’e “Gürcistan’ı nasıl bulduğunu” sormuşlar.

O da tavanları çok güzel işlemelerle dolu demiş.

Sürekli şarap içip tavanlara bakmaktan aklında başka bir şey kalmamış yazarın…

…

Adını verdiğimiz aynı yazar bir hikaye anlatıyor:

Tanrı dünya halklarına toprak dağıttığında, Gürcüler de kapıya dayanmış.

Bakmışlar ki kapıda kuyruk var.

Onlar da vakit geçirmek için içkiye kurulmuşlar.

Gün akıp giderken akşam olmuş.

Bir de ne görsünler ortalıkta kimseler kalmamış.

Hemen koşup Tanrı’nın kapısını çalmışlar ve paylarına düşen toprağı istemişler.

Tanrı onlara geç kaldıklarını, bütün toprakların dağıtıldığını söylemiş.

Bunun üzerine Gürcüler paparayı koparıp yalvar yakar olmuşlar.

Bu yalvarış ve yakarış karşısında bir an önce Gürcülerden kurtulmak isteyen Tanrı, peki, demiş ve eklemiş:

Kendime ayırdığım bir toprak parçası vardı, onu da size veriyorum, demiş…

…

Gürcistan bu yüzden o kadar güzelmiş!

…

Tanrı’nın tek ilgilenmediği yer Kıbrıs olsa gerek!

Eğer ilgilenmiş olsaydı,

Önümüzdeki seçimlere bile gerek kalmayacaktı!

Her şey daha güzel olacaktı!

Sürekli şarap içip havaya bakılacak,

Üstüne bastığımız toprak Tanrı’nın kendine ayırdığı toprak parçası olarak görülecek,

Şam’ın da Damascus olduğu bilinecekti!

…

Belki ilgilenmemesi daha iyi!

Yoksa Şambabalar yetişmezdi!