Güncel rakamlardan hareketle, canlı hayvanın kilosu 260-70 TL iken, kasapta nasıl 650’ye satıldığı, aradaki farkın ana kaynağı, 24 yıllık meslek hayatımda yanıt bulamadığın ender konulardaN bir tanesidir… 

Hakikaten, bu kar marjı neden bu kadar fazla? 

Seçimler, olup biter, kabineler değişir, bakanlar değişir ama bu fark asla değişmez…

Hatta değiştirilemez…

Bir türlü azalmaz…

Azalamaz…

1974 sonrası yarattığımız ağır aksak üretime dayalı ekonomi mekanizması, elbette koruma politikalarını da içinde barındırıyor…

Üretime teşvik, üreticiyi ayakta tutma adına doğrudan gelir desteği, hayvanın doğurmasından, karnında ölen yavrusuna kadar, yeminden, memesinin ucundan akan süte kadar sübvansiye edildi yıllardır…

Ürettikçe ayakta kalacağız perspektifine hep inandım…

Ama üretime desteğin, zaman zaman suistimal edildiğini de gözlemledim…

Bir tüketici ve sıradan bir vatandaş olarak, kimse kusura bakmasın…    

Pazar payını Güney Kıbrıs’a kaybediyoruz… 

İç piyasa arz – talep dengesi içerisinde, 650 TL kilo eti çoğu vatandaş alamaz…

Piyasada arz, talebi doğurur, fiyat dengesi, arz’a göre şekil alır…

Et piyasası ne yazık ki, kaçak et ve ithal et arasında sıkışmış durumdadır…

Serbest piyasa ekonomisi politikaları uyguluyorsak, üretimi sonuna kadar destekleyeceğiz, ama ithal et seçeneğini de vatandaşın elinden almayacağız…

Pahalı ürün politikası, siyasete değil, vatandaşa dayatma halini almış ise, günün sonunda hepimizin kaybetme ihtimali hayli yüksek…