Paris Olimpiyatları’nı bu yıl farklı bir motivasyonla izledik…

Şahsen, Naim Süleymanoğlu’nun tarihe kazınmış başarısı, efsane Rus Atlet Sergei Bubka’nın sırıkla atlama performansı, Carl Lewis’li 100 metre’den yıllar sonra gözümü ekrana diktim…

Çünkü Buse diye bir Kıbrıslı Türk kız, bizi orada temsil edecekti…

Buse’nin kimin adına yarışacağız üzerinden benzer tartışmalar, Kıbrıs’ın diğer yarısında da yaşandı.

Ama daha çok magazinsel…

Kıbrıs adına yarışacak Rus Asıllı yüksek atlama şampiyonu kız,

Elena Kulichenko’nun, oyunlara günler kala başı bayağı ağrıdı. 

Bir Yunan Gazetesi, Kuluchenko’nun Only Fans (İnternet üzerinden para karşılığı seks hizmeti)  hesabı olduğunu yazıp çizdi.

Kuluchenko yalanlamadı…

Olay gündeme bomba gibi düştü.

Kuzey’de çoğunun haberi bile olmadı.

Güney Kıbrıs konuyu tartışıp durdu, sonunda sular duruldu…

Ta ki Kuluchenko, Kıbrıs Cumhuriyeti Bayrağını resmi geçitte taşıyana kadar…

Güney Kamuoyu, bizdekine benzer ikiye bölündü…

Ahlak va bayrak tartışmaları birbirine karıştı…

Kuluchenko, tartışmaları içine atıp, taşıdığı formayı elinden geldiğince temsil etti.

Rus asıllı Kıbrıslı Sporcu ile eş zamanlı, aynı pist üzerinde benzer kaderi paylaşıyordu Buse…

Yarı Finalde hepimizi gururlandırdı…

Bir yanda kutlamalar sürdü, diğer yanda Türkiye forması üzerinden ince ince nefret zerk edildi ne yazık ki…

Aslında Buse’den çok herkes kendi rehabilitesini, Buse üzerinden sağlıyordu…

İçimden “İnşallah bu kız facebook yorumlarını okumuyordur” diye dua ettim…

Kimliksizlik, bayrak, devlet, hangi devlet, babası, anası havada uçuştu tarihi yarışına saatler kala… 

Umarsız, futursuz, duygusuz paylaşımlarla, Buse’ye sözde başarı dilekleri paylaşıldı…

Buna rağmen, Buse, soyadının verdiği özgüvenle, Kıbrıslı Türkleri, Bostancı’dan çıkıp, ta Paris’te gururla temsil etti.

Herşeye rağmen, Buse’nin yolu açık olsun… Kuluchenko’nun da…

Aynı ada üzerinde iki farklı kimliğin mücadelesini, ayrı ayrı izlettiler…

Buse tarihi yazmaya devam ettikçe, biz de alkış tutmaya devam edeceğiz…