Şu rastlantıya bakın ki 1001 sorunun, sıkıntının olduğu bu ülkede Covid-19 pozitif vaka sayısı da 1001 çıktı…

    Vakalar katlana katlana gidiyor, yarın, bir sonraki gün çok daha büyük rakamlar göreceğiz.

   Çember gittikçe daralıyor, virüsten kaçmak, kurtulmak artık daha zor.

   Deniyor ki; “Birçok ülkede böyle yoğun bulaş var, neden yalnızca bizde varmış gibi panik yapılıyor?”

    Görüyoruz biz de birçok ülkede, Türkiye’de ve yanı başımızdaki Güney Kıbrıs’ta da vakaların yüksek seyrettiğini.

    Görmüyor değiliz ama beni benim ülkem ilgilendirir?

    Neden biliyor musunuz? Çünkü bu ülkeyi yönetenler bize güven vermiyor?

    Vakaların yoğun çıktığı ülkelerde yöneticiler ne yaptığını biliyor ama bizdekiler biliyor mu ki?

    Halkın endişesini gidermek için doğru dürüst açıklama yapılabiliyor mu?

    Hayır? Açıklama yapılmıyor, yapıldığında da anlaşılmıyor.

    Mesela insanlar merak ediyor, bu vakaların hepsi Omicron mu?

    Halen Delta varyantı da yok mu ülkemizde? Bakın vatandaşlar güvenmiyor, endişe ediyor.

    Ülkede bu kadar hızlı bulaş varken herhangi bir tedbir alınıyor mu? Hayır…

    Tedbirler, genel Covid-19 tedbirleri mi olacak yoksa Omicron varyantına göre mi tedbirler alınacak?

     İngiltere gibi sürü bağışıklığı yöntemini mi benimseyeceğiz?

     Emin miyiz sürü bağışıklığı yönteminin bize zarar vermeyeceğine?

     Bu çerçevede kronik hastalığı olanları ve yaşlıları koruyabilecek miyiz?

     Omicron varyantının etkisine aldığı kişiler de hastalığın kendilerini hırpaladığını, yorduğunu, bitap düşürdüğünü, öksürükle perişan ettiğini söylüyor.

      Omicron’u küçümsemek, önemsememek doğru mu ki?

      Üstelik bu da kişilerin izole olmasına, iş yaşamından uzak kalmasına neden oluyor.

       Pozitif hastalara ulaşmada, sorularına cevap vermede, tedavilerinde halen sıkıntılar yaşanıyor, oldukça hantal davranılıyor.

       Daha bize uğramadan, haftalar önce Omicron’un bu şekilde hızlı arttığı açıklanmıştı, bazı ülkelerde bunu görmüştük de… Ancak hiçbir şey yapmadık, öylece gelip bizi yakalamasını bekledik.

       Bu küçücük ülkede virüs buralara gelip de ortalığı kırıp geçirmeden tedbir alabilsek, fark yaratabilsek olmaz mıydı?

        Bugün Yeni Zelanda’nın, Japonya’nın Covid-19’la ilgili mücadelesindeki başarılarından, Omicron varyantından çok az etkilendiklerinden söz ediliyor.

      Abarttım değil mi? Çok daha kolay işleri başaramayanlardan çok şey istedim.

       Yeni Zelanda’nın, Japonya’nın yaptıklarını, başardıklarını KKTC Hükümeti’nin başarmasını beklemem şaka gibi bir şey değil mi?

       Bakın okullarla ilgili karmaşaya… Bazı özel okullar, Sağlık Üst Kurulu karar almadan, bakanlık açıklama yapmadan online eğitime geçebiliyor.

      Hal böyle olunca KTOEÖS de gecenin bir vakti, “yarından itibaren online eğitime” gidilecek diyor.

     Yarım saat sonra bakanlık devlet okullarına yazı gönderip “yüz yüze eğitim devam edecek” diyor.

     Herkesin kafası karışıyor tabii. Peki okul yönetimleri bakanlığı mı dikkate alsın yoksa sendikayı mı?

     Peki bir özel okul aklına estiği gibi online eğitime geçerse, sendika da buna karşılık “online eğitim yapılacak” derse, hangisi bakanlığın otoritesini sarsmış olur? İkisi de mi?

     Peki bakanın gücü kime yeter? Bu şartlarda sendikanın yaptığı mı doğru olan, bakanlığın yaptığı mı? Hangisininki bilimsel? Karar verebildiniz mi buna?

      Vakalar 1001 oldu, Sağlık Bakanlığı eski temposunda gidiyor, radikal karar yok, ekstradan tedbir yok, TIP-İŞ eylemde, bununla ilgili bir adım yok… Ne var, Sağlık Bakanının; “Bizi sabote etmeye çalışan ajanlar var” paranoyası var…  Ne var? Varsa yoksa seçim var… İllaki seçim var…

      Darmadağın bir durum işte? Kimin ne yaptığı belli değil. Bu memlekette delirmemek elde değil…