Bir şeyi uzun zamandan beridir yapmak ya da ona sahip olmak istiyor olmanız, o şeye karşı özensiz davranmanızı gerektirmez.

   “Zaten istiyordun” deyip önüne atılan şeyi hemen alıp kabullenemezsin.

   İstiyor olmak, “Ne isterse olsun, nasıl isterse olsun, benim olsun” demenizi gerektirmez.

   O şeyi istiyorsun diye önüne eciş bücüş bir şeyler koyarlarsa kabul etmezsin, “Tamam ama benim istediğim böyle bir şey değil ki” dersin…

   “İstiyordun, bak sana bunu getirdim” deyip de önünüze atılan şeyle, kaş yapayım derken göz çıkarılıyorsa “dur” demez misin?

    Dersin tabii ki… İstiyor olmanı, başkasının istismar etmesine izin vermezsin…

    “İstiyorum diyorlar, sonra da itiraz ediyorlar” diyor hükümet edenler  “Belediyelerin Birleştirilmesine İlişkin (Özel) Yasa Tasarısıyla” ilgili.

    Hükümet edenlerin ve onlara yakın olanların kimisi yapılan itirazları anlayamadığını söylüyor, kimisi "şımarıkça karşı çıkmak" diye nitelendiriyor, kimisiyse bu ülkede güzel bir şey yapılmak istendiğinde bunun dirençle karşılaşılandığından yakınıyor.

   Güzel olan ne abaca, kime göre güzel, kime göre faydalı? Siz öyle diyorsunuz diye öyle olmuyor işte…

   Peki, siz hükümet olarak neden bu kadar acele ettiğinizi açıklar mısınız?

   Neden diyalog yolunu, uzlaşıyı, herkesi ikna etmeyi denemiyorsunuz?

   Neden herkesin içine sinen bir şey olmasın?

   Neden endişe duyanların endişesini gidermeyi denemediniz?

   Neden belediye sayısı 12’ye kadar düşmüştü, neden 18’e kadar yükseldi?

   Birleşmelerin mantığı nedir? Mesela; Tatlısu Belediyesi’nin hiçbir kente bağlanmaması, hiçbir kentin veya köyün de ona bağlanmaması, hükümet ortağı DP’nin bastırması ya da tehdidiyle mi oldu, bu yöndeki iddialar gerçek midir?

   Belediye sayısı 12’ye kadar düşerken kriter neydi, 18’e kadar çıkarken kriter nedir?

   Birileri bastırınca, bağırıp çağırınca, tehdit edince değişiklik yapmak, hangi bilimselliğe, hangi stratejiye giriyor acaba?

   Uzmanlar aceleye getirilen bu yasayla, onlarca sorun ortaya çıkacağını, sıkıntılar yaşanacağını, kaos olacağını söylüyor.

  Peki, bunlar yaşansın mı, “Yapalım da içine girince çözeriz” mi diyorsunuz?

  Başka sorunları ne kadar çözdüğünüzü görüyoruz, yarın bu konuda da çözümü uzun sürecek sıkıntılar yaşandığında, mağduriyetler ortaya çıktığında yaptığınız bu şeyin adına reform diyebilecek misiniz?

   Sayı azaltma üzerinden bir acelecilik sorunları çözer mi sanıyorsunuz?

   Çalakalem bir şeyler yapma yeter mi, zihniyet değişmedikçe sorunların çözüleceğini mi sanıyorsunuz?

    Yasaya bakanlar yalnızca bir sayı azaltma görüyor, bir kazanım, yerel yönetimleri ileriye götürecek bir reform göremiyor.

    Eğer varsa bir kazanım ve kimse bunu göremiyor, algılamıyorsa, siz de bunu anlatamıyorsanız, ortada büyük bir sorun var demektir.

    Anlatılamayan, izahı yapılamayan her şey tehlikelidir, kötü sürprizlere, sorunlara gebedir.

    İzahı yapılamayan çalışma, üzerinde yeterince çalışılmadığını göstermektedir.

    İzahatı yapılamayan bir şeyle ilgili kimseyi ikna da edemezsiniz.

    Dün mecliste de onlarca hukuken sorunlu noktaya dikkat çekildi, örneğin neredeyse tüm konuşmacılar birleştirilen belediyelerin tüzel kişiliklerini nasıl kaybedeceğini ve bunun nasıl tekrar kazanılacağını sordu, hukuken bir izahatı bulunmadığını vurguladı. 

   Bunun gibi onlarca soru işareti var ortada, bu çalışmanın aceleye geldiği çok açık…

  Merkezi yönetimin belediyelere bakış açısının aslında değişmediğini, mevcut zihniyetin devam ettiğini çok açık görebiliyoruz.

    Bu zihniyet devam ettiği sürece ve yasaya reform denecek ciddi katkılar koymadıkça belediye sayısı 8 olsa, 18 olsa 38 olsa ne yazar?

    Ülkemizde parlamenter sistemi terk edip başkanlık sistemine geçtiğimizde her şeyin değişeceği, sihirli değnek değmişçesine ülkede sorunların biteceği yanılgısından farksızdır belediye sayısının 18’e düşmekle sorunların biteceğini sanmak.

    Sistemin adını değiştirmekle devleti, sayısını azaltmakla yerel yönetimleri kurtaracağını sananlar yanılıyor…

    Bugünün bazı başarısız belediye başkanlarının, yeniden kazanırsa ya da onlara benzer kişiler göreve gelirse “Belediyelerin Birleştirilmesine İlişkin (Özel) Yasa” sayesinde bu kez başarılı bir yönetim gösterecekleri, batırdıkları belediyeleri kurtaracakları sanılıyor.

    Vizyonsuzluğun, akıldan yoksunluğun, çözüm üretmede yetisiz olmanın hiçbir çaresi yoktur, tek çaresi o kişinin orada olmamasıdır, bu kişileri yaptığınız sözde yasayla da belediye sayısı azaltmakla da kurtaramazsınız. Ne o başarısız belediye başkanları kurtulur ne de o kent…

   Bir de halkın gözünde hükümete bakış; “talimat aldılar bunu uyguluyorlar” şeklindedir.

   Diyalog yolu aramamak, endişe edilen konular üzerinde durmamak, ikna etme çabası göstermemek ve alelacele, yangından mal kaçırırcasına düzenleme yapmak herkeste bu kanıyı oluşturdu.

   Sizden bir şey istenmişse, onlara da ülkeye uyanı, uymayanı anlatabilmelisiniz…

  Tartışmasız, ülke faydasına olacağı konusunda kuşku götürmeyen, toplumsal uzlaşıyla ve de  ülkemiz Anayasasına, yasalara ters düşmeyen işler, düzenlemeler, reformlar olmalı…

   “Ülkeme uysa da yaparım, uymada da yaparım… İnsanlar bağırsa, çağırsa da yaparım, üzülse, endişe etse de yaparım, Anayasaya, diğer yasalara uysa da uymasa da yaparım” mantığı var…

    Söz konusu yasa ve reform çalışmalarını yapmak için bolca zamanın varken gündemine bile almıyorsun… O kadar önemsemiyorsun, o kadar umursamazsın ki yerel seçim tarihini dikkate almıyor, zamanında yapmıyor anayasaya aykırı şekilde ileriki tarihe atıyorsun ama hayati önemi olan yasa ve sözde reform çalışmasını ortak akıl ve toplumsal uzlaşıdan uzak bir zihniyetle kısacık bir süreye sığıştırıyorsun.

     Zaten seçim tarihinin ileriye atılması yargıda, şimdi bu yasal düzenleme için de muhalefet ve sendikalar yargıya başvurmaya hazırlanıyor, bu arada süreç başlayacak orada işaret edilen birçok çelişki ve belirsizlik var, bunlar ciddi sorunlara, kaosa neden olacak…

    Ne gerek vardı ki bunlara? “Ben yaparım olur” demekle olmuyor işte… Olmayacağını göreceksiniz de bu kaosun içinden nasıl çıkacağız acaba?