DEĞİŞİM ZORDUR, LİDER İSTER, YÜREK İSTER, RİSK İSTER, ÜLKE SEVGİSİ İSTER. YILLARDIR REFORM KONUŞMUYORUZ. ANCAK DA KÖTÜ SİSTEMİ DEVAM ETTİRME, NEMALANMA KAVGASI

HER YER DÖKÜLÜYOR. EĞİTİMDE, SAĞLIKTA, YOLLARDA… PARASINI ÖDEDİĞİN HALDE HİZMET ALAMIYORSUN. BUNDAN DAHA KÖTÜ NE OLABİLİR?

Siyaset, sorun çözme özelliğini yitirirken, sorunları çözüm bekleyen vatandaş, iktidar- muhalefet arasında sıkışıp kaldı. Kamu, niteliksiz insan yükü nedeniyle, sorun çözmek yerine sorun üretirken, kabul etmeliyiz ki, en tepeden en aşağıya kadar, kimseye kazandığı maaş yetmiyor

Ama bu sorunlar bizim. Kaliteli sağlık hizmeti diyoruz ya. Basit. Hasta oldun mu, bekleme, doktora ulaş. Yatırımın varsa devlet ödesin, bir de temiz tertipli bir odada iyi olmayı bekle. Aslında, tüm bu saydıklarımın karşılığını vatandaş da devlet de ödüyor ama, hizmet kötü

Ya okullar? Alt tarafı çağa uygun bir eğitim, gelişerek büyüyen gençler, çağdaş sınıflar, teknolojik gelişmelere uygun öğretmen ve alt yapı… Bunun da kaynağını ödüyor hem vatandaş, hem devlet. O zaman, neden hizmet kalitesi bu kadar kötü? Neden organizasyon yok?

Bu sorulara yanıt verirsek, sorunu da çözmüş oluruz. Maddi kaynağı olan bir sistem, neden işlemez? Soru bu mu? Bence bu. Her alana oluk oluk para akıyor ama hizmet kalitesi giderek daha da kötü hale geliyor. Basit. Bizim sorunumuz nitelik. En yukarıdan en aşağıya liyakat…

Değişim zordur. Değişimi sağlamak zordur. Geleceğini düşünenlerin, değişim sağlaması imkansıza yakındır. Ortadoğu ülkelerinin dahi terk etmeye başladığı ilkel siyaset anlayışını maalesef siyaset dünyası kendisi için kurtarıcı olarak görüyor. Geriye de bu enkaz kalıyor

Maalesef, ortada bir iş göremiyoruz. Olan iş de, Türkiye baskısı ile. Bunu pozitif anlamda söylüyorum. İmzalanan protokolde yer alanlar yapılmadığı için kaynak yaratılamıyor. Kaynak yaratmak için de belli başlı alanlarda, ağır aksak, yarım yamalak adımlar atılıyor

Her taraf tel tel dökülüyor. Nereyi tutsan, elinde kalıyor. Büyük ve beylik laflar fayda etmiyor. Çünkü yaşamın pratiğinde herkes inanılmaz sorunlar yaşıyor. Parasını ödediği halde hizmet alamıyor. Bundan daha kötü ne olabilir? Okul, hastane, yol… Hepsi ortada işte

Karar verilmesi gereken bir diğer nokta da kamu reformudur. Radikal bir adımdır. Cesaret ister. Tarafsızlık ister. Verimliliği öne çıkarır. Liyakati öne çıkarır. Kamu yöneticiliğini dışarıya açar. Partizanlığı önler. Ölümsüz bir siyasi eserdir. Ülke sevgisi ister. Peki kim yapacak?

Sağlık alanında reform konuşuyor muyuz? Tam gün sağlık hizmeti diyorduk, kesintisiz sağlık hizmeti diyorduk, sağlıkta döner sermaye diyorduk… Hastanelerde otelcilik hizmeti, ilaç kayıt sistemi diyorduk. Şu anda konuşup tartıştığımız tek konu rutini devam ettirmek üzerine.

Reform diye belediyeler değişiklik yasasını geçirdiler. Belediyeler birleşti bir de vatandaşın ödediği vergilere okkalı zam yapılmasının önü açıldı. Bunun adı reform değil. Belediyelerde reform demek, önce nüfus sayımı, sonra hak ettikleri katkı payı demek

Merkezi yönetimin yetkilerini paylaşması, eğitimde sağlıkta, ulaşımda güvenlikte belediyelerin sürekli yatırım yapması demek. Maliyeti vatandaşa yükleyip, merkezi yönetimin sahadan çekilmesi reform değil. Olsa olsa zam yasasıdır, dolaylı vergileri artırma yasasıdır.

En canımın sıkıldığı noktalardan biri de siyasetteki takiyeciler… Bir şekilde siyasette yer almış; makam da kapmış, yeteneksiz, ama geveze. İş yapamıyor; utanacağına, topluma fırça da çekebiliyor. Üstelik de nerde bir ihale, nerde bir yalan dolan, altından da bunlar çıkıyor

Bu ülke bizim. Bu vadedilmiş yeryüzündeki cennet ada bizim. Burada olmamız bir şans, iken, yaşadığımız hayata bak. Üçüncü dünya ülkesi mantığı ile kamunun kaynakları sömürülüyor, sınırsız bir enflasyon, yalan ve talan üzerine kurulan siyaset…Yazık…