Bir süreden beridir yeni Cumhurbaşkanlığı binası ve yeni Meclis binası, gündemi işgal ediyor; “taşınılıyordu”, “taşınıldıydı”, “açılmaya hazırdı” denirken, geçen cumartesi törenle açılışı da yapıldı.

   Uzunca bir zamandandır bir sevinç, bir heyecandır gidiyor.

   Bazıları yeni binalara kavuştukları için çocuklar gibi seviniyor.

   Hade bakalım, yeni bina heyecanı ve şükran faslı son bulduysa artık normalinize dönün.

   Bakın “Hadi iş yapın, sorunları çözün” demiyorum, çünkü bunu yapamayacaklarını biliyorum.

   “Normalinize dönün” diyorum da onların normali halkımız için büyük sorun, çünkü onlarda başarısızlık, beceriksizlik ve istismar çok.

    “İşinize dönün, yapacak çok işiniz var” diyelim de desek ne olacak, bir değeri yok…

     Yoksa “gerçek hayata dönün” mü diyelim? Çünkü yeni binalara kavuşunca havalanıp, bulutlarda yüzer gibi oldular, ülke gereklerinden uzaklaşıp, bize başka bir dünya anlattılar. Halbuki sorunlar bu ülkede dağ gibi…

    Ülke yöneticileri külliye açılışından ve Teknofest’ten fotoğraf paylaşmaya doyamadı.

     Fotoğrafla, videoyla imaj yaratma yarışına girdiler…

     Bir şekilde Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ile el sıkışırken çektikleri fotoğrafları yayınladılar.

    Bazı KKTC siyasileri ve ülke yöneticileri için Erdoğan ile aynı karede olmak çok büyük önem taşıyor.

    Görkemli Cumhurbaşkanlığı ve Meclis binaları ile itibar ve statü elde edeceğini sananlar, elbette Erdoğan ile aynı fotoğraf karesinde yer almanın da kendilerine benzer bir değer ya da güç katacağına inanıyor.

    Ne basit sevinçler ne basit hesaplar ne basit gelecek tahayyülleri…

    Gerçekten üzerinde laboratuvar çalışması yapılması gereken psikolojik vakalar bunlar.  

    İtibar ve statü, şatafatlı binalarla elde edilemez.

    İstediğiniz kadar lüks ve görkemli binada yaşayın, istediğiniz kadar lüks otomobiller kullanın, istediğiniz kadar en pahalı markalardan giyinin, en pahalı takıları takın…

   Bunların hiçbiri sizi, siz olduğunuzdan farklı hale sokmaz.  

   Bunların hiçbiri sizi daha itibarlı yapmaz.

   Belki bir ara bilmeyen aldanır ama sonra makyajınız akar, foyanız ortaya çıkar.

   Yaptıklarınız, yarattıklarınız, ortaya çıkardığınız eserler, elde ettiğiniz başarılarla, insanların size olan inancıyla, güveniyle, sevgisiyle, tutarlılığınızla, kişiliğinizle itibar elde edebilirsiniz.

    Salt görüntüyle itibar elde edilmez, statü kazanılmaz… Keşke bunları da anlayabilseler.

     O dev binaların idamesini bile yapabileceklerinden şüphem var.

     O binaların inşası ve açılışıyla ilgili hiçbir bilgileri olmayan, organizasyonun hiçbir yerinde yer alamayan, kendi ülkesindeki medyanın orada görev yapmasını bile sağlayamayan ve “Aman başım derde girer” korkusuyla açılış günü bir avuç eylemciyi tutuklattıran bu ülkenin yöneticileri neye seviniyor, neden seviniyor ya da hangi yüzle seviniyor?

     Üstelik özel yasa yapıp o binaları denetimden muaf hale getiriyorlar, KKTC’nin denetim organlarını böyle bir kararla hiçleştiriyorlar, yani kendi kendilerini inkâr ediyorlar.

    Bu şatafatlı günler geride kalırken, göz ardı edilmemesi gereken bir şey var ki o da hükümetin bu ülkeye, halkımıza vereceği bir şey kalmamıştır…

    Hade bakalım, oralarda güle güle oturun, güle güle çalışın, hayırlı olsun ama “itibar kazanacağım” derken, birçok değerimizi ayaklar altına aldığınızın farkına varırsınız inşallah. Bir duruşu olmayan ve biat politikasına yaslananlar, gerçekten kendilerini başarılı mı zannediyor?