Televizyon programımıza gelen milletvekili adaylarıyla program öncesi ve program sonrası vakit buldukça sohbet ediyoruz.

    Adaylara, bu seçim sürecinde yaşadıkları ilginç olaylar var mı diye soruyorum.

    Eskiler yaşadıkları şeylere aşina olduğu için onlara pek tuhaf gelen bir şey yok ama yeni milletvekili adaylarından çoğu, karşılaştıkları şeylere şaşırıyor, hatta “yok artık” diyormuş.

    Peki milletvekili adaylarını şaşırtan nedir?

    Ne olacak, seçmenlerin talepleri…

    Evet, bazı seçmenlerin talepleri, adayları hayretler içinde bırakıyormuş.

    Gerek adayların gezileri sırasında gerekse de seçmenlerin onları bulup görüştüğünde, öyle şeyler istiyorlarmış ki adaylar şaşakalıyormuş.

    Bazı seçmenler adaylardan aklınıza gelebilecek her şeyi istiyormuş…

    Elektrik faturasının ödenmesi; en favori istekmiş…

    Bir milletvekili adayı, pek çok kişinin kendisine “elektrik faturamı ödeyin” dediğini söylüyor.

    “Kredi borcumu ödeyin” diye karşılarına çıkan varmış…

    Para talep eden de varmış, çocuğunun okul harcını ödetmeye uğraşan da televizyon, çamaşır makinesi isteyen de…

    Masum küçük isteklerden tutun da astronomik rakamlara varan taleplere kadar bir dolu istek.

    Akrabalarının ya da hemşerilerinin oylarını ipotek altına alıp, onlar adına pazarlık yapan kişiler en çok şaşırtmış bazı adayları.

     “Böyle şeyler olduğunu söyleseler inanmazdım” diyor bazı adaylar.

     Duyuyorlarmış ama “şehir efsanesi” gibi algılıyorlarmış; yani ‘gerçek olmadığı hâlde kulaktan kulağa yayılan ve yeni eklemelerle herkes tarafından anlatılan olay’ muamelesi yapıyorlarmış bu gibi iddialara…

     Ancak bizzat kendilerinden talep edildiğini görünce, gerçek olduğunu anlamışlar.

     Bence şaşırmaya gerek yok, bunlar hep vardı zaten.

     Eskilerden bir milletvekili ise “Sıktı artık bu işler… İsteklerin ardı arkası kesilmiyor, bıktık resmen” dedi.

     Bir başkası “Tam bir rezillik, tadı kalmadı bu işlerin” diye serzenişte bulundu.

     Maalesef seçim dönemlerini şahsi menfaati için kullanan, bundan çıkar sağlayan çevreler var.

     En kötüsü de ailesi, akrabaları ya da taraflıları, hemşerileri üzerinde baskı kurup, onların oylarını toplu şekilde yönlendiren kişiler olması…

     Kimisi son geceye kadar bekliyormuş, pazarlıklar yapılıyormuş ve oylar ona göre veriliyormuş.

     Birisi pazarlık yapacak, bir şeyler elde edecek ve onun taşıyacağı insanlar da sorgusuz sualsiz oyunu onun istediğine verecek…

     21’inci Yüzyıl’da bu sürü zihniyeti gerçekten üzüntü verici.

     İçinde hiçbir toplumsal beklenti olmayan, tamamen çıkar üzerine kurulan bir ilişki.

     Adeta bir alışveriş… Oy için pazarlık ve alışveriş yapılıyor.

     Alıştırılmışlar buna… Bazı partiler ve bazı adaylar açmış bir kere bu kapıyı ve böylece gidiyor.

     Yapılan suçtur… Parayla, malla, vaatle oy satın almak bir tür rüşvettir…

     Seçim rüşveti, adaletsiz bir tutumdur, toplumun kaderiyle oynamaktır hile yaparak.

     Siyasi partiler ve adaylar, seçmeni parayla, başka menfaatlerle değil, seçim manifestoları, seçim propagandalarıyla etkilemelidir…

     Yapılacak projelere, geçirilecek yasalara, halk için yapılacak işlere oy verilmelidir.  

     Böyle diyoruz ama yıllardır neler yapılmadı neler…

     Kimi seçmeni satın aldılar, onlara seçim rüşvetleri sundular, kimi seçmeni tehdit ettiler, korkuttular…

     Tabii bir de gizli olmayan, perde gerisine yapılmayan, görünen rüşvetler var…

    Seçim süreçlerinde bazı hükümetlerin normal zamanda yapmadıkları jestler yapması, normalde olmadıkları kadar bonkör davranması, sözde “icraat” diyerek, seçim rüşvetleri vermesi işte bu görünen rüşvetlerdendir.

    Bazı icraatlar, açılışlar da yaptı, ülkeyi yönetenler hem de YSK kurallarını hiçe sayarak.  

    Yıllardır seçim süreçlerinde çok şey yaşadık, çok şey gördük…

    Hep “olmasın böyle şeyler” dedik ama her defasında oldu…

    Emin olun ki yine yapılacak… Bunu talep eden seçmen suçludur ama esas suçlu olan onları buna alıştıranlar ve her defasında bu rüşvetleri verenlerdir…