Tam üç yıl önce, Mersinlik’teki o büyük yangını iliklerimize kadar hissetmiştik. Günlerce süren yangın, sadece ormanı değil, yüreğimizi de kavurmuştu 5 bin 500 dönüm arazi kül olmuş, ormanda yaşayan canlılar yanarak can vermişti, binlerce ağaç yanmıştı.

O acıyı hep birlikte yaşadık, birlikte yandık. Yangın, defalarca söndü zannedilirken yeniden alevlenmişti. Umutlar suya düşerken, nihayetinde gece yağan sağanak yağmur felaketi sona erdirmişti.

Şimdi yeniden yaz geldi, Havalar ısınıyor. Peki bu yıl yangınlara karşı yeterli önlem alındı mı? Maalesef cevabımız koca bir HAYIR!

Yangın helikopteri yine yok mesela. “Nasıl önlemler alındı?” sorusuna dair kamuoyuna sunulmuş herhangi bir açıklama da yok.

Mersinlik yangınında da gördük; işimiz sadece Allah’a kalmamıştı. İnsan gücü yetmemiş, Türkiye’den ve Güney’den gelen destekler de yetersiz kalmıştı.

Unutmamalıyız ki, yangınları söndürmekten çok, onları çıkmadan engellemek esastır. Bu noktada herkesin sorumluluğu var. Özellikle yangın riski yüksek bölgelerde ateş yakılması kesinlikle yasaklanmalı, kurallar titizlikle denetlenmeli, cezalar caydırıcı olmalıdır.

Ne yazık ki çevre bilinci konusunda sınıfta kaldık. Ağaçlar yandı, ormanlar yok oldu, canlılar acı içinde can verdi. Ama her şeyi devletten bekleyemeyiz. Toplum olarak bilinçlenmeli, birbirimizi uyarmalı, doğaya sahip çıkmalıyız. Dileğim, bu yazı acısız, hasarsız ve bilinçli bir şekilde geçirmemizdir.