KİMİLERİ MAKAM MEVKİ HAYALLERİNİ YAŞARKEN, BAŞTA GENÇLER OLMAK ÜZERE BU ÜLKEDE HERKESİN HAYALLERİ DEĞİŞTİ

“İKİ ELİMİNAN YAPTIM” GURURU TARİH OLUYOR. YA ANADAN BABADAN BULACAKSINIZ, YA DA GAYNANA GAYNATADAN… YA DA SÜRÜNMEYE DEVAM

Ülkede büyük bir değişim yaşanıyor. Birileri iktidar olma, kamuda yönetici olma, siyasette var olma, siyasetçi gölgesinde büyüme hayallerini gerçekleştirirken, bir kesim de hayallerine veda ediyor. Son dönemin en geçerli cümlesi, “Elimizdekini kaybetmeyelim da, sonrasına bakarız…”

Bu aslında, geleceğin de çalınması demek. Türk Lirası karşısında Kıbrıslı Türkler Türkiye’den yönetilen politika ile ciddi bir fakirleşme yaşadı. Enflasyon Türkiye’ye oranla daha yüksek. Ne üreticisi, ne tüketicisi… Hayat Pahalılığı ile kamu çalışanını da bir yere kadar korursunuz, ama o kadar

Gençler mesela. “Anadan babadan” bulmadığı sürece, “iki eliyle” bir şey yapması artık mümkün değil. Bu ülkede ev ya da araba almak, “sıfırdan başlayanlar “için adeta imkansız hale geliyor. Eriyen alım gücü, yükselen maliyetler başka da şans bırakmıyor

Sterlin 38 TL’yi aşarken, artık Euro da dolar da 30 TL’nin üzerinde. Türkiye’de enflasyona dayalı bir ekonomi modeline geçilirken (vallahi ne demek olduğunu anlamadım) KKTC’de maliye ya da merkez bankası politikaları olmadığı için, adeta sürükleniyoruz

Ya faiz yükü artıyor, ya döviz karşısında kazanımlar eriyor. Bunun altından vatandaş nasıl kalkacak? Üretici, sanayici? Çiftçi, hayvancı? Eğitim ve turizm sektörü? Girdi maliyetleri artıyor, üretim de artık çok daha pahalı. Devlet denetlemediği gibi, vatandaşın yaşadığı sorunlar da kimsenin umurunda değil

Çok değil, daha 3-4 yıl önce, maaşla ev alma hayali vardı, mümkündü. Sterlin 8- 10 TL’lerde, faizler ise yüzde 10- 11’lerdeydi. Ev ve araba alma hayali çalındı gençlerin yavaş yavaş, şimdi iki asgari ücretle ev kirası ödemek büyük bir yük haline geldi, borçlanıp ev almak ise imkansız

Bırakınız çocuk yapmayı, evde kedi- köpek beslemek bile mini bir servet istiyor artık. Bir çok genç, en ufak bir gelecek hayali olmadan, hızla “ot” gibi yaşamaya başladı bile. Bir avuç mutlu azınlık, keyifle yaşamına devam edebilir ama, “herkesin” servetinin bu belirsizlikte eridiği de başka bir gerçek.

Söylenenler, yazılanlar birilerinin hoşuna gitmiyor olabilir. Sorsanız, dünya tarihinde bizim kadar kalkınan, büyüyen başka devlet yok. Doğru, YOK. Elektrik yok, adalet yok, ilaç yok, alt yapı yok, internet yok… Yoklar ülkesinin yöneticileri ise inanılmaz derecede başarılı.

KKTC tarihinde, belki de en çok emekli verilen dönemden geçiyoruz. Neden? Maaşlarda göreceli bir artış, döviz karşısında değer kazandı. Döviz daha fazla yükselip, emeklilik ikramiyesini yutmadan, kamudan kaçan kaçana. Yetişmiş insan gücü de kamudan ayrılıyor

Bu bile, sanırım bu ülkeyi yönetenler için bir alarm niteliğinde. Ha? Bir şey değişecek mi? Hayır. İktidar, sadece ihalelerle uğraşıp, ihalecilerle iş tutacaklar diye, bu ülke sürüklenip duruyor. Birilerinin kasası dolarken, gençler ise geleceğe dair hayallerini yitiriyor, kaybediyor

Olanı biteni birlikte konuşacağız, yorumlayacağız. Bu ülkenin güzel günler göreceğine, gençlerin güzel bir ülkede geleceğini kuracağına olan tüm inancımızla, konuşmaya, yazmaya, anlatmaya devam edeceğiz. Sevin bu memleketi, sevin artık… Severseniz, korursunuz… sevmezseniz, böyle olur…