Her akşam karanlığa mahkum edilen bir toplum. KIBTEK memleketin aynası aslında. Siyaset de KIBTEK gibi kabız… tıkandı, üretemiyor, çıkış yolu yok, ümit vermiyor, gelecek vaat etmiyor. Bizim ama bizim değil. Nefret etmemiz için her gün yeni bir macera

Hayatın her anı da öyle. Düşünsenize, aracınızı keyifle süreceğiniz ne bir ana yol var, ne sokak arası. Siz çukurlarla boğuşurken, polis bir haftadır radarla yollarda. Asgari ücrete endeksli yüksek trafik cezalarını vatandaşın eline tutuşturmakla meşgul

Bir taraftan artan yakıt fiyatları ile ilgili kriz, diğer yandan son yağmurlarla iyice kullanılmaz duruma gelen yollar. Her türlü ihale ile ilgili bin kelam, ama yaşam kalitemizi artıracak tek bir yol tamiri yok. Zaten devlette para da yok, asfalt da yok, şantiye de yok

Lefkoşa’da yollar iyice eziyete döndü. Ne devlete ait yollarda hayır, ne belediyeye ait yollarda gün. Kaldırım desen, aynı. Muhtemelen bu kaldırım ve yol düzeni Afrika’nın geri kalmış ülkelerinde böyle, bir de bizde.

“İnsana verilen değer” deniyor ya yol ve kaldırım için… Sadece okulların önündeki yol ve kaldırım, bu ülkenin gençlerine verdiğimiz o mesaj, hepimize yeter. Büyük ayıp. O gözle de seyrediyorum bir süredir memleketi. Her tarafı tel tel dökülen memleket gençlere de “kaç” diye bağırıyor

Dünya vergi ödediğimiz bir alan oysa, yollar. Seyrüsefer, Sigorta, polise ceza, radara ceza, makiniste, lastikçiye ödenen para, KDV, araç alırken ödenen yüksek vergiler, belediyelerin kestiği cezalar… unuttuğum varsa tamamlayın. Teki yol ve kaldırım olarak dönmüyor

Bir ülke düşünün ki, hane halkının tüm kaynakları sömürülüyor dolaylı vergilerle, devletin tüm kaynakları sadece maaşa yetiyor. Bu sarmal daha ne kadar devam eder, öngöremiyoruz. Ama bildiğimiz tek şey, hayat çok Pahalı, hizmet ise sıfır…

Bu siyasi ortamın çözüm ürettiğine de şahit olmadık. Kriz ancak da… Cumhurbaşkanından başlayarak, en dibe kadar aynı sarmal. Almaya odaklı, yükselen maaşa odaklı, ama düşen hizmet ve yaşam kalitesi üretiyor sadece. Ben mi abartıyorum, yanlış mı okuyorum acaba?

Siyasetin topyekün sorunların çözümüne odaklanması gerekiyor. Pahalı üretiyoruz, yurt dışı, yurt içi tüm üretim maliyetleri artıyor. Alım gücü düşüyor, enflasyon sarmalı devam ediyor. Toplanan kaynak maaşa dahi yetmezken, her ay 150 milyon TL civarı bir açık var

Bu ay sonu maaş ve benzeri giderlerin ödenmesi için eksilen kaynak bu günün hesabı ile 170 milyon TL… yine mi borçla kapanacak maaş açığı… Daha ne kadar gelecekten çalacağız. Bu günü kurtarmak için tek bir adım atılmazken, yarın ise kocaman bir karanlık

 Yaşamın daha da zor hale geldiği ülkemizde, sadece maaş ödeyen bir sistem kuruldu. O da borçla. Devlet de belediyeler de alt yapıya tek kuruş kaynak ayıramıyor. Her yer tel tel dökülüyor. Yorum ve görüşlerinizi bekliyorum… Yazın…