Bir yıldır devam eden pandemi dolayısı ile ekonomik güç bakımından dünyada en üstte olan ülkelerde bugün eylemler, protestolar ve en önemlisi de gelecek kaygısı yaşanırken, tanınmayan, dünyadan izole ve  ambargolu bu ülke güllük gülistanlık!

Öyle değil mi? Hükümettekilere göre öyle olduğu kesin. Yüzlerde biraz da alaycı tadı veren bir tebessüm ve toplumla dalga geçercesine yapılan açıklamalarla “herşey yolunda” izlenimi verilmeye çalışılıyor.  Boşa harcanan enerji, bugün kriz masası ve kriz yönetimi için harcansaydı eğer, toplumun psikolojisi çok daha farklı olurdu.

Umutla geleceğe bakmak üretimin en güçlü temel taşlarından biridir. Ülkenin geleceğinden bahsederken, en yakın zaman yarının nasıl olacağı ile ilgili bilinmez bir olumsuzluk içerisinde yaşamaya çalışmaktan daha yorucu bir şey olamaz.

Ülkenin neresinden tutsanız elinizde kalıyor. Ekonomik örgütler her gün isyan ediyor. Hem de her gün. Sivil toplum örgütleri içerisindeki birçok kişi kendi derdine düşmüş, ses çıkaracak takati dahi yok.

Tam da maya istenilen kıvama geliyor. Dün tüm siyasilerin hepsi aynileştirilirken, bugün yıllarca iletişim ve medya alanında dirsek çürütenler hedefte. Sıra sıra oluyor her şey.

Dün sendikalar bir çatı altında emekleri için mücadele verirken, birden en çok hediyeyi veren, en iyi siyasi tanıdığı olan “sarı sendikalar” kurulduğunda ses çıkaramayanlar acaba kafalarını duvara vurmaya başladı mı en nihayet?

Dün kendi seçtiği siyasileri aynileştirenler, bugün “muhalefet ses çıkarmıyor” diye neden ağlıyor? Neden çıkarsın ki? Aynı değiller mi?!!

Dün çıkarları için her önüne gelene “apartman üniversitesi” izni verenlere ses çıkarmayanlar, o izni verenlerin yanlış yönlendirmeleri ile ekonomiyi çökertmelerine çanak tutmadılar mı?

Dün köşe başı casino izni verenlere ses çıkarmayanlar, bugün neden ağlıyorlar?

Dün haksız yere “dağıtılan” iş, arsa, menfaatlere ses çıkarmayanlar, bugün içine düştüğümüz durumun sebebi değiller mi?

Dün Türkiye ile imzalanan protokolleri “milli mesele, milli irade” diye topluma satılmasına izin verenler, bugün neden ağzını açamıyor?

Daha düne kadar yıllarca “Annan Planı” dönemi üzerinden çözüm olmamasını savunup ama yine de yüksek kalite buğdaydan ekmek yiyenler, yarın “iki eşit egemen devlet” söylemine neden eski “milli” cümleler ile hunharca destek vermiyor?! Acaba neden!

Bu ülkenin cılkı çıkmıştır. 2000 yılında yaşanan devalüasyonun 100 kat fazlası göstere göstere gelirken, baştakiler makam mevki dağıtırken, yarınlar artık eskisi gibi ufukta görünmüyor.

Dünya bizi görüyormuş! Sesimizi duyuyormuş! Dünya sıralamalarında en iyi yerlerdeymişiz! Gerçekten akıl alır gibi değil. Hükümet edenler ve makamlarda oturanlar paralel bir başka evrende yaşıyor olmalılar ki dünyadan bihaberler!

İçi boş cümleler kurarak hükümetçilik oynayanların bu ülkenin gençlerinin geleceklerini ipotek altında almaya hakkı yoktur. Olmamalıdır.

Hükümetçilik oynayanların makam, mevki, kurultay kavgaları içerisinde şişme kahramanlar yaratarak geçen zaman, bu halkın geleceğinin tehlike altında olmasına atılan adımlardır.

Toplum da artık kendine gelmeli! En iyi fotoğrafı sosyal medyaya yükleyen, en çok beğeni toplayanlar yarışı içerisinde boğulmaktan kendini kurtarmalıdır.

Bugün ekonomik krizin artçı depremlerini yaşarken, halen bir kesim için hayat normalmiş veya eskiye dönecekmiş gibi yaşamaya çalışırken kendimize gelmez ve harekete geçmezsek, yarın çok geç olacak.

Bir yıldır dünya ile başımızdan henüz gitmeyen pandemi dolayısı ile gerçekleri görmeye ve geleceğimiz için ciddi şekilde kaygı duymaya başlamaz, ele ele vermez, birlikte hareket etmez, suçu başkalarına atarak günü kurtarmaya devam edersek, hükümetçilik yapanlar mehteri vere vere sonumuzu getirecektir.

Üretmek mi istiyoruz? Geleceğimizi tekrardan inşaa etmek mi istiyoruz. Kendimize gelmeliyiz. Aksi halde birileri halen hükümetçilik oynayarak geleceğimizi daha da içinden çıkılmaz bir girdabın içine çekmeye devam edecektir.